ramazanda bendeki çocukluk.
fırında pide kuyruğuna girmek.kağıda sarılan pidelerin sıcaklığından yanan el ve kollarımın sızıntısı.
hepsini yiyecekmişim gibi sanıp anne çok doldur tabağıma dediğimde ki açgözlülük.
eve girmeden evvel dışarıda arkadaşlarımla ezan saatini bekleyip sanki evdekiler bilmiyor yada duymuyormuş gibi okunan ezanın haberciliğini yapmaktaki telaş.
arada bir bağırarak ezan okumak ve balkona cama çıkanlarında bize inandığını sanıp gülmekteki aldanmışlık.
gittiğimiz iftar davetlerindeki eve dönüşlerimizde 5 dakikalık yolu yürümemek için uyuma numarasındaki verdiğim mücadelede eve kadar babamın kucağında gelmekteki kurnazlığımın sevinci.
teravihlerde kıkırdamalarımızdaki yaramazlıklarımızın anılarda vay be neler yapmışız çocukken dedirtecek mazisi.
arefe gününde yapılan koşuşturma alınan bayramlıklar.sabah bayram namazına gitmedeki heyecan ve bir çok yaşanmışlık............