Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
Buyrun Memleketlerimizi Tanitalim (8 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan Bahar_58
- Başlangıç tarihi
RE: Buyrun Memleketlerimizi Tanitalim
RE: Buyrun Memleketlerimizi Tanitalim
İNAN BENDE RESİMLERDEN BİLİYORUM ...
KÜÇÜK YAŞTA GELDİM KOCAELİYE AİLEDE HERKES SENEDE BİR DEFADA OLSA GİDİYOR AMA BANA NASIP OLMADI ...OKUL,İŞ,VS,..
ZATEN BANA SEN ERZURUMLU DEĞİLSİN DİYORLAR ARKADAŞLAR
BUNA ÇOK KIZIYORUM
AMA SONUÇTA ORDA DOĞDUM BELLİ YAŞA KADAR ORDA BÜYÜDÜM...YALNIZ Bİ EKSİĞİM VAR ŞİVEYİ TUTTURAMIYORUMAMA KİMİ GÖRSEM ANLARIM KONUŞMASINDAN ERZURUMLU OLDUĞUNU....DEDİMYA NASİB MESELESİ.
BAKARSİN BENDEN ÖNCE SEN GEZMİŞ OLURSUN.......SELAMETLE.......
KÜÇÜK YAŞTA GELDİM KOCAELİYE AİLEDE HERKES SENEDE BİR DEFADA OLSA GİDİYOR AMA BANA NASIP OLMADI ...OKUL,İŞ,VS,..
ZATEN BANA SEN ERZURUMLU DEĞİLSİN DİYORLAR ARKADAŞLAR
BUNA ÇOK KIZIYORUMAMA SONUÇTA ORDA DOĞDUM BELLİ YAŞA KADAR ORDA BÜYÜDÜM...YALNIZ Bİ EKSİĞİM VAR ŞİVEYİ TUTTURAMIYORUM
AMA KİMİ GÖRSEM ANLARIM KONUŞMASINDAN ERZURUMLU OLDUĞUNU....DEDİMYA NASİB MESELESİ.BAKARSİN BENDEN ÖNCE SEN GEZMİŞ OLURSUN.......SELAMETLE.......
RE: Buyrun Memleketlerimizi Tanitalim
yun_us25 yazdı:
İNAN BENDE RESİMLERDEN BİLİYORUM ...
KÜÇÜK YAŞTA GELDİM KOCAELİYE AİLEDE HERKES SENEDE BİR DEFADA OLSA GİDİYOR AMA BANA NASIP OLMADI ...OKUL,İŞ,VS,..
ZATEN BANA SEN ERZURUMLU DEĞİLSİN DİYORLAR ARKADAŞLAR
AMA SONUÇTA ORDA DOĞDUM BELLİ YAŞA KADAR ORDA BÜYÜDÜM...YALNIZ Bİ EKSİĞİM VAR ŞİVEYİ TUTTURAMIYORUM
BAKARSİN BENDEN ÖNCE SEN GEZMİŞ OLURSUN.......SELAMETLE.......
InsallahB)
Hepsi tamam da siveyi ögren yunus kardes sivesiz olmazB)
Hepsi tamam da siveyi ögren yunus kardes sivesiz olmaz
B)RE: Buyrun Memleketlerimizi Tanitalim
-Vatan, doğduğun yer değil, doyduğun yerdir. Bu cümleyi ya Ermeni ya Azerî ya Iraklı bir bayandan duyduğumu hatırlıyorum, yalnız nereliydi orasını tam hatırlayamadım. Yaşadığı ülkedeki zulümcü yöneticilerden, yaşanmaz hale getirilen ülkesinden, Türkiyeye kaçmış.
ALLAH'a çok şükür; ülkemiz ve milletimiz en doğru şekilde yaşamaya ve başkalarına yardım ederek yaşatmaya gayret ediyor.Memleketlerimizdeki yerleşmiş halk sayesinde memleketlerimiz ya çok sevilir ya da hiç istenmez hale geliyor.
Herkesin gönlünde memleket hasreti mutlaka vardır, bu güzel ve biraz zor anlatılır bir duygudur. Kimimiz yabancı ülkelerden, kimimiz aynı ülkede ama farklı illerde, özlüyüruz memleketimizi. Değişik bir sevgi bu, hasretle bir yere gitmeyi ümit etmek. Memleket bizim için Türkiye'nin her noktasıdır, sadece doğduğumuz yer değildir.
ALLAH'ın selâm ve rahmeti, mağfiret ve hidayeti, hepinizin üzerine olsun.
-Vatan, doğduğun yer değil, doyduğun yerdir. Bu cümleyi ya Ermeni ya Azerî ya Iraklı bir bayandan duyduğumu hatırlıyorum, yalnız nereliydi orasını tam hatırlayamadım. Yaşadığı ülkedeki zulümcü yöneticilerden, yaşanmaz hale getirilen ülkesinden, Türkiyeye kaçmış.
ALLAH'a çok şükür; ülkemiz ve milletimiz en doğru şekilde yaşamaya ve başkalarına yardım ederek yaşatmaya gayret ediyor.Memleketlerimizdeki yerleşmiş halk sayesinde memleketlerimiz ya çok sevilir ya da hiç istenmez hale geliyor.
Herkesin gönlünde memleket hasreti mutlaka vardır, bu güzel ve biraz zor anlatılır bir duygudur. Kimimiz yabancı ülkelerden, kimimiz aynı ülkede ama farklı illerde, özlüyüruz memleketimizi. Değişik bir sevgi bu, hasretle bir yere gitmeyi ümit etmek. Memleket bizim için Türkiye'nin her noktasıdır, sadece doğduğumuz yer değildir.
