Hoşgeldiniz İslami Forum Sayfası

[Muhtazaf]

hesap
Senai Demirci

"Bugüne kadar hiç aç kalmadıysan, hep aç kalanların ekmeğini yemiş olabilirsin. Birilerini aşırı doyuran, birilerini de aç bırakan bu zalim paylaşımın aşırı doyanları arasında kalma. Dağıt! Nasılsa dağılacaksın!

 

[Muhtazaf]

Ahirete iman etmek aslında “hesap verme” bilincidir.
Yani hayatın hesabını, nimetlerin ve emanetlerin hesabını verme sorumluluğudur.

 

[Çeşm-i Bülbül]

ALLAH Celle Celalühü razı olsun.. Teşekkürler...

 

[Muhtazaf]

Yetim bir çocuktu yüreğim karanlıklarda
Yıldızlar tuttu ellerini
"Allah" dedim bitti yalnızlık;
Titredi içimin en derini

Kadim Dolunay

 

[Hatice-tül Kübra]

Üçüncü hicret asrının irşad yıldızlarından biri Ebu Bekr–i Şiblidir. Zamanın halkı Ona İmam–ı Şibli demiştir. Tesirlerini ima eden bu unvan, onun gerçekten de imam olduğunu ifade etmektedir. Zira İmam–ı Şibli, sadece anlatan, ikaz eden bir mürşid değil, aynı zamanda amel eden, yani fiilen örnek olan bir maneviyat büyüğüdür.

Israrla tekrar ettiği husus şudur:
– Hesaba çekilmeden önce kendinizi hesaba çekin!
Her dersine, her vaazına böyle başlayan Şibliye bir gün biri sorar:
– Efendi Hazretleri, her fırsatta “hesaba çekilmeden önce kendinizi hesaba çekin” buyuruyorsunuz. Biz burada kendimizi hesaba çeksek, ahirette bir daha hesaba çekilmeyecek miyiz?

 

[Hatice-tül Kübra]

İmamın cevabı hazır:
– Evet, burada kendini hesaba çeken orada hesaba çekilmeyecek, buradaki hesabı onu kurtaracaktır, inşaallah!..

Şeyhin bu sözüne büyük bir itimatla bağlanan sual sahibi, başlar nefsini hesaba çekmeye. Günahlardan iyice arınır, ibadetlerini ihmal etmemeye gayret eder. Her fırsatta tevbe, istiğfar eder, ahirette hesaba çekilmeden önce dünyada nefsini iyice hesaba çeker. Hesabını veremeyeceği şeyleri yapmaktan şiddetle uzaklaşır.

Derken, bir gece imamı rüyasında görür.
Şibli, beyaz bir ata binmiş, adeta uçuyor.
Peşine düşer, bağırır:
– Dur, ne olur birazcık dur, ben de erişeyim arkandan, dur!
Şeyhin cevabı mânâlı:
– Ben bu hapishaneden kurtuldum, bir daha bekler miyim burada. Boşuna peşimden koşma, yetişemezsin!

 

[Hatice-tül Kübra]

Bu rüyanın mânâsını imamdan öğrenmek üzere sabah ilk işi şeyhi ziyaret etmek olur. Ne çare ki şeyhin kapısında cenaze hazırlığını görünce onun dünya hapishanesinden kurtulup ahiret saadetine koştuğunu anlar.

O günün akşamında Rabbine derin bir niyaz ve tazarruda bulunur. Şeyhini mutlaka görmeyi gönülden diler.

Geç vakit yatağına uzanır uzanmaz daldığı rüyada, imamı karşısında bulur.
İlk suali, vaazlarında tekrar ettiği mesele olur:
– Efendi Hazretleri, nasıl oldu durum, sen burada kendini hep hesaba çekerdin, orada bu hesaptan kurtuldun mu?

