Bir uzakdoğu hikayesi;
Annem den nefret ederdim.Çünki sadece bir gözü vardı.Ailemizi geçindirmek için okulda aşcılık yapıyordu.. Birgün okuldayken arkadaşlarımın yanında bana "Merhaba" dedi annem.. Yerin dibine girmiştim..bunu bana nasıl yapabilirdi.Onu görmezden geldm.Ona nefretle bakıp ondan kaçtım. Ertesi gün okulda bir arkadaşım dedi ki "E senin annenin bi gözü var" o an yerin dibine girmek istedim ve annemin ortadan kaybolmasını istedim ve ona; "Beni gülünç duruma düşüreceğine ölse daha iyi" dedim.Arkadaşım karşılık vermedi... Dediklerim hakkında bir an bile durup düşünmedim çünkü ona çok sinirliydim.Onun duyguları beni ilgilendirmiyodu. Onu evde istemiyordum.Çok çalıştım ve Singapur'a okumaya gittim. Evlendim,kendi evimi aldım,çocuklarım oldu,çok memnundum hayatımdan. Birgün annem ziyarete gelmişti.Kaç yıldır beni görmüyordu ve torunlarını tanımamıştı.Kapıda çocuklarım ona güldüler.Ona "Evime gelip çocuklarımı korkutuyorsun hemen burdan git" dedim. Annem sessizce "Kusura bakmayın yanlış adrese gelmişim galiba" dedi ve gitti.. Birgün mezunlar toplantısı için okuldan mektup aldım. Eşime "iş toplantısına gidiyorum" deyip gittim. Toplantıdan sonra sırf merak için eski evime gittim.Komşularım bana annemin öldüğünü söyleyip bana verilmesi için annemin bıraktığı mektubu verdiler. Mektubu açıp okumaya başladım. Ey sevgili oğlum.... Herzaman seni düşündüm.Singapur'a gelip çocuklarını korkuttuğum üzgünüm.Mezunlar gününe geleceğin için çok sevindim ama seni görmek için yataktan kalkabilirmiyim bilmiyorum.sen büyürken sürekli utanç kaynağı olduğum için üzgünüm.. Biliyor musun, sen küçükken bir trafik kazası geçirmiştin ve gözünün birini kaybetmiştin.Bir anne olarak senin tek gözle büyümene razı olamazdım.Sana gözümün tekini verdim. O gözle benim yerime görüyorsun diye seninle o kadar çok gurur duyuyordum ki..
Bütün sevgimle Annen....
Annem den nefret ederdim.Çünki sadece bir gözü vardı.Ailemizi geçindirmek için okulda aşcılık yapıyordu.. Birgün okuldayken arkadaşlarımın yanında bana "Merhaba" dedi annem.. Yerin dibine girmiştim..bunu bana nasıl yapabilirdi.Onu görmezden geldm.Ona nefretle bakıp ondan kaçtım. Ertesi gün okulda bir arkadaşım dedi ki "E senin annenin bi gözü var" o an yerin dibine girmek istedim ve annemin ortadan kaybolmasını istedim ve ona; "Beni gülünç duruma düşüreceğine ölse daha iyi" dedim.Arkadaşım karşılık vermedi... Dediklerim hakkında bir an bile durup düşünmedim çünkü ona çok sinirliydim.Onun duyguları beni ilgilendirmiyodu. Onu evde istemiyordum.Çok çalıştım ve Singapur'a okumaya gittim. Evlendim,kendi evimi aldım,çocuklarım oldu,çok memnundum hayatımdan. Birgün annem ziyarete gelmişti.Kaç yıldır beni görmüyordu ve torunlarını tanımamıştı.Kapıda çocuklarım ona güldüler.Ona "Evime gelip çocuklarımı korkutuyorsun hemen burdan git" dedim. Annem sessizce "Kusura bakmayın yanlış adrese gelmişim galiba" dedi ve gitti.. Birgün mezunlar toplantısı için okuldan mektup aldım. Eşime "iş toplantısına gidiyorum" deyip gittim. Toplantıdan sonra sırf merak için eski evime gittim.Komşularım bana annemin öldüğünü söyleyip bana verilmesi için annemin bıraktığı mektubu verdiler. Mektubu açıp okumaya başladım. Ey sevgili oğlum.... Herzaman seni düşündüm.Singapur'a gelip çocuklarını korkuttuğum üzgünüm.Mezunlar gününe geleceğin için çok sevindim ama seni görmek için yataktan kalkabilirmiyim bilmiyorum.sen büyürken sürekli utanç kaynağı olduğum için üzgünüm.. Biliyor musun, sen küçükken bir trafik kazası geçirmiştin ve gözünün birini kaybetmiştin.Bir anne olarak senin tek gözle büyümene razı olamazdım.Sana gözümün tekini verdim. O gözle benim yerime görüyorsun diye seninle o kadar çok gurur duyuyordum ki..
Bütün sevgimle Annen....
