Rasulullah (sas) peygamberliğini ilan etmeden önce, baban Zeyd b. Amr b. Nüfeyl, hiç putlara tapmamıştı...
Hayatının hiçbir döneminde içki içmemişti...
Cahiliye devrinde kızları babaları diri diri toprağa gömerken, senin baban Zeyd, onlardan kız çocuklarını almış, büyütmüş ve büyüdükten sonra da, 'İsterseniz kızlarınızı alabilirsiniz.' diye bir civanmertlikte bulunmuştu...
Sen daha doğduğun gün tertemiz bir aileye mensuptun...
Sen doğduğun andan beri, "Allah'ım! Sana nasıl ibadet edileceğini bilmiyorum. Bilseydim öyle ibadet ederdim." diye inim inim inleyen bir babanın yanında büyüdün...
Kulaklarında Hakk'ın esintileriyle büyüdün...
Rasulullah'ı (sas) görür görmez iman ettin....
Ne aradığını, nasıl bir şey aradığını biliyordun...
Bilmediğin sadece ne zaman geleceğiydi...
İşte karşındaydı....
" Lâ ilâhe illallah Muhammedün Rasulullah..."
Sabır kahramanıydın...
Çektiğin bütün sıkıntılara, ıstıraplara rağmen vazgeçmedin...
Hz. Ömer, senin evinde iken Müslüman oldu...
Hz. Ömer, senin vesilenle gerçeği buldu...
Hz. Habbab b. Eret, senin evinde Kur'an okuyordu...
Beraberce Kur'an öğreniyordunuz...
Avluda ayak sesleri duyulunca Habbab'ı sakladınız...
İçeriye Ömer girdi....
Ömer, kız kardeşine sordu, "Ne okuyorsunuz?" diye...
Kardeştir bu...
Ömer, sana zarar verince, kardeşi ona doğru haykırdı, "Abi, evet iman ettik. Hadi ne yapacaksan yap."
Kardeşinden bugüne kadar böyle bir tavır görmemiş Ömer, birden sakinleşti...
Gerisi malum...
Hz. Ömer, adaletin timsali...
Senin evinde Müslüman oldu ey Said...
Ne mutlu sana, Rasulullah seninle beraber Hira üzerindeyken dağ sarsılmaya başladı da; Efendimiz (sas), "Hira, yerinde dur. Senin üzerindekiler, ya sıddıktırlar veya şehittirler." diye seslendi...
Ne mutlu sana ki, ömrünün son demlerinde huzur içinde Akik Vadisi'nden müjdelendiğin Cennet'e gittin...
Hayatının hiçbir döneminde içki içmemişti...
Cahiliye devrinde kızları babaları diri diri toprağa gömerken, senin baban Zeyd, onlardan kız çocuklarını almış, büyütmüş ve büyüdükten sonra da, 'İsterseniz kızlarınızı alabilirsiniz.' diye bir civanmertlikte bulunmuştu...
Sen daha doğduğun gün tertemiz bir aileye mensuptun...
Sen doğduğun andan beri, "Allah'ım! Sana nasıl ibadet edileceğini bilmiyorum. Bilseydim öyle ibadet ederdim." diye inim inim inleyen bir babanın yanında büyüdün...
Kulaklarında Hakk'ın esintileriyle büyüdün...
Rasulullah'ı (sas) görür görmez iman ettin....
Ne aradığını, nasıl bir şey aradığını biliyordun...
Bilmediğin sadece ne zaman geleceğiydi...
İşte karşındaydı....
" Lâ ilâhe illallah Muhammedün Rasulullah..."
Sabır kahramanıydın...
Çektiğin bütün sıkıntılara, ıstıraplara rağmen vazgeçmedin...
Hz. Ömer, senin evinde iken Müslüman oldu...
Hz. Ömer, senin vesilenle gerçeği buldu...
Hz. Habbab b. Eret, senin evinde Kur'an okuyordu...
Beraberce Kur'an öğreniyordunuz...
Avluda ayak sesleri duyulunca Habbab'ı sakladınız...
İçeriye Ömer girdi....
Ömer, kız kardeşine sordu, "Ne okuyorsunuz?" diye...
Kardeştir bu...
Ömer, sana zarar verince, kardeşi ona doğru haykırdı, "Abi, evet iman ettik. Hadi ne yapacaksan yap."
Kardeşinden bugüne kadar böyle bir tavır görmemiş Ömer, birden sakinleşti...
Gerisi malum...
Hz. Ömer, adaletin timsali...
Senin evinde Müslüman oldu ey Said...
Ne mutlu sana, Rasulullah seninle beraber Hira üzerindeyken dağ sarsılmaya başladı da; Efendimiz (sas), "Hira, yerinde dur. Senin üzerindekiler, ya sıddıktırlar veya şehittirler." diye seslendi...
Ne mutlu sana ki, ömrünün son demlerinde huzur içinde Akik Vadisi'nden müjdelendiğin Cennet'e gittin...