İNKAR EDENLER DE “İNSANLAR İÇİN İYİLİK İSTEDİKLERİ”
İDDİASIYLA ORTAYA ÇIKARLAR
İnsan gün içinde pekçok hata yapar. Yanlış bir tavırda bulunur, ağzından yanlış bir kelime çıkar, yanlış bir karar alır. Ancak insanın önünde hatalarını en aza indirecek, doğruları bulmasına ve yanlış kararlar almasına engel olacak bir rehber vardır. Bu rehber, Allah’ın kendi katından indirdiği, hakkı batıldan ayıran kitabı Kuran'dır. Eğer insan vicdanını tam anlamıyla kullanıp, Kuran ahlakını yaşama konusunda titiz davranırsa dosdoğru bir yola uymuş olur.
Kuran insanlara, doğruyla yanlışı nasıl ayırt edeceklerini, neyin iyi ve neyin kötü olduğunu, Allah katında neyin güzel, neyin çirkin karşılandığını bildirir. İnsanlara en doğru şekilde nasıl yaşayacaklarının yolunu gösterir. Ancak çoğu kişi, ellerinde böyle büyük bir nimet olduğu halde bu imkanı değerlendiremez ve Kuran ayetlerini gözardı ederek, toplumda kabul gören ölçüler çerçevesinde bir hayat kurar. Bu çok sıkıntılı, kurallarla dolu, karanlık ve bereketsiz bir hayattır. Çünkü ölçüsü Kuran olmayan insan yanlışı doğru, iyiyi kötü, güzeli çirkin karşılar. Kendisine yarar ve fayda sağlayacak birşeyi kötülük ve zarar getirecek bir şey iyilik zanneder. Bu nedenle de aldığı kararlar isabetli olmaz.
İnsanların doğru ve yanlış ölçülerinde aldıkları en büyük kıstas çevrelerinden öğrenegeldikleri değerler ve diğer insanların kendilerine verdiği tavsiyelerdir. Çevrelerindeki insanların doğru kabul ettiğini doğru, kötü kabul ettiğini kötü görürler. Oysa her insan doğruyu ve yanlışı çevresindeki insanlara göre değil, Kuran'a göre değerlendirmekle yükümlüdür. Eğer öğüdüne uyduğu insan yanlış yoldaysa ve doğru bilgi sahibi değilse, hiç değerlendirmeden onun yaptığını yapmak, dediğini uygulamak insanı umulmadık zararlarla karşılaştırabilir. Zira hiçbir insan öğüt verirken kendisinin yanlış yolda olduğunu söylemez, her insan en doğruyu kendisinin uyguladığı iddiası ile ortaya çıkar. Bu nedenle akıl ve vicdan sahibi müslümanların her olayı, her gelişmeyi, her tavsiyeyi Kuran'a göre değerlendirmeleri ve hayatlarını Kuran ahlakına göre kurmaları gerekir. Nitekim değerli İslam alimi Said Nursi de bu konuya dikkat çekmiş ve Müslümanları bu yönden gelebilecek tehlikelere karşı uyarmıştır:
“Hiçbir bozguncu ben bozguncuyum demez. Daima hak taraftan görünür. Yahut bâtılı hak görür. Evet kimse demez ayranım ekşidir. Fakat siz mehenge vurmadan almayınız. Zira çok silik söz ticarette geziyor. Hattâ benim sözümü de, ben söylediğim için hüsn-ü zan edip tamamını kabul etmeyiniz. Belki ben de bozguncuyum veya bilmediğim halde bozgunculuk ediyorum. Öyle ise her söylenen sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz. İşte size söylediğim sözler hayalin elinde kalsın, mehenge vurunuz. Eğer altın çıktı ise kalbde saklayınız. Bakır çıktı ise çok gıybeti üstüne ve bedduayı arkasına takınız, bana reddediniz gönderiniz..."
Üstad’ın dikkat çektiği gibi hiç bir fitneci, hiçbir bozguncu ben fitneciyim, ben bozguncuyum diye ortaya çıkmaz. Veya hiç bir münafık, kendisinin ikiyüzlü olduğunu itiraf etmez. Hiç bir müşrik ben şirk koşuyorum demez. Münafık, fitneci veya inkarcı her insan “biz iyilikten başka bir şey istemiyoruz” iddiasıyla ortaya çıkar. İnsanların hayrı için öğütler verdiğini ve kendisine uyulduğunda mutlu olunacağını iddia eder. Bu nedenle insanların sözleri ve tavsiyelerini “ölçü” alarak, doğrulara veya yanlışlara çevresindekilerin ortak kanaatine göre karar veren biri çok büyük bir hataya düşmüş olur.