ALLAH'ın selâm ve rahmeti, mağfiret ve hidayeti, hepinizin üzerine olsun.
RE: Buyrun Memleketlerimizi Tanitalim
MANISA NIN TARIHCESI
Manisa ve yöresinin tarih öncesi ile ilgili pek bilgi yoktur. Salihli Sindel Köyü'nde bulunan Paleolitik Çağ'a (Yontma Taş Devri) ait fosil ayak izleri yörede insan topluluklarının yaşadığını kanıtlayan ve yaklaşık 26.000 yıl öncesine tarihlenen buluntulardır. Kırkağaç Yortan Köyü'nde bulunan mezarlar ise, farklı bir mezar kültürü olan Tunç Devri'ne aittir.
Hermessos ve Kaikos ya da bugünkü adıyla Gediz ve Bakırçay vadilerinde kurulmuş olan Tantalis (Manisa) ve Thyateira (Akhisar) bölgede bilinen ilk yerleşimlerdir.
Manisa'nın, Yunanistan'ın Teselya Bölgesi'ndeki Pelion Dağı civarından göç eden Magnetler tarafından kurulduğu tahmin edilmektedir. Bölge M.Ö. 1450-1200 yıllarında Hititlerin etkisinde kalmıştır. Kybele bereket tanrıçası kabartması yöredeki Hitit varlığın göstermektedir. M.Ö. 1200'lerde ise Lidyalılar gelmiş ve Kızılırmak'a kadar bütün Batı Anadolu'ya egemen olmuşlardır. Tarihte, devlet güvencesinde ilk parayı basan Lidya Krallığı'nın başkenti bugünkü Sardes (Sart) şehriydi. Paktalos (Sart) Çayı'ndan çıkarılan altın madeni ile ünlüydü. Lidya Krallığı gücü ve zenginliğiyle ünlü son Kral Krezüs'ün adıyla özdeşleşmiştir. Ancak M.Ö. 546 yılında Persler tarafından yıkılmıştır. İrili ufaklı çok sayıda tümülüsün yer aldığı Bintepeler Mevkii bu devri simgeleyen eserleri barındırmaktadır.
Bölge; M.Ö. 546 yılından M.Ö. 334 yılına kadar Pers egemenliğinde kalmıştır. Sardes bu dönemde de önemli bir ticaret merkezidir. M.Ö. 334'de Trakya üzerinden Anadolu'ya geçen Büyük İskender, Pers ordularını yenerek Suriye'ye doğru ilerlemiş ve Pers egemenliğine son vermiştir. Büyük İskender'in M.Ö. 323 yılında ölümünden sonra satraplıkların birbirleriyle mücadelesi M.Ö. 301 yılında İskender İmparatorluğu'nun sonunu getirmiştir.Bu döneme ait en önemli eser Sardes Örenyeri'ndeki Artemis Tapınağı'dır.
Daha sonra Bölge Bergama Krallığı'nın egemenliğine girmiştir. Bölgenin önemli kentlerinden Philadelphia'ya (Alaşehir) ismini dönemin krallarından II. Attalos Philadelphos vermiştir. Bergama Krallığı III. Attalos'un ölümünden sonra (M.Ö. 133), vasiyeti üzerine Roma İmparatorluğu'nun yönetimine devredilmiştir. M.S. 17 yılında meydana gelen büyük depremde bölgedeki Magnesia, Thyateira, Philadelphia ve Sardes gibi bütün yerleşimler büyük ölçüde yıkılmışsa da İmparator Tiberius'un katkılarıyla yeniden inşa edilmiştir.
Roma döneminde bölgede üretim ve ticaret canlanmış, Gediz ve Bakırçay vadilerinde mevcut tarımsal ürünlere yeni çeşitler eklenmiştir. M.S. 395 yılında Teodisius'un imparatorluğu iki oğlu arasında pay etmesiyle Manisa ve çevresi Doğu Roma yani Bizans İmparatorluğu'nun sınırları içinde kalmıştır. Hıristiyanlığın batıya doğru yayılmasında, Philadelphia, Sardes ve Thyateira kentlerinin önemli rolü olmuştur. Magnesia da bu dini ilk benimseyen kentlerden olmuş sonra da önemli bir piskoposluk merkezi haline gelmiştir.
İstanbul 1204 yılında Latinler tarafından işgal edilince imparatorluk merkezi İznik'e taşınmıştır. İmparator Iannes Ducas Vatatzes'in otuz yılı aşkın bir süre oturması sebebiyle Magnesia ekonomik, sosyal ve stratejik açıdan Batı Anadolu'nun en önemli şehirlerinden biri haline gelmiş ve imparatorluk merkezi görevini üstlenmiştir. İmparator 1255 yılında Manisa'da ölmüş ve buraya gömülmüşse de mezarının yeri belli değildir. Sardes, Philadelphia, Thyateira ve Magnesia Kalesi kalıntıları Bizans döneminden kalan kalıntılardır. 1261 yılında İstanbul Latinlerden geri alınınca Manisa önemini yitirmiştir.
Manisa 1313 yılının 25-26 Ekim'ine tekabül eden Regaip Kandili gecesi Alpagı oğlu Saruhan Bey komutasındaki askerler tarafından fethedilmiş ve Saruhanoğulları Beyliği'nin merkezi haline getirilmiştir. 1346 yılında ölen Saruhan Bey'in türbesi şehrin merkezindedir. Yerine önce oğlu İlyas Bey, onun ölümüyle de İshak Çelebi bey olmuş ve beyliğin en ihtişamlı dönemlerini yaşatmıştır. Ulu Camii ve Medresesi, Mevlevihane ve Çukur Hamam gibi birçok eseri İshak Çelebi şehre kazandırmıştır. Tahminen 1390 yılına doğru vefat etmiş ve kendi yaptırdığı türbesine gömülmüştür.
