çocuklara okunabilecek güzel bir hikaye
Yavruları Rahatsız Etmeyiniz! (Cüneyd Suavi)
Peygamberimiz, (s.a.v) insanlara ve özellikle çocuklara karşı duyduğu merhameti hayvanlara karşı da duyuyordu. Medine'ye hicretinden sekiz yıl sonra bir orduyla Mekke’ye doğru ilerlerken, yollarının üstünde, yavrularını emziren bir dişi köpek olduğunu öğrendi.
Peygamberimiz, hemen kumandanlarından birini çağırarak, askerlerin o hayvanları rahatsız etmemesini söyledi.
Emir, seve seve yerine getirildi. Ve askerler yoldan değil de biraz öteden geçince hayvanların rahatı bozulmadı.
Peygamberimiz, yük taşıyan hayvanlara fazla yük konulmasını istemez, onlara vurulmasına asla razı olmazdı. Bu konuda hiç kimsenin düşünmediği şeyleri düşünüyordu.
Devesini sağan bir kişiyi görünce:
“Uzun tırnaklarla hayvan sağmayın! Çünkü tırnaklarınız, onun canını acıtır” buyurdu.
Bir keresinde de, karınca yuvasına yakın bir yerde ateş yakan askerleri şiddetle uyarmıştı.
"Siz yerdekilere (insanlara ve hayvanlara) merhamet edin ki, göktekiler de (melekler de) size merhamet etsin" derdi.
Hayvanlar da aynen insanlar gibi, o yüce Peygambere saygı duyuyorlardı. Peygamberimizin eşi Hazreti Âişe, bu olaylardan birini şöyle anlatıyordu:
“Evimizde 'dâcin' denen ve güvercine benzeyen bir kuşumuz vardı. Peygamberimiz eğer evde ise, bu kuş onu rahatsız etmekten korktuğu için ses çıkartmazdı. Hatta hiç kımıldamadan beklerdi. Fakat Peygamberimiz dışarı çıktığında, hemen hareket etmeye başlardı. Sağa sola uçuşur, yerinde hiç durmazdı.”
Peygamberimiz, bu eşsiz merhametini yaptığı savaşlarda da gösteriyordu. Onun emirleriyle, savaştan önce veya savaş sırasında teslim olan kişilere dokunulmadı. Kadınlara, çocuklara ve ihtiyarlara, kesinlikle bir zarar verilmedi. Ağaçlar kesilmedi, ekinler yakılmadı. Onların değer verdiği mukaddes kitaplara (İncil ve Tevratlara) el sürülmedi. Düşmanlara ait mallar yağmalanmadı. Müslüman askerler, savaş yaptıkları ülkelerin tarlalarından ya da ağaçlarından sebze ya da meyve kopartmak zorunda kalsalar, onların parasını sebze ya da meyvelerin boş kalan yerlerine koyarlardı.
Tarla sahipleriyse, bu duruma bayram yapıp sevinirlerdi. Hatta onların çoğu: “Keşke İslam ordusu, bizim tarlamızdan da geçseydi” derlerdi.
herçocuk.org sitesinden alıntıdır
Yavruları Rahatsız Etmeyiniz! (Cüneyd Suavi)
Peygamberimiz, (s.a.v) insanlara ve özellikle çocuklara karşı duyduğu merhameti hayvanlara karşı da duyuyordu. Medine'ye hicretinden sekiz yıl sonra bir orduyla Mekke’ye doğru ilerlerken, yollarının üstünde, yavrularını emziren bir dişi köpek olduğunu öğrendi.
Peygamberimiz, hemen kumandanlarından birini çağırarak, askerlerin o hayvanları rahatsız etmemesini söyledi.
Emir, seve seve yerine getirildi. Ve askerler yoldan değil de biraz öteden geçince hayvanların rahatı bozulmadı.
Peygamberimiz, yük taşıyan hayvanlara fazla yük konulmasını istemez, onlara vurulmasına asla razı olmazdı. Bu konuda hiç kimsenin düşünmediği şeyleri düşünüyordu.
Devesini sağan bir kişiyi görünce:
“Uzun tırnaklarla hayvan sağmayın! Çünkü tırnaklarınız, onun canını acıtır” buyurdu.
Bir keresinde de, karınca yuvasına yakın bir yerde ateş yakan askerleri şiddetle uyarmıştı.
"Siz yerdekilere (insanlara ve hayvanlara) merhamet edin ki, göktekiler de (melekler de) size merhamet etsin" derdi.
Hayvanlar da aynen insanlar gibi, o yüce Peygambere saygı duyuyorlardı. Peygamberimizin eşi Hazreti Âişe, bu olaylardan birini şöyle anlatıyordu:
“Evimizde 'dâcin' denen ve güvercine benzeyen bir kuşumuz vardı. Peygamberimiz eğer evde ise, bu kuş onu rahatsız etmekten korktuğu için ses çıkartmazdı. Hatta hiç kımıldamadan beklerdi. Fakat Peygamberimiz dışarı çıktığında, hemen hareket etmeye başlardı. Sağa sola uçuşur, yerinde hiç durmazdı.”
Peygamberimiz, bu eşsiz merhametini yaptığı savaşlarda da gösteriyordu. Onun emirleriyle, savaştan önce veya savaş sırasında teslim olan kişilere dokunulmadı. Kadınlara, çocuklara ve ihtiyarlara, kesinlikle bir zarar verilmedi. Ağaçlar kesilmedi, ekinler yakılmadı. Onların değer verdiği mukaddes kitaplara (İncil ve Tevratlara) el sürülmedi. Düşmanlara ait mallar yağmalanmadı. Müslüman askerler, savaş yaptıkları ülkelerin tarlalarından ya da ağaçlarından sebze ya da meyve kopartmak zorunda kalsalar, onların parasını sebze ya da meyvelerin boş kalan yerlerine koyarlardı.
Tarla sahipleriyse, bu duruma bayram yapıp sevinirlerdi. Hatta onların çoğu: “Keşke İslam ordusu, bizim tarlamızdan da geçseydi” derlerdi.
herçocuk.org sitesinden alıntıdır