Bywinston
Kayıtlı Kullanıcı
BOYKOT VAKTİ
Ben Karsta bir Filistinliyim..
Bombalarla büyüdüm.
Sağ kulağımda füzelerin sol kulağımda makinalı tüfeklerin sesleri var.
Tanklar oyun saatimin figüranları, taşlarım ismi konulmamış silahlar.
Kan banyosu yapıyor gözlerim hep.
Kopmuş kollar bacaklar uçuşuyor üstümde, uçurtmalar yerine.
İsmi yok bu savaşın. Aslında savaşta değil bu.
Öldürüyorlar yok yere bizi.
Ne istiyorlar toprağımdan, canımdan, senden anne!
Babam hala gelmedi.
Bir gece vakti aldılar onu bizden.
Nerede şimdi.
O hep bizimle diyorsun, bizimle olan burda olmazmı anne?
Kanlı gömleğini koynundan neden hiç çıkarmıyorsun anne!
Akan kanlar İsrail’i boğacak biliyorum.
Kan yerde kalmaz, bulur akıtanını.
Ve boğar onu.
Firavun’un boğulduğu gibi.
İşgal edilmiş vatanım, ateş çemberi her yanım, acıyor inanın canım.
Ne olur yardım et Allah’ım.
Kabeyi koruduğun ebabil kuşlarını katil İsrail’e de gönder Allahım!
Nehirler kan akıyor şimdi.
Gökyüzü paslı bir demir perde.
Güneş gülümsemiyor artık.
Yağmurlar katran taşıyor yeryüzüne.
Avuçlarım kanıyor.
Tenim kan kokuyor.
Barut kokuyor saçlarım.
Korkuyorum hep.
Korkum yıkıntıların içindeki hayalet.
Duvarlar üstüme geliyor.
Gündüzlerim hep gece, gecelerim yüreğimi üşütüyor.
Ölüm makinaları yürüyor hep, ben koşamıyorum kırlarda.
Ezilmiş tüm çiçeklerim.
Dünya durdukça unutmayacağım bu zulmü.
Son sesim son sedam, İsrail’e ve onu ayakta tutanlara lanet okumak olacak.
Kan içici vampirler, ölüm kusan katiller, acımasız caniler.
Unutmayacağım sizi.
Kazıdım beynime sizi.
Ve kazınacaktır mezarınız, geldiğiniz gibi gideceksiniz.
Ve kan kusarak kudurarak, gebereceksiniz…
Şehittir babam, öksüzdür anam, yetimim ben sahibim Allah’tır.
Tek çarem minik ellerimi açıp gece gündüz yaptığım duamdır.
Ey insanlığını kaybetmemiş, yüreği taşlaşmamış, vicdan sahibi büyüklerim;
Ben Kars’ta bir Filistinli, evi başına yıkılmış bir Lübnan’lı, sürgünde bir Çeçenistan’lı, ülkesi işgal edilmiş bir Afganistan’lı, Ebu Garip cezaevinden yeni çıkmış bir Irak’lıyım.
Liğme liğmeyim.
Çaresizim.
Kalkın ayağa çakıldığınız yerden, bizim için bir kez olsun şu lanet katliama, katillere dur deyin.
Sonra yine kızartmalar haşlamalar yiyin.
Varsın olsun biz bombalarla haşlandık ateşlerle yandık, mermilerle kızardık.
Ama ne olur yinede bu canilere dur deyin.
Ateş kapıda, ateş sınırda.
Bugün bana yarın sana.
Yılan dokunmaz sanma.
Domuzun ağır başına kanma.
Kucağını katile açma.
Bana öyle boş gözlerle bakma….
Ben Kars’ta bir Filistin’im, Afganistan’ım, Çeçenistan’ım, Irak’ım, Bosna’yım, müslüman yurduyum.
Yüreği yangın yeri, uykuları firari, özgürlüğü çalınmış, beynine kan ve gözyaşı kazınmış bir çocuğum.
