Selamun aleyküm,
ben buraya yeni üye oldum ve bu yazdigimda ilk mesajimdir.
Almanya/Münih 'den katiliyorum o yüzden türkcem belki yeteri kalmaz yazilarim bozuk olabilir, kusuruma bakmayin!
Benim bi derdim var bir sikintim var onu size acmak istiyorum, cünkü biliyorumki tek cagresi Din le cözülür.
Önce kendimi tanitiyim.
19 Yasindayim ismim Ramazan Münihde yasiyorum bu sene liseyi bitirdim(almanyada gec bitiyorda)
Benim sorunum aslinda sorunum olmamasiyla basliyor
Ben islami sekilde yetistirilmis birisiyim, ailem sagolsun.
Bir yila kadar da cok iyi mutlu yasiyordum, namazlarimi kiliyordum, iyi bir insan olmaya calisiyordum, huzurluydum... Icimde öyle bir his tasiyordum ki , öyle bir yakinlik duyuyordum ki allaha karsi bunu anlatmak imkansiz.
Herseyde allaha dayanir allahdan dilerdim, sabir isterdim, ve bu sekildede cok mutluydum.
Ama son bir yilda yavas yavas bu yolu terk ettim, cok yavas yavas gerceklesti olaylar. Bu duruma nasil geldigimi bir ay kadar önce fark ettim. Önce bir vakit namaz sonra iki vakit azaldi. Sonra hosgörülük. Sonra Mutluluk. Sonra Huzur. Sonra beni en cok yikan. Allaha yakinligim. Hepsi GITTI.
Gencligin saptigi bazi yanlis yollara sapdim, cinsellik gibi. Alkol veya Eroin gibi bir derdim yok allaha sükür. Ama bu dedigim dert, beni burda utandirsada beni imanimdan allahdan kopardi. Cok pismanim geri dönmek istiyorum, yine seytana uyuyorum. Kuran okuyorum o eskiden aldigim lezzeti alamiyorum, namaz kiliyorum o eskiden aldigim huzuru alamiyorum, hosgörülü olmak istiyorum iyi olmak istiyorum olmuyor. Öfkeliyim Siniriliyim ümitsizim.
Kitap okuyorum olmuyor, namaz kiliyorum olmuyor, kuran okuyorum olmuyor, sanki hic bir sey yapmamis gibi hissediyorum sonra kendimi. BU COK ACI BIRSEY ANLATAMAM.
BEN ESKI BEN OLMAK ISTIYORUM BU ALLAH YOLUNU TERK ETMEK ISTEMIYORUM; YOKSA INSAN ÜMITSIZ OLUYOR HAYATTAN BIR BEKLENTISI KALMIYOR
BAna yardim edin ltfen...
ben buraya yeni üye oldum ve bu yazdigimda ilk mesajimdir.
Almanya/Münih 'den katiliyorum o yüzden türkcem belki yeteri kalmaz yazilarim bozuk olabilir, kusuruma bakmayin!
Benim bi derdim var bir sikintim var onu size acmak istiyorum, cünkü biliyorumki tek cagresi Din le cözülür.
Önce kendimi tanitiyim.
19 Yasindayim ismim Ramazan Münihde yasiyorum bu sene liseyi bitirdim(almanyada gec bitiyorda)
Benim sorunum aslinda sorunum olmamasiyla basliyor
Ben islami sekilde yetistirilmis birisiyim, ailem sagolsun.
Bir yila kadar da cok iyi mutlu yasiyordum, namazlarimi kiliyordum, iyi bir insan olmaya calisiyordum, huzurluydum... Icimde öyle bir his tasiyordum ki , öyle bir yakinlik duyuyordum ki allaha karsi bunu anlatmak imkansiz.
Herseyde allaha dayanir allahdan dilerdim, sabir isterdim, ve bu sekildede cok mutluydum.
Ama son bir yilda yavas yavas bu yolu terk ettim, cok yavas yavas gerceklesti olaylar. Bu duruma nasil geldigimi bir ay kadar önce fark ettim. Önce bir vakit namaz sonra iki vakit azaldi. Sonra hosgörülük. Sonra Mutluluk. Sonra Huzur. Sonra beni en cok yikan. Allaha yakinligim. Hepsi GITTI.
Gencligin saptigi bazi yanlis yollara sapdim, cinsellik gibi. Alkol veya Eroin gibi bir derdim yok allaha sükür. Ama bu dedigim dert, beni burda utandirsada beni imanimdan allahdan kopardi. Cok pismanim geri dönmek istiyorum, yine seytana uyuyorum. Kuran okuyorum o eskiden aldigim lezzeti alamiyorum, namaz kiliyorum o eskiden aldigim huzuru alamiyorum, hosgörülü olmak istiyorum iyi olmak istiyorum olmuyor. Öfkeliyim Siniriliyim ümitsizim.
Kitap okuyorum olmuyor, namaz kiliyorum olmuyor, kuran okuyorum olmuyor, sanki hic bir sey yapmamis gibi hissediyorum sonra kendimi. BU COK ACI BIRSEY ANLATAMAM.
BEN ESKI BEN OLMAK ISTIYORUM BU ALLAH YOLUNU TERK ETMEK ISTEMIYORUM; YOKSA INSAN ÜMITSIZ OLUYOR HAYATTAN BIR BEKLENTISI KALMIYOR
BAna yardim edin ltfen...
