saki ağanın olduğu yerde hesap ödenmezmiş
ağanın eli tutulmazmış diye atasözlerimiz var
böyle biline :K
ya abi kac kez dedim bana aga deme diye yalnış anlıcaklar o sistem yok artık bende aga değilim elimi tutabilirsin yani :K:K
Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
Adıyaman'lı M.Raşit Erol Hz. K.s. (2 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan mustafa_xtar
- Başlangıç tarihi
ya abi kac kez dedim bana aga deme diye yalnış anlıcaklar o sistem yok artık bende aga değilim elimi tutabilirsin yani :K:K
ağalığın hatrı yoka abi diyoruz abi
abi hatrı için
tamam ozaman öderim ben hesapları yine sen ye iç
Allah Dostunu Ziyaret Etmenin Faydası
Bir Allah Dostunu Ziyaret Etmenin Faydası dostunu ziyaret etmenin ilk faydası,Allah için sevginin ve ziyaretin sevabına ulaşmaktır. için sevilen bir Müslüman kardeşi ziyaret etmenin hediyesi ilahi muhabbet ve Cennettir. Resûlullah (s.a.v) Efendimiz bu konuda şu müjdeleri vermiştir
Size Cennet ehli olanlarınızı haber vereyim mi? Bir şehrin (memleketin) öbür ucunda bulunan din kardeşini Allah Dostunu Ziyaret Etmenin Faydası rızası için ziyaret eden kimse Cennetliktir. 15
Allahu Teala buyurur ki:
Benim için birbirini sevenleri, birbirini arayıp soranları birbirini ziyaret edenleri,
birbirine ikramda bulunanları, bir araya gelip meclis kuranları muhakkak ben de severim. 16
Benim için birbirini sevenleri, birbirini arayıp soranları birbirini ziyaret edenleri,
birbirine ikramda bulunanları, bir araya gelip meclis kuranları muhakkak ben de severim. 16
Kim bir hastayı ziyaret ederse veya için sevdiği bir kardeşini ziyarete giderse, görevli bir melek yoluna çıkıp: Güzel bir iş ettin, bu yürüyüşün hoş oldu, Cennette kendine bir ev hazırladın, sana müjde olsun! diye seslenir.17
Allah için sevginin ve ziyaretin bundan başka bir hediyesi olmasa bile, bu kadarı insana yetmez mi?Allah 'ın bir kulunu sevmesinden, ondan razı olup cennet ve cemalini seyretme nimetini vermesinden daha güzel ne vardır?
Hele bu ziyaret edilen kimse, hâlkın irşadı ile görevli bir Allah dostu olursa, ziyaretin fazilet ve bereketi daha fazla olur.
Allah dostu deyince, hemen keşif ve keramet aranmamalıdır. Kâmil mürşidin en büyüt alameti Kur'an ve sünnet ahlakı üzere yaşamasıdır. Havada uçmak, suda yürümek, ateşi yutmak, bir anda dünyanın öbür ucuna gidip gelmek gibi şeyler, veli olmak için şart ve lazım değildir.Allah 'ın izniyle bunlar mümkün şeylerdir, fakat bu tür şeyler velide bulunmadığı zaman, o bir noksanlık değildir. Velide ilahi aşk ve edep lazımdır. Buna kısaca istikamet denir.
Bir kimse bu yolun büyüklerinin elinden tutup irşat halkalarına girince, Sadat-ı Kiramın himmet ve tasarrufları altına girmiş olur. Bu himmet ve bereket onun kalbinde ilahi muhabbet meydana getirir.
Bunun bir sonucu olarak o kimsede günahlardan şiddetle kaçınma duygusu ve ibadetleri tatlılıkla yapma arzusu oluşur. Bu büyüklerin meclisine katılan insanın ruhu sevinir, kalbi rahatlar, gönlü huzurla dolar. İnsan Rabbül alemine kulluk yapmanın sevincini yaşar. İşte bu, Yüce Sadatların elinden tutmanın bereketiyle Allahu Teala'nın kuluna ikram ettiği bir hâldir. Hz. Peygamber (s.a.v) Efendimize varis olan bu dostlarının eli, Resûlullah (s.a.v) Efendimizin elini temsil etmektedir. Onlara tutunan kimse hiç kopmayan nurlu bir halkaya tutunmuş olmaktadır.
