Küçük bir öyküyle bakışları bayram olan çocukların tebessümleriyle karşılıyoruz kurbanı. Buz tutmuş kalplerimizi onların oyun halkalarının içinde eritiyoruz. “Kapı kapı dolaşıp bayramınız mübayek olsun bey amca, hanım abla diyen çocukluğumuzun özlemleriyle bayramlaşıyoruz.”
Hasta yataklarında şifa, Mezarlarında fatiha bekleyen ölülerin çaresizliğiyle karşılıyoruz kurbanı. “Ölmeden önce nefislerimizi öldürüp hayatla diriliyor, her halimize şükredip ölümle bayramlaşıyoruz.”
Hapishanede yıllarından ay, aylarından hafta, haftalarından gün, günlerinden saniye eksiltmeye çalışan mahkûmların “mavidir özgürlüğün rengi, çünkü hapishaneden sadece gökyüzü gözükür” tadındaki hasretleriyle karşılıyoruz kurbanı. “Mavi olma ferahlığında çaresizliği kavrıyor, sınırsız nefes alıp verebilmenin kıymetiyle bayramlaşıyoruz.”
Asker ocağında yârinden mektup, gurbet ellerde baba ocağından haber bekleyenlerin özlemleriyle karşılıyoruz kurbanı. “Unutmayı, unutulmuşluğumuzun içinde unutuyor, unuttuklarımızla bayramlaşıyoruz.”
Darülacezenin, çocuk yuvalarının ya da kaderlerinin koridorlarında terkedilmişlerin, yolunu gözlediklerinden haber almaları kadar heyecanla karşılıyoruz kurbanı. Kırık dökük duygularımızın hıçkırığında, cam kenarlarına başımızı yaslayıp, “gelenler ya da geleceklerin veya hiç gelmeyeceklerin” terk edişleriyle bayramlaşıyoruz.
Sofralarında açlık kırıntılarından başka bir şey bulunmayan, Somali’de, Darfur’da, Afrika’da ve dünyanın dört bir yanında kaderlerine terkedilmiş çocukların kapılarına bıraktığımız bir lokmacık insanlığımızla karşılıyoruz kurbanı. “İnsanlığımızın açlığını doyurarak, yaklaşma ve yakınlaşmayla bayramlaşıyoruz.”
Şefkatli elleri hayatımızın karnını okşayan, içten duaları yolumuza ışık olan vefalı anne-babalarımızın gözledikleri yolumuz kadar özlemle karşılıyoruz kurbanı. “Vefa güneşlerinin sıcaklığında vefasızlıklarımızı eritip hayatımızla bayramlaşıyoruz.”
Beton duvarlı evlerimizin salonlarından, bayramın coşkulu caddelerine koşturarak karşılıyoruz kurbanı. Unuttuklarımızı, vefasızlıklarımızı, vurdumduymazlıklarımızı, kötülüklerimizi, karamsarlığımızı, terk edişlerimizi, şükürsüzlüğümüzü, kaçışlarımızı, esaretimizi bayramda kurban edip kendimizle bayramlaşıyoruz.
alıntıdır..B)
..''Bayramları sevmem ben..''