Uyu, Ey yarını dünden kanlı biçare dünyam uyu. Memleketin birinde beşiği kurşuna dizilen evlatlarını, saçlarından sürüklenen bacımı, bombaların düştüğü din ocağını unut da, uyu sen bitik dünyam uyu.
Öldürmekten bıkmayan, korkmayan zalimlere şahitlik etde sus, kör, sağır dilsiz dünyam. Öz vatanına, atalarına ihanet eden nankör bedenlere koruyucu ol, siper et dağlarını da içine sızı düşmesin, yüreğin titremesin karanlık semam.
Dinime, Peygamberime hakaret etme cür’etini gösteren ağızları görde payını vereme, gözlerini kapa, kulaklarını tıka, değerlerine sahip çıkma, yüreksizce yaşa sen. Ey zalimin meydanı olan, bana küçük, âleme büyük gelen dünya. Tek niyeti, tek derdi, özgürlük olan bileklere kelepçe giydir, zindanlara hapset beyinleri beyinleri, milyonlarca gözün içine baka baka beyaza kara de, kendine de yalan söyle, Ey utanmaz hülya.
Akif’imin yüreğinden süzülen o yüce dizeleri, yüreksiz diliyle ezmeye kalkışan kara kalpleri, bağrına hançer saplanmışçasına hissette, acısını duymamazlıktan gel, unut bunu da bütün değerlerini unuttuğun gibi. Bayrağına edilen acı sözleri de toprağı bölen titrek elerlide unut dünyam unut.
Geçmişte Türk’ün gücünü Çanakkale’de dünyaya karşı verdiği savaşında Sarıkamış’ta kar tanelerine yenik düşerek vatanını düşürmeyen yiğidini de unut. Unut ta bağrına kanlı hançer saplasın gökyüzü. Unut Türk’ün bayrak sevdasını da gör hilalsiz gecelerin zindan halini.
Unut minarelere düşen bombaları da, gör bülbülün acı ötüşünü. Müslüman’a aylın varakta zehir sunda, duaların zehri zemzem eylemesine şahit ol be kara bahtlı dünya.
Kork, bundan sonra kalbinden ve kanlı beyninden, kork bundan sonra kendinden, eğer bir çocuğun en son model mermilerle delik deşik edildiğini gördükten sonrada içinde bir yanın sızlamıyorsa, kimseden değil kendinden kork, Ey akrep başlı dünya, kendinden kork!
Öldürmekten bıkmayan, korkmayan zalimlere şahitlik etde sus, kör, sağır dilsiz dünyam. Öz vatanına, atalarına ihanet eden nankör bedenlere koruyucu ol, siper et dağlarını da içine sızı düşmesin, yüreğin titremesin karanlık semam.
Dinime, Peygamberime hakaret etme cür’etini gösteren ağızları görde payını vereme, gözlerini kapa, kulaklarını tıka, değerlerine sahip çıkma, yüreksizce yaşa sen. Ey zalimin meydanı olan, bana küçük, âleme büyük gelen dünya. Tek niyeti, tek derdi, özgürlük olan bileklere kelepçe giydir, zindanlara hapset beyinleri beyinleri, milyonlarca gözün içine baka baka beyaza kara de, kendine de yalan söyle, Ey utanmaz hülya.
Akif’imin yüreğinden süzülen o yüce dizeleri, yüreksiz diliyle ezmeye kalkışan kara kalpleri, bağrına hançer saplanmışçasına hissette, acısını duymamazlıktan gel, unut bunu da bütün değerlerini unuttuğun gibi. Bayrağına edilen acı sözleri de toprağı bölen titrek elerlide unut dünyam unut.
Geçmişte Türk’ün gücünü Çanakkale’de dünyaya karşı verdiği savaşında Sarıkamış’ta kar tanelerine yenik düşerek vatanını düşürmeyen yiğidini de unut. Unut ta bağrına kanlı hançer saplasın gökyüzü. Unut Türk’ün bayrak sevdasını da gör hilalsiz gecelerin zindan halini.
Unut minarelere düşen bombaları da, gör bülbülün acı ötüşünü. Müslüman’a aylın varakta zehir sunda, duaların zehri zemzem eylemesine şahit ol be kara bahtlı dünya.
Kork, bundan sonra kalbinden ve kanlı beyninden, kork bundan sonra kendinden, eğer bir çocuğun en son model mermilerle delik deşik edildiğini gördükten sonrada içinde bir yanın sızlamıyorsa, kimseden değil kendinden kork, Ey akrep başlı dünya, kendinden kork!