Nakşibendi büyükleri, insanın terbiyesi için üç şeyin elde edilmesini gerekli görmüşlerdir.
Bu üç temel esas muhabbet, ihlas ve teslimiyettir .
Bu üç temel esas muhabbet, ihlas ve teslimiyettir .
Arifler Yolunun Edebleri
15 Taberani, el-Kebir, XIX, No: 307; Suyuti el-Camius-Sağîr, I, 440
16 Ahmed, Müsned, V, 239; Hakim, Müstedrek, IV, 169-170.
17 Tirmizi , Birr, 64; İbnu Mace, Cenaiz, 2.
16 Ahmed, Müsned, V, 239; Hakim, Müstedrek, IV, 169-170.
17 Tirmizi , Birr, 64; İbnu Mace, Cenaiz, 2.
Ahh Menzil
Şimdi bulunduğum şehrin kalabalık sokaklarını arşınlayıp, duruyorum avare ve dalgın. ve ben, bendine esir olmuş gibi, halâ Menzili düşünüyorum. Bilirim ki Menzil; yaşamın, umudun, sevdanın, farkına varma hesabıdır. Tanımayan, yaşamayan nerden bilsin Menzili Ben orada doğdum, orada büyüdüm. Sevdam, dostluğum, içtenliğim, doğallığım oralıdır çünkü. Bilinsin ki, her mevsim gelince, ben yüreğimi Menzil suyuyla yıkarım, Menzil suyuyla beraber akar yüreğim dağlara, ovalara, denizlere . Bitmez bir rüya olur Menzil, her gece düşlerime girer; her sabah Menzil hayaliyle uyanırım...
Ne zaman Menzili düşünsem ve de Menzilde seni; siyahla beyaz, yeşille mavi, ağlamakla gülmek, yaşamla ölmek arasında kalırım. İnce bir sızı, bir özlem hüznünü yüreğime bırakıp gider usulca... Bilirim her filiz bir hayattır bağrında, her hayat bir umut. Sevgiyle, sabırla yüreğimizde mayalanan o yedeğimizde sabır ve aşkla taşıdığımız umuttur. Canımıza can katan kanımızdır; Gözlerimizde sakladığımız yağmur ve sevgimize bandığımız ekmeğimizdir, suyumuzdur. Sevdamız Menzilin doruklarından, tıpkı ipekten bir tül sarması gibi, seher yellerinden gelir ve eğilir bütün sevgilerin önünde. Zulümlerin önünde dimdik durur, başı dumanlı dağlar gibi, başı eğiklere nispet.
Ne zaman yanık bir Menzil türküsü duysam tutuşur yüreğim, döner başım, savrulurum güz yaprakları gibi. Düşerim kaldırımlara, kimse aldırmaz, kimse kaldırmaz beni, gelip geçer üstümden hüzünler. Çöken karanlıklar umudumu, sönen hayaller hayatımı çekip götürür. Bil ki yıldızlardan yol yapıyorum kendime her gece, köprüler kuruyorum sana kavuşmak için, yüzüm sana dönük ey yurdum, kınalı yarim, sehergülüm. Azad eyle beni, yediler, kırklar Seyyidler adına ve aşkına azad eyle. Yüreği yüzünde gezen ve gözyaşları ayazda üşüyen bir çocuğum ben. Ateşe tut ki yüreğimi, ısınsın. Beni severse sen seversin ancak, sen anlarsın Ahh Menzildeki Yarim.
Ey Menzil ! Biz ki, onurunu onurumuz bilmişiz, yüreğini yüreğimiz, ahtını ahtımız, sevdanı sevdamız bellemişiz. Sen ki, zulümlerde bize kol kanat germişsin, saklamışsın bizi bağrında. Hüzünlerde hüznümüz, sevinçlerde şenliğimiz olmuşsun. Düğünlerde halayımız olmuş, dolmuşsun can evimize. Ateş yakmayı, ısınmayı senden öğrenmişiz. Senden öğrenmişiz ağlamayı, sevmeyi sevinmeyi, efkarlanmayı senden öğrenmişiz. İnsana insanca bakmayı , tüm canlılara saygı duymayı senin ululuğundan almışız. Nerede olursam olayım, hangi fırtınalarda kalırsam kalayım, seni düşündüğüm zaman ısınır içimin mor türküleri. Bahar gelir gözlerime, Menzil suyu olup akar yüreğim sevda nehirlerine. Özlemler büyür bir yanımda dağ dağ, bir yanım rüzgar olur eser...
