ayik olan yayik olmaz
ayik olan yayik olmaz
Fakir bir adam, nice zahmetlerden sonra bir ev yapar, içine girer. Oturulacak bir hâle gelmiştir. Eve hitap ederek şöyle seslenir:
–Ey ev, bak, bu kadar sıkıntıdan sonra nihayet bir evim oldu. Zaten yoksul biriyim. Yıkılacağın zaman bana haber ver de ona göre tedbir alayım.
Aradan günler, aylar geçer. Adam eve bakım yapmaz. Kırıkları, çürükleri görmez. Bir gün ev yıkılıverir.
Adam hayretler içerisinde şaşırıp kalır. Ve şöyle hayıflanır:
–Ya hu, ben sana demedim mi, “yıkılacağın zaman haber ver” diye.
Bunun üzerine ev ona şöyle seslenir:
–Bre gafil adam!.. Ben sana duvardaki çatlakları ne zaman haber verdimse bir avuç çamurla tıkayıverdin. Direklerimi güve yerken sen sağır kesildin. Damdaki çatlaklardan sızan sular seni bir türlü gaflet uykusundan uyandırmadı. Feryatlarımı duymadın. Dermanım kesildi, ben de çöktüm. Şimdi sızlanma sırası sende