Dinle dostum;
Ben; tetik düşmeden vuruldum
Suyu görmeden boğuldum
Sevgiliye giden yolu
Darağacında buldum
Önce, inançlarımı astılar / sorgulamadan
Sonra, kalemimi kırdılar / yargılamadan
Şimdi, kendimden bile ücra hücrelerin
Soğuğunda / yanıyorum
Bir zikir tutturdum kendimce, "ALLAH" diyorum
Her namaz sonrası, yönelip Rabbime;
"Şehadet" diliyorum
Bir gece ansızın geldiler;
Omuzları kalabalık, kelli - felli herifler
"Katran" gözlerinde kin,
Çarpık dudaklarında müstehzi bir tebessüm
"imam ister misin?" dediler
"Neme gerek, bana imam değil, biraz zaman gerek "
Sustular, şaşırdılar ve gittiler
Bir daha dönmek için sessizce