Bende sizdenim unutmayın; bende Osmanlı torunuyum.
Ben Karsta bir Filistinliyim..
Bombalarla büyüdüm.
Sağ kulağımda füzelerin sol kulağımda makinalı tüfeklerin sesleri var.
Tanklar oyun saatimin figüranları, taşlarım ismi konulmamış silahlar.
Kan banyosu yapıyor gözlerim hep.
Kopmuş kollar bacaklar uçuşuyor üstümde, uçurtmalar yerine.
İsmi yok bu savaşın. Aslında savaşta değil bu.
Öldürüyorlar yok yere bizi.
Ne istiyorlar toprağımdan, canımdan, senden anne!
Babam hala gelmedi.
Bir gece vakti aldılar onu bizden.
Nerede şimdi.
O hep bizimle diyorsun, bizimle olan burda olmazmı anne?
Kanlı gömleğini koynundan neden hiç çıkarmıyorsun anne!
Akan kanlar İsrail’i boğacak biliyorum.
Kan yerde kalmaz, bulur akıtanını.
Ve boğar onu.
Firavun’un boğulduğu gibi.
İşgal edilmiş vatanım, ateş çemberi her yanım, acıyor inanın canım.
Ne olur yardım et Allah’ım.
Kabeyi koruduğun ebabil kuşlarını katil İsrail’e de gönder Allahım!
Nehirler kan akıyor şimdi.
Gökyüzü paslı bir demir perde.
Güneş gülümsemiyor artık.
Yağmurlar katran taşıyor yeryüzüne.
Avuçlarım kanıyor.
Tenim kan kokuyor.
Barut kokuyor saçlarım.
Korkuyorum hep.
Korkum yıkıntıların içindeki hayalet.
Duvarlar üstüme geliyor.
Gündüzlerim hep gece, gecelerim yüreğimi üşütüyor.
Ölüm makinaları yürüyor hep, ben koşamıyorum kırlarda.
Ezilmiş tüm çiçeklerim.
Dünya durdukça unutmayacağım bu zulmü.
Son sesim son sedam, İsrail’e ve onu ayakta tutanlara lanet okumak olacak.
Kan içici vampirler, ölüm kusan katiller, acımasız caniler.
Unutmayacağım sizi.
Kazıdım beynime sizi.
Ve kazınacaktır mezarınız, geldiğiniz gibi gideceksiniz.
Ve kan kusarak kudurarak, gebereceksiniz…
Şehittir babam, öksüzdür anam, yetimim ben sahibim Allah’tır.
Tek çarem minik ellerimi açıp gece gündüz yaptığım duamdır.
Ey insanlığını kaybetmemiş, yüreği taşlaşmamış, vicdan sahibi büyüklerim;
Ben Kars’ta bir Filistinli, evi başına yıkılmış bir Lübnan’lı, sürgünde bir Çeçenistan’lı, ülkesi işgal edilmiş bir Afganistan’lı, Ebu Garip cezaevinden yeni çıkmış bir Irak’lıyım.
Liğme liğmeyim.
Çaresizim.
Kalkın ayağa çakıldığınız yerden, bizim için bir kez olsun şu lanet katliama, katillere dur deyin.
Sonra yine kızartmalar haşlamalar yiyin.
Varsın olsun biz bombalarla haşlandık ateşlerle yandık, mermilerle kızardık.
Ama ne olur yinede bu canilere dur deyin.
Ateş kapıda, ateş sınırda.
Bugün bana yarın sana.
Yılan dokunmaz sanma.
Domuzun ağır başına kanma.
Kucağını katile açma.
Bana öyle boş gözlerle bakma….
Ben Kars’ta bir Filistin’im, Afganistan’ım, Çeçenistan’ım, Irak’ım, Bosna’yım, müslüman yurduyum.
Yüreği yangın yeri, uykuları firari, özgürlüğü çalınmış, beynine kan ve gözyaşı kazınmış bir çocuğum.
Bende sizdenim unutmayın; bende Osmanlı torunuyum.