Manisa 1391 yılında Yıldırım Bayezid tarafından Osmanlı topraklarına katılmış, ancak Ankara Savaşı sonrası Timur bölgeyi yeniden eski sahiplerine iade etmiştir. 1412 yılında ise Çelebi Mehmed kesin olarak Manisa'yı Osmanlı egemenliği altına sokmuş ve Saruhan Sancağı adıyla idari bir birim haline getirmiştir. Manisa 1437-1595 yılları arasında Osmanlı şehzadelerinin saltanat tecrübesi kazandıkları önemli siyasi merkezlerinden biri haline gelmiştir. Bu dönemde II. Murad, Fatih Sultan Mehmet, Kanuni Sultan Süleyman, II. Selim, III. Murad, III. Mehmet ve I. Mustafa gibi daha sonra Osmanlı tahtına da oturmuş padişahların da içerisinde olduğu 16 şehzade Manisa'da sancakbeyliği yapmışlardır.
Bu dönem zarfında Manisa'da şehzadeler ve maiyyetlerindekiler cami, medrese, han, hamam, imaret, çeşme, hastane, köprü ve kütüphane gibi birçok vakıf eserleri yaptırmışlardır. Bunların bir kısmı günümüze kadar ulaşabilmiştir. II. Murad'ın yaptırmış olduğu başta Saray-ı Amire olmak üzere birçok eser ise zamana yenik düşmüştür.
16. yüzyıl sonlarına kadar genelde sakin olan Saruhan Sancağı'nda bu tarihten sonra bütün Anadolu'da olduğu gibi eşkıyalık hareketleri görülmeye başlar. Yaklaşık iki asır devam eden eşkıya, suhte (medrese öğrencisi) ve sipahilerin yağma ve talanlarından bölge büyük zarar görmüştür. 18. yüzyılın ikinci yarısından itibaren bölgeye hakim olan Karaosmanoğulları bu tür hareketleri büyük ölçüde sona erdirmiştir.
Mondros Mütarekesi'nin 7. maddesine dayanılarak 15 Mayıs 1919' da bölgede Yunan işgali başlar. İşgal sırasında Manisa Merkezde İstihlâs-ı Vatan, Cemiyet-i Müderrisîn, Demirci'de Müdafa'a-i Hukûk-u Osmânî, Gördes'de Hareket-i Milliye Teşkilatı, Kırkağaç'da İstihlâs-ı Vatan, Kula'da Redd-i İlhak, Soma'da Müdafa'a-i Hukuk ve Turgutlu'da Müdafa'a-i Hukûk-u Osmâni adlı Cemiyetler kurularak Yunan işgaline karşı mücadeleler verilmiştir.
30 Ağustos 1922'deki Dumlupınar Meydan Muharebesi'nin zaferle sonuçlanması üzerin Fahreddin Paşa komutasındaki kolordu İzmir'e doğru ilerleyerek Yunan direnişini kırmıştır. İzmir'e doğru kaçan Yunanlılar ve yerli Rumlar kenti ateşe vermiş, günlerce süren yangında tarihin Manisa'ya kazandırdığı büyük kültürel mirasın önemli bir kısmı yok olmuştur. Yaklaşık üç yıl Yunan işgalinde kalan şehir 8 Eylül 1922 tarihinde kurtarılmıştır.
1923'de Saruhan adıyla vilayet olan şehrin adı, 1927 yılında Manisa olarak değiştirilmiştir.
MANISA NIN TARIHCESI
Manisa ve yöresinin tarih öncesi ile ilgili pek bilgi yoktur. Salihli Sindel Köyü'nde bulunan Paleolitik Çağ'a (Yontma Taş Devri) ait fosil ayak izleri yörede insan topluluklarının yaşadığını kanıtlayan ve yaklaşık 26.000 yıl öncesine tarihlenen buluntulardır. Kırkağaç Yortan Köyü'nde bulunan mezarlar ise, farklı bir mezar kültürü olan Tunç Devri'ne aittir.
Hermessos ve Kaikos ya da bugünkü adıyla Gediz ve Bakırçay vadilerinde kurulmuş olan Tantalis (Manisa) ve Thyateira (Akhisar) bölgede bilinen ilk yerleşimlerdir.
Manisa'nın, Yunanistan'ın Teselya Bölgesi'ndeki Pelion Dağı civarından göç eden Magnetler tarafından kurulduğu tahmin edilmektedir. Bölge M.Ö. 1450-1200 yıllarında Hititlerin etkisinde kalmıştır. Kybele bereket tanrıçası kabartması yöredeki Hitit varlığın göstermektedir. M.Ö. 1200'lerde ise Lidyalılar gelmiş ve Kızılırmak'a kadar bütün Batı Anadolu'ya egemen olmuşlardır. Tarihte, devlet güvencesinde ilk parayı basan Lidya Krallığı'nın başkenti bugünkü Sardes (Sart) şehriydi. Paktalos (Sart) Çayı'ndan çıkarılan altın madeni ile ünlüydü. Lidya Krallığı gücü ve zenginliğiyle ünlü son Kral Krezüs'ün adıyla özdeşleşmiştir. Ancak M.Ö. 546 yılında Persler tarafından yıkılmıştır. İrili ufaklı çok sayıda tümülüsün yer aldığı Bintepeler Mevkii bu devri simgeleyen eserleri barındırmaktadır.