Samimi olarak Allah rızasını arayan kişi ise hayatının her anını Kuran'a göre değerlendirir. Her duyduğuna körü körüne inanıp, hayatını kulaktan dolma bilgilerle yönlendirmeye kalkışmaz. Etrafındaki insanların niyetlerinden ancak onların sözlerini ve tavırlarını Kuran'a ve sünnetlere göre değerlendirerek emin olur. Duyduğu her sözün kalbine gitmesine izin vermez. Önce Kuran'a ve sünnetlere göre ölçüp değerine bakar. Eğer mutabıksa bunu alıp, ömrünün sonuna kadar sımsıkı sarılır. Ancak Kuran'a ve perygamberimizin ahlakına ters gördüğü bir şeyi alıp uygulamaz ve bundan şiddetle sakınır. Üstad’ın da belirttiği gibi her sözü elekten geçirir gibi eler, sonda kalan değerli sözleri kendine saklar.
Öte yandan unutmamak gerekir ki, Kuran'ı ve Peygamberimizin sünnetlerini bir kenara bırakıp, kendisine başka rehberler edinen kişi içine düştüğü sıkıntıları kendi eliyle oluşturmuş olur. Çünkü önünde kendisine doğru yolu gösteren bir rehber olduğu halde, bunu görmezden gelmekte ve bilerek kendi kendine ihanet etmektedir. Aslında böyle bir insanın başına gelen sıkıntılardan dolayı hiç bir şekilde şikayet etmeye hakkı yoktur. Ancak Allah’ın sözünü bırakarak insanların sözlerine kulak vermenin ne derece büyük bir akılsızlık olduğunun şuurunda olmayan insanlar hayatlarından sürekli şikayet ederler.
Vicdanını dinleyeceği yerde sırf insanları dinlediği için hayatı boyunca sayısız hata yapan ve birgün ölüm geldiğinde büyük bir korku ve pişmanlık içinde ruhunu teslim eden insanlar olduğunu Kuran'da bildirilmiştir. Bu nedenle insanın yaşamını yönlendirirken tek ölçüsünün Kuran ve peygamberimizin sünneti olması son derece önemlidir. Hem dünyada, hem de ahirette mutlu ve rahat bir hayat yaşamak ancak bu şekilde mümkün olabilir.
İDDİASIYLA ORTAYA ÇIKARLAR
İnsan gün içinde pekçok hata yapar. Yanlış bir tavırda bulunur, ağzından yanlış bir kelime çıkar, yanlış bir karar alır. Ancak insanın önünde hatalarını en aza indirecek, doğruları bulmasına ve yanlış kararlar almasına engel olacak bir rehber vardır. Bu rehber, Allah’ın kendi katından indirdiği, hakkı batıldan ayıran kitabı Kuran'dır. Eğer insan vicdanını tam anlamıyla kullanıp, Kuran ahlakını yaşama konusunda titiz davranırsa dosdoğru bir yola uymuş olur.
Kuran insanlara, doğruyla yanlışı nasıl ayırt edeceklerini, neyin iyi ve neyin kötü olduğunu, Allah katında neyin güzel, neyin çirkin karşılandığını bildirir. İnsanlara en doğru şekilde nasıl yaşayacaklarının yolunu gösterir. Ancak çoğu kişi, ellerinde böyle büyük bir nimet olduğu halde bu imkanı değerlendiremez ve Kuran ayetlerini gözardı ederek, toplumda kabul gören ölçüler çerçevesinde bir hayat kurar. Bu çok sıkıntılı, kurallarla dolu, karanlık ve bereketsiz bir hayattır. Çünkü ölçüsü Kuran olmayan insan yanlışı doğru, iyiyi kötü, güzeli çirkin karşılar. Kendisine yarar ve fayda sağlayacak birşeyi kötülük ve zarar getirecek bir şey iyilik zanneder. Bu nedenle de aldığı kararlar isabetli olmaz.