Tebessüm ederek konuşan imam, şöyle cevap verir:
– Melekler beni tutup hesaba çekmek üzere götürdüler. Tam o sırada Rabbimden bir hitap geldi:
– O kuluma dokunmayınız. Dünyada iken kendini hesaba çekene, amelini sık sık gözden geçirene burada hesaba çekilmek yoktur, amelini yeniden gözden geçirmek gerekmez!..

Bu hitaptan sonra melekler beni serbest bıraktılar, kurtuldum! Siz de burada hesaba çekilmek istemiyorsanız kendinizi orada hesaba çekin!

Ne dersiniz? Hayatımızı şöyle bir düşünelim mi?

 

[Hatice-tül Kübra]

Allah’a varılacağını unutmak, Allah’ın mesajını unutmak, hesap gününü unutmak, ahirete kavuşulacağını unutmak, Kuran’da sürekli kınanır:

Şöyle denilir: “Unutuyoruz sizi bugün! Tıpkı sizin, bugününüze kavuşmayı unuttuğunuz gibi. İşte böyle! Sığınağınız ateştir; hiçbir yardımcınız da olmayacaktır.”
Bunun sebebi şudur: “Siz, Allah’ın ayetlerini eğlence aracı yaptınız, dünya hayatı sizi aldattı. Bugün ateşten çıkarılmayacaklar, özür dilemeleri de kabul edilmeyecek.”
Casiye 34-35
​

Müminler gerçek hayatın ahiret olduğunu bilirler, kendilerini, ne vakit sonlanacağı belli olmayan geçici dünya hayatına değil, Allah yoluna adarlar. Böylece Allah rızası için çalışmış olurlar. Allah katında yakınlığa vesile ararlar. Allah’ın kendilerini sevmelerini ve günahlarını bağışlamalarını umarlar. Allah’ın lütfundan vereceği cenneti arzularlar.

“Kim mesajımdan yüz çevirirse sıkıntılarla dolu bir hayata mahkum olur. Diriliş günü de onu kör olarak meydana çıkarırız.”
O der ki: “Rabbim, beni neden kör haşrettin, ben gören biri idim?”
Allah buyurur: “Ayetlerimiz sana geldiğinde sen böyle unutmuştun; bugün de sen aynı şekilde unutuluyorsun.”
Ta-Ha 124-126
​

Süregelen hatalarımızdan biridir Allah’ın huzuruna çıkılacağını unutmak. Hesap gününü unutmak. Cehennem azabını umursamamak. Sanki cennete gideceğimiz kesinmiş gibi kaygısız yaşamak.
İnsanlar dünya hayatında pek çok saçma şey için kaygılanırken, sonsuz hayatların belirleneceği din günü için kaygılanmazlar. Ne var ki, bu kaygısızlığın bedelini çok ağır ödeyeceklerdir:

Secde Suresi
14. “Bu gününüzü unutmuş olmanın karşılığını tadın. Kuşkusuz, biz de sizi unuttuk. Yaptıklarınıza karşılık o uzun süreli azabı tadın!”
Araf
51. Onlar kendi dinlerini eğlence ve oyun haline getirdiler, iğreti hayat onları aldattı. Onlar bugüne kavuşacaklarını unutmuşlardı. Ayetlerimize karşı direniyorlardı. Bugün de biz onları unutuyoruz.
Sad
26. Ey Davûd, seni yeryüzünde bir halife yaptık. Artık insanlar arasında hakla hükmet; geçici hevese uyma ki, seni Allah yolundan saptırmasın. Allah yolundan sapanlar için, hesap gününü unutmuş olmaları yüzünden şiddetli bir azap vardır.
​

Allah, dünyadayken kendisini unutanları ahirette unutacak. Ahirette, adeta onları unutmuş, yoklarmış gibi davranacak. Onların azap çekmeleri, yardım istemeleri, özür dilemeleri Allah için hiçbir şey ifade etmeyecek.
Şu an yapmamız gereken şey; şeytan yerine Allah’a teslim olmayı seçmek, hesaba çekileceğimizi, Allah’ımızı, ahiretimizi, yaşam amacımızı, O’nun desteği ve izniyle bir gün bile unutmadan yaşayabilmek.