Bölge; M.Ö. 546 yılından M.Ö. 334 yılına kadar Pers egemenliğinde kalmıştır. Sardes bu dönemde de önemli bir ticaret merkezidir. M.Ö. 334'de Trakya üzerinden Anadolu'ya geçen Büyük İskender, Pers ordularını yenerek Suriye'ye doğru ilerlemiş ve Pers egemenliğine son vermiştir. Büyük İskender'in M.Ö. 323 yılında ölümünden sonra satraplıkların birbirleriyle mücadelesi M.Ö. 301 yılında İskender İmparatorluğu'nun sonunu getirmiştir.Bu döneme ait en önemli eser Sardes Örenyeri'ndeki Artemis Tapınağı'dır.
Daha sonra Bölge Bergama Krallığı'nın egemenliğine girmiştir. Bölgenin önemli kentlerinden Philadelphia'ya (Alaşehir) ismini dönemin krallarından II. Attalos Philadelphos vermiştir. Bergama Krallığı III. Attalos'un ölümünden sonra (M.Ö. 133), vasiyeti üzerine Roma İmparatorluğu'nun yönetimine devredilmiştir. M.S. 17 yılında meydana gelen büyük depremde bölgedeki Magnesia, Thyateira, Philadelphia ve Sardes gibi bütün yerleşimler büyük ölçüde yıkılmışsa da İmparator Tiberius'un katkılarıyla yeniden inşa edilmiştir.
Roma döneminde bölgede üretim ve ticaret canlanmış, Gediz ve Bakırçay vadilerinde mevcut tarımsal ürünlere yeni çeşitler eklenmiştir. M.S. 395 yılında Teodisius'un imparatorluğu iki oğlu arasında pay etmesiyle Manisa ve çevresi Doğu Roma yani Bizans İmparatorluğu'nun sınırları içinde kalmıştır. Hıristiyanlığın batıya doğru yayılmasında, Philadelphia, Sardes ve Thyateira kentlerinin önemli rolü olmuştur. Magnesia da bu dini ilk benimseyen kentlerden olmuş sonra da önemli bir piskoposluk merkezi haline gelmiştir.
İstanbul 1204 yılında Latinler tarafından işgal edilince imparatorluk merkezi İznik'e taşınmıştır. İmparator Iannes Ducas Vatatzes'in otuz yılı aşkın bir süre oturması sebebiyle Magnesia ekonomik, sosyal ve stratejik açıdan Batı Anadolu'nun en önemli şehirlerinden biri haline gelmiş ve imparatorluk merkezi görevini üstlenmiştir. İmparator 1255 yılında Manisa'da ölmüş ve buraya gömülmüşse de mezarının yeri belli değildir. Sardes, Philadelphia, Thyateira ve Magnesia Kalesi kalıntıları Bizans döneminden kalan kalıntılardır. 1261 yılında İstanbul Latinlerden geri alınınca Manisa önemini yitirmiştir.
Manisa 1313 yılının 25-26 Ekim'ine tekabül eden Regaip Kandili gecesi Alpagı oğlu Saruhan Bey komutasındaki askerler tarafından fethedilmiş ve Saruhanoğulları Beyliği'nin merkezi haline getirilmiştir. 1346 yılında ölen Saruhan Bey'in türbesi şehrin merkezindedir. Yerine önce oğlu İlyas Bey, onun ölümüyle de İshak Çelebi bey olmuş ve beyliğin en ihtişamlı dönemlerini yaşatmıştır. Ulu Camii ve Medresesi, Mevlevihane ve Çukur Hamam gibi birçok eseri İshak Çelebi şehre kazandırmıştır. Tahminen 1390 yılına doğru vefat etmiş ve kendi yaptırdığı türbesine gömülmüştür.
Manisa 1391 yılında Yıldırım Bayezid tarafından Osmanlı topraklarına katılmış, ancak Ankara Savaşı sonrası Timur bölgeyi yeniden eski sahiplerine iade etmiştir. 1412 yılında ise Çelebi Mehmed kesin olarak Manisa'yı Osmanlı egemenliği altına sokmuş ve Saruhan Sancağı adıyla idari bir birim haline getirmiştir. Manisa 1437-1595 yılları arasında Osmanlı şehzadelerinin saltanat tecrübesi kazandıkları önemli siyasi merkezlerinden biri haline gelmiştir. Bu dönemde II. Murad, Fatih Sultan Mehmet, Kanuni Sultan Süleyman, II. Selim, III. Murad, III. Mehmet ve I. Mustafa gibi daha sonra Osmanlı tahtına da oturmuş padişahların da içerisinde olduğu 16 şehzade Manisa'da sancakbeyliği yapmışlardır.
Bu dönem zarfında Manisa'da şehzadeler ve maiyyetlerindekiler cami, medrese, han, hamam, imaret, çeşme, hastane, köprü ve kütüphane gibi birçok vakıf eserleri yaptırmışlardır. Bunların bir kısmı günümüze kadar ulaşabilmiştir. II. Murad'ın yaptırmış olduğu başta Saray-ı Amire olmak üzere birçok eser ise zamana yenik düşmüştür.
16. yüzyıl sonlarına kadar genelde sakin olan Saruhan Sancağı'nda bu tarihten sonra bütün Anadolu'da olduğu gibi eşkıyalık hareketleri görülmeye başlar. Yaklaşık iki asır devam eden eşkıya, suhte (medrese öğrencisi) ve sipahilerin yağma ve talanlarından bölge büyük zarar görmüştür. 18. yüzyılın ikinci yarısından itibaren bölgeye hakim olan Karaosmanoğulları bu tür hareketleri büyük ölçüde sona erdirmiştir.