İnsanların doğru ve yanlış ölçülerinde aldıkları en büyük kıstas çevrelerinden öğrenegeldikleri değerler ve diğer insanların kendilerine verdiği tavsiyelerdir. Çevrelerindeki insanların doğru kabul ettiğini doğru, kötü kabul ettiğini kötü görürler. Oysa her insan doğruyu ve yanlışı çevresindeki insanlara göre değil, Kuran'a göre değerlendirmekle yükümlüdür. Eğer öğüdüne uyduğu insan yanlış yoldaysa ve doğru bilgi sahibi değilse, hiç değerlendirmeden onun yaptığını yapmak, dediğini uygulamak insanı umulmadık zararlarla karşılaştırabilir. Zira hiçbir insan öğüt verirken kendisinin yanlış yolda olduğunu söylemez, her insan en doğruyu kendisinin uyguladığı iddiası ile ortaya çıkar. Bu nedenle akıl ve vicdan sahibi müslümanların her olayı, her gelişmeyi, her tavsiyeyi Kuran'a göre değerlendirmeleri ve hayatlarını Kuran ahlakına göre kurmaları gerekir. Nitekim değerli İslam alimi Said Nursi de bu konuya dikkat çekmiş ve Müslümanları bu yönden gelebilecek tehlikelere karşı uyarmıştır:
“Hiçbir bozguncu ben bozguncuyum demez. Daima hak taraftan görünür. Yahut bâtılı hak görür. Evet kimse demez ayranım ekşidir. Fakat siz mehenge vurmadan almayınız. Zira çok silik söz ticarette geziyor. Hattâ benim sözümü de, ben söylediğim için hüsn-ü zan edip tamamını kabul etmeyiniz. Belki ben de bozguncuyum veya bilmediğim halde bozgunculuk ediyorum. Öyle ise her söylenen sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz. İşte size söylediğim sözler hayalin elinde kalsın, mehenge vurunuz. Eğer altın çıktı ise kalbde saklayınız. Bakır çıktı ise çok gıybeti üstüne ve bedduayı arkasına takınız, bana reddediniz gönderiniz..."
Üstad’ın dikkat çektiği gibi hiç bir fitneci, hiçbir bozguncu ben fitneciyim, ben bozguncuyum diye ortaya çıkmaz. Veya hiç bir münafık, kendisinin ikiyüzlü olduğunu itiraf etmez. Hiç bir müşrik ben şirk koşuyorum demez. Münafık, fitneci veya inkarcı her insan “biz iyilikten başka bir şey istemiyoruz” iddiasıyla ortaya çıkar. İnsanların hayrı için öğütler verdiğini ve kendisine uyulduğunda mutlu olunacağını iddia eder. Bu nedenle insanların sözleri ve tavsiyelerini “ölçü” alarak, doğrulara veya yanlışlara çevresindekilerin ortak kanaatine göre karar veren biri çok büyük bir hataya düşmüş olur.
Samimi olarak Allah rızasını arayan kişi ise hayatının her anını Kuran'a göre değerlendirir. Her duyduğuna körü körüne inanıp, hayatını kulaktan dolma bilgilerle yönlendirmeye kalkışmaz. Etrafındaki insanların niyetlerinden ancak onların sözlerini ve tavırlarını Kuran'a ve sünnetlere göre değerlendirerek emin olur. Duyduğu her sözün kalbine gitmesine izin vermez. Önce Kuran'a ve sünnetlere göre ölçüp değerine bakar. Eğer mutabıksa bunu alıp, ömrünün sonuna kadar sımsıkı sarılır. Ancak Kuran'a ve perygamberimizin ahlakına ters gördüğü bir şeyi alıp uygulamaz ve bundan şiddetle sakınır. Üstad’ın da belirttiği gibi her sözü elekten geçirir gibi eler, sonda kalan değerli sözleri kendine saklar.
Öte yandan unutmamak gerekir ki, Kuran'ı ve Peygamberimizin sünnetlerini bir kenara bırakıp, kendisine başka rehberler edinen kişi içine düştüğü sıkıntıları kendi eliyle oluşturmuş olur. Çünkü önünde kendisine doğru yolu gösteren bir rehber olduğu halde, bunu görmezden gelmekte ve bilerek kendi kendine ihanet etmektedir. Aslında böyle bir insanın başına gelen sıkıntılardan dolayı hiç bir şekilde şikayet etmeye hakkı yoktur. Ancak Allah’ın sözünü bırakarak insanların sözlerine kulak vermenin ne derece büyük bir akılsızlık olduğunun şuurunda olmayan insanlar hayatlarından sürekli şikayet ederler.
Vicdanını dinleyeceği yerde sırf insanları dinlediği için hayatı boyunca sayısız hata yapan ve birgün ölüm geldiğinde büyük bir korku ve pişmanlık içinde ruhunu teslim eden insanlar olduğunu Kuran'da bildirilmiştir. Bu nedenle insanın yaşamını yönlendirirken tek ölçüsünün Kuran ve peygamberimizin sünneti olması son derece önemlidir. Hem dünyada, hem de ahirette mutlu ve rahat bir hayat yaşamak ancak bu şekilde mümkün olabilir.
