Soğuk, karanlık…
Gazze gibiyim…
Aç, susuz yaralı…
Gazze gibiyim…
Kan revan içinde, kolum bacağım kırık…
Yüreğim ezik…
Tıpkı Gazze gibi eziğim, Gazze gibi solgun, Gazze gibi bitkin, Gazze gibi yorgun…
En az onun kadar ışıktan uzağım, karanlığa yakın…
Ve dualara sığınıp bombaların aydınlattığı kent için ellerimi açarım gökyüzüne…
Yanımda savaş karşıtı herkes…
Kadın-erkek, çoluk-çocuk el ele…
Çağlayandaki protesto gösterisi de Gazze gibi acıttı canımı…
En birlik olunması gereken zamanda, en el ele çember oluşturulması gereken zamanda neden haremlik-selamlık bir protesto?
Neden kadın-erkek yan yana Filistin”in yanında değil?
Üzerinden dumanlar çıkan Gazze gibi yanıyor geçmişim…
Bu muydu benim Laik Türkiye Cumhuriyet”im…
Gazze”ye yanarken yüreğim, yana yana bunu düşündüm…
Kim orada kadın olduğunu, kim erkek olduğunu hatırlar ki?
İnsandır herkes o kalabalıkta, bebekler için eller havaya kalktığında, gözlerden yaşlar damladığında…
Ve ben Gazze”ye yanarken dönüp dönüp halimize de yanıyorum…
Ne zamandır kadınlı erkekli bir çember oluşturamıyoruz ya…
İçin için ağlıyorum…