ACZİYETİN BEŞİĞİNDE MUVAKKATEN SALLANAN İNSAN..!!
Rahmanı tanıtan hatırlatan, el açtıran, yakartan, hiçliğinin farkına vardırtan kulluğun sikkesi , rahmanla vahid-i kıyas rabıtası , “Acziyettir “ Ey insan..!!
Evet ey insan Rahman koymuş acz beşiğine, sallar adetullah mucibince, kalkmak istersin kalkamazsın, zira imtihanın iktizasıdır acziyet, anlarsın o vakit cirmini ey insan, ve Hatırlarsın Yaradanını ,kudret sahibini , acziyeti yaratan Malik’i..
Acziyet hem tiryaktır hemde zehir , yani ustasının elinde bir tiryak , cahilin elinde ise zehirdir ; Usta anlar acziyeti ,zira bilir ki acziyet olmasa insan firavun olur , nisyana gidip rabbini unutur…
Cahil ise acziyet merdivenini isyana kalb ettirir.. “Neden “ der Müşteki olur, serkeşleşir, ne yapacağını bilemez bir halde, bir o yana bir bu yana dolanır durur. Bilmezki Rabbine gitse , mahviyetini arz etse çıkar kudret sahibinin miracına..
Acziyet sancısı başkadır , Bediüzzaman’ın tabiriyle sağ ve solundaki yarandan biridir acziyet , ama anlasanki o yaranın bir tabibi ve hekimi var , o vakit hekim yarene Merhem ,sancına tiryak olur, yarelerin gül-i Muhammedi gibi kokar durur..
Ne gariptir insan imtihan meydanına ilk geldiğinde acziyet çığlıkları atar adeta , “ben der : Kudretin sarayından geliyorum fakat rabbim beni imtihan meydanında acziyet hamuruyla yoğurmuş taki kudret sarayına tekrar dönebileyim”
İşte o vakit anlasa Acziyetini, çıksa dergah-i ilahiye , sunsa mahviyetini , Ve dese “Veysel Karani” gibi . . .
Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın adıyla
1 Ey İlâhım! Rabbim Sensin Çünkü ben bir kulum Nefsimin terbiyesinden âcizim Demek beni terbiye eden Sensin
2 Hem Sensin Yaratıcı Çünkü ben yaratılmış bir varlığım, yapılıyorum
3 Hem rızık veren Sensin Çünkü ben rızka muhtacım ve ona elim yetişmiyor Demek rızkımı veren Sensin
4 Hem Sensin Mâlik, mülkün gerçek sahibisin Çünkü ben bir memluk ve köleyim; benden başkası bende tasarruf ediyor Demek benim sahibim Sensin
5 Hem Sen izzet sahibisin, yücesin Ben ise zelilim Halbuki üzerimde bir izzet ve bir onur cilvesi görünüyor Demek Senin izzetinin aynasıyım
6 Hem Sensin sınırsız zengin Çünkü ben muhtaç ve faki-rim; bana bu fakir hâlimle ulaşamayacağım bir zenginlik verili-yor Demek mutlak zengin Sensin, veren Sensin
7 Hem ölümü olmayan devamlı hayat sahibi Sensin Çünkü ben ölümlüyüm; dirilmem ve ölmemde Senin daimî hayat sıfatının cilvesi görünüyor
8 Hem Sensin Bâkî Çünkü ben fâniyim; ömrümün sona ermesinde Senin varlığının devamlı ve bâkî olduğunu anlıyorum
9 Hem Sen şeref sahibi yüceler yücesisin Çünkü ben kötü-lükler içinde bocalıyorum Demek şeref ve haysiyet Senden geliyor
10 Hem sonsuz ihsan sahibi Sensin Ben ise günâh işleyen bir kulum Fakat pişman olup tevbe edince bana ihsan kapıları açılıyor Demek ihsanınla bağışlayıp sonsuz güzellikler bahşeden Sensin
11 Hem günahları affeden yalnız Sensin Ben ise, günah-kârım Demek günahları affedecek Senin kapından başka kapı yoktur
12 Hem büyüklük ve azamet sahibi Sensin Ben ise hakir ve küçüğüm Küçüklüğüme bakarak Senin büyüklüğünün her türlü övgüden daha yüce olduğunu anlıyorum
Rabbi bu münacatı kabul eder .. . Belki de der “Benim kulum acziyetini anlamış, firavuniyyetten ictinab etmiş ve dergahı ilahim’e gelip köle olduğunu itiraf etmiş , Ve kimbilir belki O vakit “Allah en güzel merhamet edici ve esirgeyicidir” sırrına mazhar eylemiş . . .
Mevlana ne güzel söylemiş :
“Kul oldum, kul oldum, kul oldum!
Ben Sana hizmette iki büklüm oldum.
Kullar âzad olunca şâd olur;
Ben Sana kul olduğumdan dolayı şâd oldum.”
Acziyetin mahiyetini bilsen “ene” kalkar, “ente “ gelir yerine . . .
Yani ben yokum Rabbim sen varsın her şeyde , der. . .
Ve eğer sabrederse…Fena toprağında çürüyüp beka bahçesinde sümbüllenip neşvünema bulan insan, ebediyet baharında, acz ve fakr tezkeresiyle ,sultanının mucizatını hayretle temaşa edip cennet bağistanında tenezzüh eder..
Misbah_ı_Nevvar