Birçok aile çocuklarının dinlerini öğrenmesini istiyor. Dini prensiplerin az ya da çok yaşandığı bu ailelerde, din eğitimi ve öğretimi çoğu kez dede, nine, anne, baba bazen de yakın akrabalar tarafından yapılıyor. Ama düşülen yanlışlar, çocukların ileriki yaşlarında derin izler bırakıyor ve dinden soğutabiliyor. Özellikle çocuklardaki vicdani gelişimin;
“Allah korkusu”yla sağlanmak istenmesi ve çocuğu istenmeyen davranışlardan vazgeçirmek için yine “Allah korkusu”na başvurulması dikkat çekiyor.
Sık sık “Allah seni cezalandırır / Gözünü kör eder / Cehennemde yakar/ Seni taş yapar” gibi tehditlerle sindirilen çocuk, bu sayede Allah Teala’yı, “çocukları cehenneminde yakan, onları taş yapan, gözleri kör eden bir varlık” olarak tasarlamakta ve Allah’ı daha henüz sevemeden O’ndan korkmaya başlamaktadır. Halbuki, doğru olan şudur:
Çocuk ergenlik çağına kadar dini bakımdan herhangi bir sorumluluk ve yükümlülük taşımamaktadır. Allah Teala’nın onlara sağladığı bu müsamaha onlardan esirgenmemelidir. Ve çocuğa herşeyden önce Allah sevgisi aşılanmalı ki, o da sevdiği ve sevgisini içinde hissettiği yüce Yaratıcıya her hal ü karda ibadetten zevk alabilsin.
_________________
Adam, yeğenini uzun zaman görmemiş,görünce çocuk da çok sevinmiş. kucağına alınca adam sormaya başlamış:
-en çok kimi seviyosun?
-annem
-başka ?
-babamı
-başka?
-anneannemi
seni babannemi dayım vs.saymış
adam beklediği cevabı bulamayınca çocuğa sormuş Allah[celle celaluh]'u sevmiyor musun onu niye saymadın demiş.çocuk da, ben onu sevmiyorum o ben yaramazlık yapınca yakarmış, beni taş yaparmış, beni üzermiş o yuzden sevmiyorum demiş...
alıntıdır......