Mondros Mütarekesi'nin 7. maddesine dayanılarak 15 Mayıs 1919' da bölgede Yunan işgali başlar. İşgal sırasında Manisa Merkezde İstihlâs-ı Vatan, Cemiyet-i Müderrisîn, Demirci'de Müdafa'a-i Hukûk-u Osmânî, Gördes'de Hareket-i Milliye Teşkilatı, Kırkağaç'da İstihlâs-ı Vatan, Kula'da Redd-i İlhak, Soma'da Müdafa'a-i Hukuk ve Turgutlu'da Müdafa'a-i Hukûk-u Osmâni adlı Cemiyetler kurularak Yunan işgaline karşı mücadeleler verilmiştir.
30 Ağustos 1922'deki Dumlupınar Meydan Muharebesi'nin zaferle sonuçlanması üzerin Fahreddin Paşa komutasındaki kolordu İzmir'e doğru ilerleyerek Yunan direnişini kırmıştır. İzmir'e doğru kaçan Yunanlılar ve yerli Rumlar kenti ateşe vermiş, günlerce süren yangında tarihin Manisa'ya kazandırdığı büyük kültürel mirasın önemli bir kısmı yok olmuştur. Yaklaşık üç yıl Yunan işgalinde kalan şehir 8 Eylül 1922 tarihinde kurtarılmıştır.
1923'de Saruhan adıyla vilayet olan şehrin adı, 1927 yılında Manisa olarak değiştirilmiştir.
RE: Buyrun Memleketlerimizi Tanitalim
Niobe Kayası (Ağlayan Kaya) Manisa-İzmir yolu üzerinde bulunan Muradiye Meydanı’nın 1 km kadar doğusunda görülmektedir. Doğal aşınma sonucunda Çaybaşı semtinde boynunu büküp ağlayan kadına benzeyen bir figür ortaya çıkmıştır. Antik dönemde de biliniyordu ve bir çok efsaneye konu olmuştu. Artemis ve Apollon’un okları ile oniki çocuğunun öldürüldüğünü görüp de acısından taş kesilen Niobe olduğunu söylüyor antik yazarlar.
Niobe, Yunan mitolojisinde, Lydia kralı Tantalos’un kızı ve Yunanistan’daki Tebai kralı Amphion’un karısı ve yitirdiği çocuklarının ardından gözyaşı döken kahırlı anaların simgesiydi.
Efsaneye göre altı oğluyla altı kızı vardı ve yalnızca iki çocuğu (Apollon ve Artemis) olan Leto’dan daha doğurgan olmakla övünüyordu. Bu gururu nedeniyle onu cezalandırmaya karar veren Leto, Apollon’a Niobe’nin bütün oğullarını, Artemis’e de bütün kızlarını öldürttü. Çocukların cesetleri 10 gün sonra tanrılar tarafından gömüldü. Frigya’daki evine dönen Niobe, acılarını dindirmek isteyen Zeus tarafından Spylos dağının (Spil dağı-Manisa) yamacında bir kaya parçasına dönüştürüldü.
Minaresinden mesir macunu atıldığı için mesir Camisi denilen Sultan külliyesi ve camisini 1522’de Yavuz Selim’in karısı yaptırdı. Sultan Camisi’nin karşısındaki Muradiye Camisi (1583-1586) Mimar Ali Ağa tarafından yapıldı. Üstün mimari değerinin yanında kapısının ağaç oymasının güzelliği ile dikkat çekicidir. Kentteki en eski Osmanlı eseri Çeşnigir Camisidir. Osmanlı öncesi Saruhanlı eseri Ulu Cami de kentteki en eski islam yapısıdır. (1366) Çarşı mahallesindeki cami Fatih Mehmet’in azatlı kölesi Sinan tarafından yaptırıldı. (1474) Hükümet Meydanındaki Hatuniye Camisi 1471-1511 yılları arasında, Mutlu Mahallesindeki İvaz Paşa Camisi 1484’de yapıldı. Kentte çok sayıda türbe de bulunmaktadır.
Kentin 5 km doğusunda Akpınar mesiresinin yakınında bulunan Kybele Kaya Kabartması düzkaya üstünde, oturan bir kadını tasvir etmektedir. Büyük figürün boyutları 8 x 10 metredir. Açıkhavada olduğu için korozyonla yıpranmış fakat silindirik başlığı, iki elini göğsünde kavuşturmuş olması gibi özellikleri seçilebilmektedir. MÖ 13. yy’da yapılmış olduğu tahmin edilmektedir. Kybele kabartmasının güneybatısında “Yarık Kaya” olarak bilinen yerin yakınında biri kayaya oyulmuş evler ve taht bulunmaktadır. MÖ 7 ve 6. yy’a ait bu eserler Lydia uygarlığına aittir. Kybele’nin 2 km doğusunda iç içe iki odası bulunan kaya mezarı görülmektedir.
Ahmet Bedevi (Manisa Tarzanı)
Sunay Akın'ın “Manisa Tarzanı” adıyla filmi çekilen “Onlar Hep Oradaydı” adlı eserinde Ahmet Bedevi'nin öyküsü:
“İşgal orduları geri çekilirken pek çok şey gibi Manisa'yı da yakar, yıkarlar. Kenti özgürlüğüne kavuşturan Türk ordusunda bulunan Kerkük Türklerinden “Ahmet Bedevi” adlı asker öylesine tutkundur ki doğaya; savaş bitiminde Manisa'da kalır. Ağaç dikmeyi, yeşili korumayı uğraş edinir kendisine. Manisa onun diktiği ağaçlar sayesinde yağmura ve gölgeliğe kavuşur.
Halk, üstünde yalnızca siyah bir şort olan bu uzun sakallı adamı çok sever ve “Hacı” diye seslenirler kendisine. Spil Dağı'nda bulunan kulübesinin yanındaki topu her gün saat 12:00'de ateşlemeye başlamasıyla Hacı'nın adı “Topçu Hacı” olur. Günlerden bir gün başrolünü Johny Weismüller'in oynadığı ünlü Tarzan filmi gelir Manisa'ya. O günden sonra da Ahmet Bedevi “Manisa Tarzanı” diye anılmaya başlar.
