Ne zaman
yalnız kalsam
Ruhumu yoran çılgın
kalabalıklardan uzaklaşsam
İnsan
olduğumu hatırlasam
Ve tefekküre dalsam
Vicdanımın
suskun çıplıklarını
Bir buket olarak
tebessümle sunsam
Yıllara sari
suskunluğumdan
o an kurtulsam
Gözyaşlarımla
barışıp sürur duysam
Ruhumun
figanıyla yol alsam
Kanatlanıp şevkle uçsam
Ne vakit
aniden kapı çalınsa
Gecenin kör vaktinde
kalbimi bir telaş sarsa
İçinde
şad olduğum düşler
hiç bırakmasa
Muvazemen
halimden emin olup
sürurla uğunsa
Ruhumun
uzak kaldığı yitik yılların
kitabı hakkıyla okunsa
Hüzün
vehmeden çığlıklarım
o an duyulsa
Alıp
götüren zaman
ruhuma aşkı sunsa
Sabrın senası,
gamın ah u zarı kalmasa
Gönül kapım hep açık kalsa
Okuduğum
nameler var
Her satırında manidar
hicran sahneleri içini burkar
Derdin
sahibi kim diye
bir sual zihnimi açar
Çilenin latifliği
hissedilmezse ruhu yorar
Dikenin
sırrında bir vuslat var
Her nasibin vicdanı ar koklar
Nafile
taatlar haz içindir
Şevkine ducar olamak
aşkın vaktini beklemektir
An kimindir,
kime seslenmektedir
Nefes müddeti içinde ferdir
Mazlum kime denir
Hakkı gaspedilen
bir nefes ne için ümitlenmektedir
Yar,
nefsin hülyası değil,
harın adresi hiç değil
Ruhun ve kalbin
şehrine elhak hakikat ehil
Ey aklın
sahibi olan vicdan
Rahmet ve mağfireti
kullarına esirgemeden sunan
Bizleri
hakiklat yolunda emin eyle
Sırat-ı müstakimde hiç ayırma
Nefsin
zafiyetlerine bırakma
Umutlarımızı emel yapma
Hırs ve hınç içinda yaşatma
Zan
kalp için züldür
Arifin meyletmediği
namert bir küldür
Ruhun şevkini katledip öldürür
Zihnin asla
kabul etmeyeceği kültürdür
Yagılamadan
mahkun eden rüştür
İman ve akide adına lekedir
Aşkı
reddeden frenktir
Düşünmek o vakit niyedir
Fikretmek kalbin izanı ve edep şiarıdır
Mustafa CİLASUN
yalnız kalsam
Ruhumu yoran çılgın
kalabalıklardan uzaklaşsam
İnsan
olduğumu hatırlasam
Ve tefekküre dalsam
Vicdanımın
suskun çıplıklarını
Bir buket olarak
tebessümle sunsam
Yıllara sari
suskunluğumdan
o an kurtulsam
Gözyaşlarımla
barışıp sürur duysam
Ruhumun
figanıyla yol alsam
Kanatlanıp şevkle uçsam
Ne vakit
aniden kapı çalınsa
Gecenin kör vaktinde
kalbimi bir telaş sarsa
İçinde
şad olduğum düşler
hiç bırakmasa
Muvazemen
halimden emin olup
sürurla uğunsa
Ruhumun
uzak kaldığı yitik yılların
kitabı hakkıyla okunsa
Hüzün
vehmeden çığlıklarım
o an duyulsa
Alıp
götüren zaman
ruhuma aşkı sunsa
Sabrın senası,
gamın ah u zarı kalmasa
Gönül kapım hep açık kalsa
Okuduğum
nameler var
Her satırında manidar
hicran sahneleri içini burkar
Derdin
sahibi kim diye
bir sual zihnimi açar
Çilenin latifliği
hissedilmezse ruhu yorar
Dikenin
sırrında bir vuslat var
Her nasibin vicdanı ar koklar
Nafile
taatlar haz içindir
Şevkine ducar olamak
aşkın vaktini beklemektir
An kimindir,
kime seslenmektedir
Nefes müddeti içinde ferdir
Mazlum kime denir
Hakkı gaspedilen
bir nefes ne için ümitlenmektedir
Yar,
nefsin hülyası değil,
harın adresi hiç değil
Ruhun ve kalbin
şehrine elhak hakikat ehil
Ey aklın
sahibi olan vicdan
Rahmet ve mağfireti
kullarına esirgemeden sunan
Bizleri
hakiklat yolunda emin eyle
Sırat-ı müstakimde hiç ayırma
Nefsin
zafiyetlerine bırakma
Umutlarımızı emel yapma
Hırs ve hınç içinda yaşatma
Zan
kalp için züldür
Arifin meyletmediği
namert bir küldür
Ruhun şevkini katledip öldürür
Zihnin asla
kabul etmeyeceği kültürdür
Yagılamadan
mahkun eden rüştür
İman ve akide adına lekedir
Aşkı
reddeden frenktir
Düşünmek o vakit niyedir
Fikretmek kalbin izanı ve edep şiarıdır
Mustafa CİLASUN