Bazen öyle insanlar vardır ki, yaptıkları ile sözleri hiç
bağdaşmaz
nedense, yüreklerimi yoktur, kişiliklerimi zayıftır bilinmez...!
Oysa insan
ne olursa olsun, yürekli ve onurlu olmalı, her yaşadığı sorunda
yıkılmamalı,
çünkü her düşüş bir kalkışı öğretir. Hatalar insanlara
mahsustur, hatasız
kul olmaz! hatasız dost arayan, dostsuz kalır.
Bazı insanlar, dost olmak, arkadaş olmak ister! güzel bir dostluk
başlar
sonra birde bakarsınız ki; sebepsiz bir açıklama dahi yapma
cesaretini
göstermeden, yanıtlarınıza cevap verme gereği bile duymadan
kaybolup
giderler. Aynı şeylerin seninde başına gelmesini istemiyorsan, sana
yapılmasını istemediğini sende başkasına yapmayacaksın...! yani
kısaca
çuvaldızı önce kendine sonra başkasına batıracaksın, herkes
karşısındakini
kendisi gibi bilir, senin kişilğin nasılsa, karşındaki insanıda
öyle
görürsün.
Herkesin içinde bir çocukluk vardır kaç yaşına gelirse gelsin,
kendi yapmak
istediklerimizi yapamadığımız ve bir başkasının içinden gelerek
yaptıklarına
baktığımız zaman, imreniriz ve bunu belli etmemeye çalışırız!
yapanlarıda
kıskandığımız için kötülemeye çalışırız. Oysa sende
cesaretini topla içinden
ne geliyorsa onu yap! toplum için değilde kendin için yaşa, hep
acaba toplum
neder diye kendimizi köreltmiyormuyuz sanki; biz toplum için
yaşasakta acaba
toplum bizim için yaşarmı...!
alıntıdır