Manisa Tarzanı'nın İstiklal Madalyasına sahip olduğunu pek çok insan bilmez.
Siyah bir şortun dışında üstüne pek bir şey giymediğinden, madalyasını takacağı ne bir ceketi ne de bir gömleği vardır zaten.
Niobe Kayası (Ağlayan Kaya) Manisa-İzmir yolu üzerinde bulunan Muradiye Meydanı’nın 1 km kadar doğusunda görülmektedir. Doğal aşınma sonucunda Çaybaşı semtinde boynunu büküp ağlayan kadına benzeyen bir figür ortaya çıkmıştır. Antik dönemde de biliniyordu ve bir çok efsaneye konu olmuştu. Artemis ve Apollon’un okları ile oniki çocuğunun öldürüldüğünü görüp de acısından taş kesilen Niobe olduğunu söylüyor antik yazarlar.
Niobe, Yunan mitolojisinde, Lydia kralı Tantalos’un kızı ve Yunanistan’daki Tebai kralı Amphion’un karısı ve yitirdiği çocuklarının ardından gözyaşı döken kahırlı anaların simgesiydi.
Efsaneye göre altı oğluyla altı kızı vardı ve yalnızca iki çocuğu (Apollon ve Artemis) olan Leto’dan daha doğurgan olmakla övünüyordu. Bu gururu nedeniyle onu cezalandırmaya karar veren Leto, Apollon’a Niobe’nin bütün oğullarını, Artemis’e de bütün kızlarını öldürttü. Çocukların cesetleri 10 gün sonra tanrılar tarafından gömüldü. Frigya’daki evine dönen Niobe, acılarını dindirmek isteyen Zeus tarafından Spylos dağının (Spil dağı-Manisa) yamacında bir kaya parçasına dönüştürüldü.
Minaresinden mesir macunu atıldığı için mesir Camisi denilen Sultan külliyesi ve camisini 1522’de Yavuz Selim’in karısı yaptırdı. Sultan Camisi’nin karşısındaki Muradiye Camisi (1583-1586) Mimar Ali Ağa tarafından yapıldı. Üstün mimari değerinin yanında kapısının ağaç oymasının güzelliği ile dikkat çekicidir. Kentteki en eski Osmanlı eseri Çeşnigir Camisidir. Osmanlı öncesi Saruhanlı eseri Ulu Cami de kentteki en eski islam yapısıdır. (1366) Çarşı mahallesindeki cami Fatih Mehmet’in azatlı kölesi Sinan tarafından yaptırıldı. (1474) Hükümet Meydanındaki Hatuniye Camisi 1471-1511 yılları arasında, Mutlu Mahallesindeki İvaz Paşa Camisi 1484’de yapıldı. Kentte çok sayıda türbe de bulunmaktadır.
Kentin 5 km doğusunda Akpınar mesiresinin yakınında bulunan Kybele Kaya Kabartması düzkaya üstünde, oturan bir kadını tasvir etmektedir. Büyük figürün boyutları 8 x 10 metredir. Açıkhavada olduğu için korozyonla yıpranmış fakat silindirik başlığı, iki elini göğsünde kavuşturmuş olması gibi özellikleri seçilebilmektedir. MÖ 13. yy’da yapılmış olduğu tahmin edilmektedir. Kybele kabartmasının güneybatısında “Yarık Kaya” olarak bilinen yerin yakınında biri kayaya oyulmuş evler ve taht bulunmaktadır. MÖ 7 ve 6. yy’a ait bu eserler Lydia uygarlığına aittir. Kybele’nin 2 km doğusunda iç içe iki odası bulunan kaya mezarı görülmektedir.
Ahmet Bedevi (Manisa Tarzanı)
Sunay Akın'ın “Manisa Tarzanı” adıyla filmi çekilen “Onlar Hep Oradaydı” adlı eserinde Ahmet Bedevi'nin öyküsü:
“İşgal orduları geri çekilirken pek çok şey gibi Manisa'yı da yakar, yıkarlar. Kenti özgürlüğüne kavuşturan Türk ordusunda bulunan Kerkük Türklerinden “Ahmet Bedevi” adlı asker öylesine tutkundur ki doğaya; savaş bitiminde Manisa'da kalır. Ağaç dikmeyi, yeşili korumayı uğraş edinir kendisine. Manisa onun diktiği ağaçlar sayesinde yağmura ve gölgeliğe kavuşur.
Halk, üstünde yalnızca siyah bir şort olan bu uzun sakallı adamı çok sever ve “Hacı” diye seslenirler kendisine. Spil Dağı'nda bulunan kulübesinin yanındaki topu her gün saat 12:00'de ateşlemeye başlamasıyla Hacı'nın adı “Topçu Hacı” olur. Günlerden bir gün başrolünü Johny Weismüller'in oynadığı ünlü Tarzan filmi gelir Manisa'ya. O günden sonra da Ahmet Bedevi “Manisa Tarzanı” diye anılmaya başlar.
Manisa Tarzanı'nın İstiklal Madalyasına sahip olduğunu pek çok insan bilmez.
Siyah bir şortun dışında üstüne pek bir şey giymediğinden, madalyasını takacağı ne bir ceketi ne de bir gömleği vardır zaten.