Bizim sevgimiz katışıksız bir sevgidir. Törenlerden, gösterişlerden uzak. Menzil, kardeştir sevinçlerimize. Menzil, acılarımıza anadır. ben yüreğimle, sevdamla, beynim ve hatıralarımla oradayım işte. Yüreğim, beynim, her şeyim orda duruyor.. Aynı yerde olmasam da, sevdamı dün gibi yakın yaşıyorum. orda seyrediyor....
Sehergülüm! Ne çok severdik yollarında senin için türküler söylemeyi. Ne çok üşürdük senin yollarında... Yüreğinde kocaman ateşler yakardın ellerimizi ısıtmak için... Şimdi üçler, beşler, Seyitler aşkına usla yüreğimi. Usla ve bırak yaralı kalsın seni seven yanım.... Gözlerimdeki yaşları topla, bırak çöl olsun kaderim... İçimde, kahreden gurbet ezgisi kalsın... Gerisi Menzil aşkına ağlamak olsun, yanmak olsun.......
Şimdi bulunduğum şehrin kalabalık sokaklarını arşınlayıp, duruyorum avare ve dalgın. ve ben, bendine esir olmuş gibi, halâ Menzili düşünüyorum. Bilirim ki Menzil; yaşamın, umudun, sevdanın, farkına varma hesabıdır. Tanımayan, yaşamayan nerden bilsin Menzili Ben orada doğdum, orada büyüdüm. Sevdam, dostluğum, içtenliğim, doğallığım oralıdır çünkü. Bilinsin ki, her mevsim gelince, ben yüreğimi Menzil suyuyla yıkarım, Menzil suyuyla beraber akar yüreğim dağlara, ovalara, denizlere . Bitmez bir rüya olur Menzil, her gece düşlerime girer; her sabah Menzil hayaliyle uyanırım...
Ne zaman Menzili düşünsem ve de Menzilde seni; siyahla beyaz, yeşille mavi, ağlamakla gülmek, yaşamla ölmek arasında kalırım. İnce bir sızı, bir özlem hüznünü yüreğime bırakıp gider usulca... Bilirim her filiz bir hayattır bağrında, her hayat bir umut. Sevgiyle, sabırla yüreğimizde mayalanan o yedeğimizde sabır ve aşkla taşıdığımız umuttur. Canımıza can katan kanımızdır; Gözlerimizde sakladığımız yağmur ve sevgimize bandığımız ekmeğimizdir, suyumuzdur. Sevdamız Menzilin doruklarından, tıpkı ipekten bir tül sarması gibi, seher yellerinden gelir ve eğilir bütün sevgilerin önünde. Zulümlerin önünde dimdik durur, başı dumanlı dağlar gibi, başı eğiklere nispet.
Ne zaman yanık bir Menzil türküsü duysam tutuşur yüreğim, döner başım, savrulurum güz yaprakları gibi. Düşerim kaldırımlara, kimse aldırmaz, kimse kaldırmaz beni, gelip geçer üstümden hüzünler. Çöken karanlıklar umudumu, sönen hayaller hayatımı çekip götürür. Bil ki yıldızlardan yol yapıyorum kendime her gece, köprüler kuruyorum sana kavuşmak için, yüzüm sana dönük ey yurdum, kınalı yarim, sehergülüm. Azad eyle beni, yediler, kırklar Seyyidler adına ve aşkına azad eyle. Yüreği yüzünde gezen ve gözyaşları ayazda üşüyen bir çocuğum ben. Ateşe tut ki yüreğimi, ısınsın. Beni severse sen seversin ancak, sen anlarsın Ahh Menzildeki Yarim.
