BİZ SENİ UNUTMADIK...!!
İmam–ı Azam Hazretlerinin genç bir komşusu vardı. Her gece evine içkili gelir, çıkardığı gürültü ile imamı çok rahatsız ederdi. İmam, bu durumdan hiç şikâyetçi olmaz, komşusunun haline tahammül ederdi.
Bir gün başkalarının şikâyeti üzerine genci hapse attılar. Durumdan haberi olmayan Ebu Hanife gencin sesini duyamayınca, başına bir iş mi geldi diye bir başka komşusuna gidip sorar:
–Genç komşumuzun sesi kesildi başına bir iş mi geldi, haberiniz var mı? diye sordu.
–Efendi Hazretleri, o sarhoşu hapse attılar.
–Genç komşumuzun sesi kesildi başına bir iş mi geldi, haberiniz var mı? diye sordu.
–Efendi Hazretleri, o sarhoşu hapse attılar.
Ebu Hanife ertesi sabah doğruca valinin konağına gitti. Komşu ve talebeleri, hocamız her halde valiye teşekkür edecek, diye düşünüyordu.
Vali, Ebu Hanife'yi hürmetle karşıladı:
–Ya imam! Hoş sefalar getirdiniz, siz pek buralara gelmezdiniz, sizi buraya getiren bir sebep var mı?
Ebu Hanife'de komşusu olan gencin serbest bırakılmasını için geldiğini söyledi. Vali:
–Efendim, böyle ehemmiyetsiz bir mesele için niye zahmet ettiniz? Haber gönderseydiniz emriniz derhal yerine getirirdik.
–Ya imam! Hoş sefalar getirdiniz, siz pek buralara gelmezdiniz, sizi buraya getiren bir sebep var mı?
Ebu Hanife'de komşusu olan gencin serbest bırakılmasını için geldiğini söyledi. Vali:
–Efendim, böyle ehemmiyetsiz bir mesele için niye zahmet ettiniz? Haber gönderseydiniz emriniz derhal yerine getirirdik.
Delikanlı serbest bırakıldı. Hadiseden haberdar olan delikanlı Ebu Hanife ile karşılaştığında oldukça mahcuptur. Ona verdiği rahatsızlıkları düşününce mahcubiyeti daha da arttı.
Delikanlının mahcubiyetini gören Ebu Hanife:
–Evladım biz seni unutmuyoruz, sözleriyle ona iltifat etti.
Kısa zaman sonra, delikanlı tövbe etti ve Ebu Hanife'nin talebeleri arasında katıldı.
–Evladım biz seni unutmuyoruz, sözleriyle ona iltifat etti.
Kısa zaman sonra, delikanlı tövbe etti ve Ebu Hanife'nin talebeleri arasında katıldı.
