Bir kadın, yanında küçük çocuğuyla ormana oduna gidiyordu. Karşılarına bir ihtiyar kimse çıkıp dedi ki:
- Çok fakirim, açım. Ne olur bana bir lokma yiyecek ver!
Kadın da yanında bulunan bir parça ekmeği ona verdi.
İhtiyar, duâ ederek oradan ayrıldı. Kadın ormanda odun toplamakla meşgul olduğu bir zamanda, bir vahşî hayvan gelip çocuğunu kaçırdı. Kadın, çocuğunun feryadını duyunca, hemen koştu. Fakat, elinden birşey gelmiyordu.
Bir müddet sonra çocuk ağlayarak kan ter içinde geri geldi. Kadın sevinçle çocuğuna sarıldı. Bu esnada şöyle bir ses duydu:
“Kendi ihtiyacın olduğu hâlde, ihtiyara verdiğin o bir lokma ekmek sebebiyle çocuğun kurtuldu.”
www.mehmetoruc.com
- Çok fakirim, açım. Ne olur bana bir lokma yiyecek ver!
Kadın da yanında bulunan bir parça ekmeği ona verdi.
İhtiyar, duâ ederek oradan ayrıldı. Kadın ormanda odun toplamakla meşgul olduğu bir zamanda, bir vahşî hayvan gelip çocuğunu kaçırdı. Kadın, çocuğunun feryadını duyunca, hemen koştu. Fakat, elinden birşey gelmiyordu.
Bir müddet sonra çocuk ağlayarak kan ter içinde geri geldi. Kadın sevinçle çocuğuna sarıldı. Bu esnada şöyle bir ses duydu:
“Kendi ihtiyacın olduğu hâlde, ihtiyara verdiğin o bir lokma ekmek sebebiyle çocuğun kurtuldu.”
www.mehmetoruc.com
