Ruhum Secde de bıraksın beni...öyle göçüp gideyim...
KIL BENİ EY NAMAZ
Kıl beni ey namaz!
Çöllerden topla hücrelerimi,
Rahmetinin serinliğinde yıka kalbimi.
Kıl beni ey namaz!
Ruhumu secdede yeniden fısılda bana.
Şah damarı yakınlığından emzir yetimliklerimi.
Kıl beni ey namaz!
Dağlar küçülsün, denizler taşsın, dağılsın kalabalıklar.
Rükû rükû doğrult eğriliklerimi.
Kıl beni ey namaz!
İkiye bölünsün kalbim kıblenin şakağında.
Sevgilinin işaret parmağı değsin göğsüme.
Kıl beni ey namaz!
Topla sevdalarımı kırık aynaların çatlaklarından.
Ömrüme ilikle sevinçlerimi, firuze düşler düşür alnımın şafağına.
Kıl beni ey namaz!
Tenim İbrahim gibi ateşe düşmüşken,
Gül kokulu serinlikler değdir yüreğime.
Kıl beni ey namaz!
Günahın, isyanın, nisyanın kuytusunda büyüttüğüm pişmanlıklarımın yüzünü kaldır yerden.
Al karanlıklarımı, al karalıklarımı gözbebeklerinde yıka.
Kıl beni ey namaz!
İnsan kıl beni.
Doğru kıl.
Duru kıl
Diri kıl beni.
İnsan kıl bu bedeni...
“Senai DEMİRCİ”