RE: Buyrun Memleketlerimizi Tanitalim
SELAMÜN ALEYKÜM KARDEŞLERİM BU DA BENİM MEMLEKETİM HEPİNİZ ALLAHA EMANET OLUN Kuruluş tarihi kesin olarak bilinmeyen Keskin'in tarihi, belge ve seyahat namelerden edinilen belgelere göre eski tarihe sahip olduğu anlaşılmaktadır. Keskin Denek Dağı yakınlarında kurulmuş olmasından dolayı önceleri Denek Madeni adını almıs, daha sonra Keskin Madeni denilmistir. Bilahare kısaltılarak KESKiN adını almistir. Keskin adinin nereden geldigi kesin olarak bilinmemekle beraber Evliya Çelebi Seyahatnamelerinde Sivas Eyaletine bagli sancaklardan söz ederken Çorum Sancagindan sonra Keskin Sancagindan da söz edilmektedir. Buna göre Keskin'in yakininda bir sehir oldugu, muhtemelen Keskin adinin buradan geldigi sanilmaktadir. Ancak Ilçeye 8 km. mesafede Ceritkale köyünde Etilerden kalma kayalara oyulmus magaralar içinde kabartma Boga ve Aslan resimlerinden Ilçenin tarihinin daha eski oldugu anlasilmaktadir.
Keskin tarihimizde en önemli görevleri üstlenmistir. Ulu Önder Atatürk'ün Sivas Kongresinde alinan bir kararla Ankara'ya intikalinde güzergahta bulunan Keskin esrafi derhal Kirsehir ile temas kurmus olup, bu tarihlerde Atatürk'ün yakin silah arkadasi Ali Fuat Cebesoy gizlice Keskin'e gelerek güzergahi Keskinlilerle belirlemistir. Padisah yanlisi olan Ankara Valisi 17 Eylül 1919'da Sungurlu'ya oradan da Keskin'e gelmistir. Ankara'ya geçmekte olan Valiyi Elmadag, Yahsihan arasinda Kiliçlar belinde Keskin ve Polatli ilçeleri ani bir baskinla Çorum mutasarrifi ile birlikte etkisiz hale getirerek teslim almislar ve Mustafa Kemal Atatürk'e teslim etmislerdir. Mustafa Kemal ve arkadaslari Ankara'ya müteveccihen Sivas'tan hareketle Kayseri'ye oradan da Kirsehir, Hacibektas ve Mucur yolu ile 25 Aralikta Kamana gelmislerdir. Geceyi köy odasinda geçiren Atatürk Keskin'in ileri gelenlerini Kamana çagirmis o gece Ankara'ya geçis planlanmis Kaman'dan 26 Aralik Cuma günü hareketle Keskinlilerin koruma ve gözetiminde Igdebeli, Köprüköy yolu ile Balâya gelinmis, vaktin geç olmasi ve bölgenin ormanlik olmasindan dolayi Keskinli süvarilerle gece Benam da geçirilmis ve 27 Aralik 1919'da Dikmen sirtlarindan Ankara'ya girilmistir. Milli Mücadele kararina gönülden katilan Keskin böylece tarihi görevini yerine getirmis olmakla bu büyük sereften payini almistir. Keskin 1859 yilinda Belediye, 1891 yilinda Kirsehir sancagina bagli ilçe olmustur. Yakin köy ve kasabalarda olan göçler sonunda nüfusu artmis ve ilçe merkezi büyümüstür.
Konum itibariyle Denek Dagının 5 km. güneyinde At tepesi ile Kartal tepesinin yamaçlarında kurulmustur. Kırıkkale İlinin güneyinde Ankara'ya 105 km.'dir. Kırıkkale'ye 27 km. mesafede bulunmaktadir. Kirikkale-Kayseri yolu üzerindedir.
Yüzölçümü 1463 km2 ve rakimi 1140 metredir. Ilçeye bagli Belediye iken 29.07.1991 tarihinde ilçe olan Çelebi ilçesi de bu yüz ölçüme dahildir. Ilçenin arazisi bir yayla görünümündedir. Güneybatida Kizilirmak vadisi ile doguda Delice çayi arasinda uzanir. Yaylanin güneydogusunda Denek Dagi, güneybatisinda Böhrek daglari çevrelemektedir. Ilçenin güneybatisi Çelebi dagi ile çevrilmistir. Ilçe merkez çevresi küçük tepeler ve düzlüklerle çevrilidir. Kuzeyde Kirikkale Ili ve Baliseyh Ilçesi, doguda Çiçekdagi ve Delice Ilçesi, batida Karakeçili, güneyde Çelebi ve Kirsehir Ilinin Kaman ve Akpınar İlçeleri ile komsudur. Keskin'de Iç Anadolu Bölgesinde görülen tipik kara iklimi hakimdir. 2000 yilinda yapilan nüfus sayimina göre ilçe merkez nüfusu 34.827, kasaba ve köylerin toplamı ise 24.323'dür. İlçenin genel toplamı ise 59.150'dir. İlçeye Konur, Köprüköy ve Ceritmüminli kasabaları ile 52 köy baglıdır. B)B)B)B) KARDEŞLERİM RESİM YAPIŞTIRMAYI BİLEMİYOM KUSURUMA BAKMAYIN ALLAHA EMANET OLN GARDEŞLERİM BARNAGIM AĞRIYO YAZAMIYOM BU GÜN YOKSA GIRIGGALEDENDE YAZARDIM OLDUMU ŞİVEMİZDE BU ALLAHA EMANET OLUN B)B)B)B)
SELAMÜN ALEYKÜM KARDEŞLERİM BU DA BENİM MEMLEKETİM HEPİNİZ ALLAHA EMANET OLUN Kuruluş tarihi kesin olarak bilinmeyen Keskin'in tarihi, belge ve seyahat namelerden edinilen belgelere göre eski tarihe sahip olduğu anlaşılmaktadır. Keskin Denek Dağı yakınlarında kurulmuş olmasından dolayı önceleri Denek Madeni adını almıs, daha sonra Keskin Madeni denilmistir. Bilahare kısaltılarak KESKiN adını almistir. Keskin adinin nereden geldigi kesin olarak bilinmemekle beraber Evliya Çelebi Seyahatnamelerinde Sivas Eyaletine bagli sancaklardan söz ederken Çorum Sancagindan sonra Keskin Sancagindan da söz edilmektedir. Buna göre Keskin'in yakininda bir sehir oldugu, muhtemelen Keskin adinin buradan geldigi sanilmaktadir. Ancak Ilçeye 8 km. mesafede Ceritkale köyünde Etilerden kalma kayalara oyulmus magaralar içinde kabartma Boga ve Aslan resimlerinden Ilçenin tarihinin daha eski oldugu anlasilmaktadir.