Ey Menzil ! Biz ki, onurunu onurumuz bilmişiz, yüreğini yüreğimiz, ahtını ahtımız, sevdanı sevdamız bellemişiz. Sen ki, zulümlerde bize kol kanat germişsin, saklamışsın bizi bağrında. Hüzünlerde hüznümüz, sevinçlerde şenliğimiz olmuşsun. Düğünlerde halayımız olmuş, dolmuşsun can evimize. Ateş yakmayı, ısınmayı senden öğrenmişiz. Senden öğrenmişiz ağlamayı, sevmeyi sevinmeyi, efkarlanmayı senden öğrenmişiz. İnsana insanca bakmayı , tüm canlılara saygı duymayı senin ululuğundan almışız. Nerede olursam olayım, hangi fırtınalarda kalırsam kalayım, seni düşündüğüm zaman ısınır içimin mor türküleri. Bahar gelir gözlerime, Menzil suyu olup akar yüreğim sevda nehirlerine. Özlemler büyür bir yanımda dağ dağ, bir yanım rüzgar olur eser...
Bizim sevgimiz katışıksız bir sevgidir. Törenlerden, gösterişlerden uzak. Menzil, kardeştir sevinçlerimize. Menzil, acılarımıza anadır. ben yüreğimle, sevdamla, beynim ve hatıralarımla oradayım işte. Yüreğim, beynim, her şeyim orda duruyor.. Aynı yerde olmasam da, sevdamı dün gibi yakın yaşıyorum. orda seyrediyor....
Sehergülüm! Ne çok severdik yollarında senin için türküler söylemeyi. Ne çok üşürdük senin yollarında... Yüreğinde kocaman ateşler yakardın ellerimizi ısıtmak için... Şimdi üçler, beşler, Seyitler aşkına usla yüreğimi. Usla ve bırak yaralı kalsın seni seven yanım.... Gözlerimdeki yaşları topla, bırak çöl olsun kaderim... İçimde, kahreden gurbet ezgisi kalsın... Gerisi Menzil aşkına ağlamak olsun, yanmak olsun.......
Menzil….
Sultanımın gül şehri,
Dağılan kalplerin birleştiği yer,
Rabbinden habersiz yaşayanların, Rabbini tanıdığı yer,
Allah’ın, Resullah'ın ve Sadatlar'ın nazar ettiği yer,
Kalplerin kaynaştığı yer,
Yapılan tövbeye şahit olunan yer,
Yıkılan dünyaların tamir olunduğu yer,
Yaralı gönüllerin şifa bulduğu yer,
Asr-ı Saadet'in yaşandığı yer,
Allah Resulü'nün kopyasının izlendiği yer,
Her yerden gelenlerin kaynaştığı yer,
Merhametsizlerin merhamet bulduğu yer,
Hem maddi, hem manevi, hem psikolojik rahatlamanın
yaşandığı yer,
Kalplerin, gönüllerin huzur bulduğu yer,
Hazreti Peygamber'in teşrif ettiği yer,
Hızır Aleyhisselam'ın görüldüğü yer,
Meleklerin dua ettiği yer,
İçinde bütün güzelliğiyle Sultanım'ın bulunduğu yer,
Öyle bir Sultan ki, görüldüğünde Allah’ı, konuştuğunda
Ceddi Resulullah'ı hatırlatır…
Dağılan kalplerin birleştiği yer,
Rabbinden habersiz yaşayanların, Rabbini tanıdığı yer,
Allah’ın, Resullah'ın ve Sadatlar'ın nazar ettiği yer,
Kalplerin kaynaştığı yer,
Yapılan tövbeye şahit olunan yer,
Yıkılan dünyaların tamir olunduğu yer,
Yaralı gönüllerin şifa bulduğu yer,
Asr-ı Saadet'in yaşandığı yer,
Allah Resulü'nün kopyasının izlendiği yer,
Her yerden gelenlerin kaynaştığı yer,
Merhametsizlerin merhamet bulduğu yer,
Hem maddi, hem manevi, hem psikolojik rahatlamanın
yaşandığı yer,
Kalplerin, gönüllerin huzur bulduğu yer,
Hazreti Peygamber'in teşrif ettiği yer,
Hızır Aleyhisselam'ın görüldüğü yer,
Meleklerin dua ettiği yer,
İçinde bütün güzelliğiyle Sultanım'ın bulunduğu yer,
Öyle bir Sultan ki, görüldüğünde Allah’ı, konuştuğunda
Ceddi Resulullah'ı hatırlatır…
kısa zamanda açılır inşaAllah hayırlısı ile..istifade ediyorduk..:gulegule
selam ve baki dua ile..
selam ve baki dua ile..