Kaderin bize öğretmek istediklerinden başka bir şey değil belki bu yaşadıklarımız. ”Kesrette buldu vahdeti/Mihnette buldu rahatı” deniyordu bir ilahide. Mihnette rahat bulmak; Allah’tan her halimizde razı olmak demekmiş, öğreniyoruz.
Her dakikamız bir imtihan ve biz insanlar çoğu zaman gafletteyiz. Uyanıklığımızı arttırmak için Allah (cc) bir takım zorluklar yaratıyor. Eğer O’nu zikrederek sabredebilirsek ne mutlu bize. O’nu anmayı unutursak sabretmek öyle zor ki…
Sabretmeyi zorlaştıran bir diğer önemli şey de dünyaya gitmek için geldiğimizi unutmak ya da buna gereğince inanmamak. Ne kadar bilindik ancak ne kadar hatırlanması gereken konular bunlar . Hatırlatmak müminlere fayda verir.
Kehf suresi 28. ayette buyruluyor ki: ”Sabah akşam Rablerine, sırf O’nun rızasını dileyerek dua edenlerle birlikte candan sabret, gözlerini onlardan ayırma.” Kimlerle bir ve beraber olmamız gerektiğine vurgu yapılmış. Dua etmeden sabretmek mümkün değil. Bu açıdan bakıldığında zorluk içinde olanların vakitlerinin çoğu gönülleri ile dua etmekle geçiyor. Murat olunan da bu belki…
Böyle dua etmek herkese kısmet olmuyor ! Herkese nasip olmuyor güzelce abdest alıp huzurla namaz kılmak. Af dilemek, pişmanlık duymak, Rabbimizi farklı lafızlarla anmak, her başa müyesser değil. Allah (cc) gönlümüze O’nu anma, hatırlama duygusunu yerleştiriyor birtakım zorluklardan geçirerek. Bunlar belki de tekamülün altın anahtarları. Böylece hakikati anlamaya yaklaşıyoruz.
Allah tevekkül edenleri severmiş. Tevekkül etmeyi hatırlayacak kadar Allah’ı hatırlayabilmemiz gerekiyor. Erzurumlu İbrahim Hakkı Hz.lerinden daha güzel anlatabileceğimizi zannetmiyoruz:
”Hak şerleri hayreyler/Zannetme ki gayreyler/Aşık onu seyreyler/Mevla görelim neyler/Neylerse güzel eyler.”
Kim bilir, hazret bu satırları yazabilmek, bu kelimeleri yan yana getirebilmek için hangi yerlerden geçti. Belki bizim de geçmemiz gerekiyor…
Her dakikamız bir imtihan ve biz insanlar çoğu zaman gafletteyiz. Uyanıklığımızı arttırmak için Allah (cc) bir takım zorluklar yaratıyor. Eğer O’nu zikrederek sabredebilirsek ne mutlu bize. O’nu anmayı unutursak sabretmek öyle zor ki…
Sabretmeyi zorlaştıran bir diğer önemli şey de dünyaya gitmek için geldiğimizi unutmak ya da buna gereğince inanmamak. Ne kadar bilindik ancak ne kadar hatırlanması gereken konular bunlar . Hatırlatmak müminlere fayda verir.
Kehf suresi 28. ayette buyruluyor ki: ”Sabah akşam Rablerine, sırf O’nun rızasını dileyerek dua edenlerle birlikte candan sabret, gözlerini onlardan ayırma.” Kimlerle bir ve beraber olmamız gerektiğine vurgu yapılmış. Dua etmeden sabretmek mümkün değil. Bu açıdan bakıldığında zorluk içinde olanların vakitlerinin çoğu gönülleri ile dua etmekle geçiyor. Murat olunan da bu belki…
Böyle dua etmek herkese kısmet olmuyor ! Herkese nasip olmuyor güzelce abdest alıp huzurla namaz kılmak. Af dilemek, pişmanlık duymak, Rabbimizi farklı lafızlarla anmak, her başa müyesser değil. Allah (cc) gönlümüze O’nu anma, hatırlama duygusunu yerleştiriyor birtakım zorluklardan geçirerek. Bunlar belki de tekamülün altın anahtarları. Böylece hakikati anlamaya yaklaşıyoruz.
Allah tevekkül edenleri severmiş. Tevekkül etmeyi hatırlayacak kadar Allah’ı hatırlayabilmemiz gerekiyor. Erzurumlu İbrahim Hakkı Hz.lerinden daha güzel anlatabileceğimizi zannetmiyoruz:
”Hak şerleri hayreyler/Zannetme ki gayreyler/Aşık onu seyreyler/Mevla görelim neyler/Neylerse güzel eyler.”
Kim bilir, hazret bu satırları yazabilmek, bu kelimeleri yan yana getirebilmek için hangi yerlerden geçti. Belki bizim de geçmemiz gerekiyor…