Keskin tarihimizde en önemli görevleri üstlenmistir. Ulu Önder Atatürk'ün Sivas Kongresinde alinan bir kararla Ankara'ya intikalinde güzergahta bulunan Keskin esrafi derhal Kirsehir ile temas kurmus olup, bu tarihlerde Atatürk'ün yakin silah arkadasi Ali Fuat Cebesoy gizlice Keskin'e gelerek güzergahi Keskinlilerle belirlemistir. Padisah yanlisi olan Ankara Valisi 17 Eylül 1919'da Sungurlu'ya oradan da Keskin'e gelmistir. Ankara'ya geçmekte olan Valiyi Elmadag, Yahsihan arasinda Kiliçlar belinde Keskin ve Polatli ilçeleri ani bir baskinla Çorum mutasarrifi ile birlikte etkisiz hale getirerek teslim almislar ve Mustafa Kemal Atatürk'e teslim etmislerdir. Mustafa Kemal ve arkadaslari Ankara'ya müteveccihen Sivas'tan hareketle Kayseri'ye oradan da Kirsehir, Hacibektas ve Mucur yolu ile 25 Aralikta Kamana gelmislerdir. Geceyi köy odasinda geçiren Atatürk Keskin'in ileri gelenlerini Kamana çagirmis o gece Ankara'ya geçis planlanmis Kaman'dan 26 Aralik Cuma günü hareketle Keskinlilerin koruma ve gözetiminde Igdebeli, Köprüköy yolu ile Balâya gelinmis, vaktin geç olmasi ve bölgenin ormanlik olmasindan dolayi Keskinli süvarilerle gece Benam da geçirilmis ve 27 Aralik 1919'da Dikmen sirtlarindan Ankara'ya girilmistir. Milli Mücadele kararina gönülden katilan Keskin böylece tarihi görevini yerine getirmis olmakla bu büyük sereften payini almistir. Keskin 1859 yilinda Belediye, 1891 yilinda Kirsehir sancagina bagli ilçe olmustur. Yakin köy ve kasabalarda olan göçler sonunda nüfusu artmis ve ilçe merkezi büyümüstür.
Konum itibariyle Denek Dagının 5 km. güneyinde At tepesi ile Kartal tepesinin yamaçlarında kurulmustur. Kırıkkale İlinin güneyinde Ankara'ya 105 km.'dir. Kırıkkale'ye 27 km. mesafede bulunmaktadir. Kirikkale-Kayseri yolu üzerindedir.
Yüzölçümü 1463 km2 ve rakimi 1140 metredir. Ilçeye bagli Belediye iken 29.07.1991 tarihinde ilçe olan Çelebi ilçesi de bu yüz ölçüme dahildir. Ilçenin arazisi bir yayla görünümündedir. Güneybatida Kizilirmak vadisi ile doguda Delice çayi arasinda uzanir. Yaylanin güneydogusunda Denek Dagi, güneybatisinda Böhrek daglari çevrelemektedir. Ilçenin güneybatisi Çelebi dagi ile çevrilmistir. Ilçe merkez çevresi küçük tepeler ve düzlüklerle çevrilidir. Kuzeyde Kirikkale Ili ve Baliseyh Ilçesi, doguda Çiçekdagi ve Delice Ilçesi, batida Karakeçili, güneyde Çelebi ve Kirsehir Ilinin Kaman ve Akpınar İlçeleri ile komsudur. Keskin'de Iç Anadolu Bölgesinde görülen tipik kara iklimi hakimdir. 2000 yilinda yapilan nüfus sayimina göre ilçe merkez nüfusu 34.827, kasaba ve köylerin toplamı ise 24.323'dür. İlçenin genel toplamı ise 59.150'dir. İlçeye Konur, Köprüköy ve Ceritmüminli kasabaları ile 52 köy baglıdır. B)B)B)B) KARDEŞLERİM RESİM YAPIŞTIRMAYI BİLEMİYOM KUSURUMA BAKMAYIN ALLAHA EMANET OLN GARDEŞLERİM BARNAGIM AĞRIYO YAZAMIYOM BU GÜN YOKSA GIRIGGALEDENDE YAZARDIM OLDUMU ŞİVEMİZDE BU ALLAHA EMANET OLUN B)B)B)B)
RE: Buyrun Memleketlerimizi Tanitalim
SELAMÜN ALEYKÜM KARDEŞİM ELİNE SAĞLIK Bİ TÜRLÜ ÖĞRENE MEDİM RESİM YAPIŞTIRMAYI KARDEŞLERİMİDE RAHATSIZ ETMEK İSTEMEDİM KAAN ERDEM KARDEŞİM ÖĞRETMİŞTİ TEKRAR UNUTTUM ALLAH HEPİNİZDEN RAZI OLSUN KARDEŞLERİM ALLAHA EMANET OLUN B)B)B)B)Bahar_58 yazdı:
Ve Aleyküm Selam
Giriggale
Ben Senin Icin Ekleyeyim Resmi
KIRIKKALE