Âh…….Tek hece…Bütün Lisanlarda aynı olan manâ…Bir elif, ardından bir he…Allah adının ilk ve son harfi…
Elif ve he ile yanmış aşk…
Zora tahammülü güzel bulanlara değil; güzele tahammülü zor bulanlara yazgılıdır âh…
Güneşi izleyen bulut , gizleyebilir mi hiç varlığını güneşin; acıyı saklayan tebessüm, ya saklayabilir mi hiç vücudunu acının?
Dokunulunca en ince teline içindeki sızının, bülbül durabilir mi şeydalanmadan ta mahşer olunca?…
Her nereye bakarsa gördüğü âhtır aşkın; âh elinden niyaz için mescide girse dahi…Minaresi elif, kubbesi hedir çünkü camilerin…Ve hala elifin bağrı şerha şerha kan ve hala iki gözü iki çeşme henin…
Erbab-ı aşka pîşe heman her gün âh imiş
Her bir nefes ki âh ile geçmez, günah imiş…
Ve sözün düğümü; Âh mine-l aşk!…
Ceddimiz ne güzel kullanmış Âh’ı;
Âh Yâ Teslimiyet…