Yollara Vurmalı
En iyisi alıp başını yollara vuracaksın, yürüyeceksin metrelerce… İnsanları göreceksin kimi hem yürür hem gülümser, kimi bütün ciddiyetiyle yürür. Kim bilir neler düşünürler adımlarını atarken.
İnsancıklar çoğunluğu hep iyiyi güzeli arar. Bir sorsan her biri yüreğinde acılar taşır. Kimi ayrıdır yarinden, kimi ayrıdır memleketinden, kimininse derdi, aradığı Rabbidir. “Ben yanarım dün ü günü/Bana Seni gerek Seni” der.
Cana en yakın olan Rabbimizdir. Aslında sevdiğimiz, özlediğimiz, uğruna gam çektiğimiz Rabbimizdir.
Bizi dertlerden alıp dertlere koysa da biz hala O’nu anar, O’nu anmakta huzur buluruz.
En iyisi alıp başını yollara vuracaksın. Ağaçlara, kuşlara dallara, yapraklara merhaba diyeceksin. Soğuğa rağmen ısıtmaya çalışan Güneşe merhaba diyeceksin. Seni yıkmaya çalışan zorluklara gülümseyeceksin. Yalnız değilsin, sana şah damarından yakın Rabbin var. Her şeye rağmen güçlü olmalısın. İşte böyle kendi kendime telkinler vererek ayakta durmaya gayret sarfediyorum. Ümitli olmam gerektiğini düşünüyorum fakat bazı zamanlarda o kadar zor oluyor ki… Bazen uyanıp da hayata devam etmek zorunda olmak öyle zor geliyor ki insana. Artık Rabbime kavuşmanın zamanı gelmedi mi? Ya Rabbi dünya sürgünümü uzatma demek geliyor içimden.
Bir gün üzerinde gezdiğimiz bu toprak bizi içine alacak. Misafiriz bu dünyada. Doğduk, öleceğiz, konduk göçeceğiz. İnsan düşünse aklı almıyor. Bugün seninle konuşup gülen insan yarın toprağa verilsin. Aşık Veysel merhum diyor ki: ”Karnın yardım kazmayınan belinen/Yüzün yırttım tırnağınan elinen/Yine beni karşıladı gülinen/Benim sadık yarim kara topraktır.”
İnsanları hep güllerle, çiçeklerle karşılamak, sana kötülük yapana da iyilik yapmak… Biz daha oralara gelemedik. Nefsin mutmainne makamına gelmesi kolay değil. Nefsin varlık vehminden kurtulması gerekiyor. Allah’ım o günleri de görecek miyiz?
Duygulanımlarımızı paylaşmaya gayret ettik bu yazıda. Ölmek hem güzel, hem zor.
Güzel bir ölümle göçmektir duamız.
En iyisi alıp başını yollara vuracaksın, yürüyeceksin metrelerce… İnsanları göreceksin kimi hem yürür hem gülümser, kimi bütün ciddiyetiyle yürür. Kim bilir neler düşünürler adımlarını atarken.
İnsancıklar çoğunluğu hep iyiyi güzeli arar. Bir sorsan her biri yüreğinde acılar taşır. Kimi ayrıdır yarinden, kimi ayrıdır memleketinden, kimininse derdi, aradığı Rabbidir. “Ben yanarım dün ü günü/Bana Seni gerek Seni” der.
Cana en yakın olan Rabbimizdir. Aslında sevdiğimiz, özlediğimiz, uğruna gam çektiğimiz Rabbimizdir.
Bizi dertlerden alıp dertlere koysa da biz hala O’nu anar, O’nu anmakta huzur buluruz.
En iyisi alıp başını yollara vuracaksın. Ağaçlara, kuşlara dallara, yapraklara merhaba diyeceksin. Soğuğa rağmen ısıtmaya çalışan Güneşe merhaba diyeceksin. Seni yıkmaya çalışan zorluklara gülümseyeceksin. Yalnız değilsin, sana şah damarından yakın Rabbin var. Her şeye rağmen güçlü olmalısın. İşte böyle kendi kendime telkinler vererek ayakta durmaya gayret sarfediyorum. Ümitli olmam gerektiğini düşünüyorum fakat bazı zamanlarda o kadar zor oluyor ki… Bazen uyanıp da hayata devam etmek zorunda olmak öyle zor geliyor ki insana. Artık Rabbime kavuşmanın zamanı gelmedi mi? Ya Rabbi dünya sürgünümü uzatma demek geliyor içimden.
Bir gün üzerinde gezdiğimiz bu toprak bizi içine alacak. Misafiriz bu dünyada. Doğduk, öleceğiz, konduk göçeceğiz. İnsan düşünse aklı almıyor. Bugün seninle konuşup gülen insan yarın toprağa verilsin. Aşık Veysel merhum diyor ki: ”Karnın yardım kazmayınan belinen/Yüzün yırttım tırnağınan elinen/Yine beni karşıladı gülinen/Benim sadık yarim kara topraktır.”
İnsanları hep güllerle, çiçeklerle karşılamak, sana kötülük yapana da iyilik yapmak… Biz daha oralara gelemedik. Nefsin mutmainne makamına gelmesi kolay değil. Nefsin varlık vehminden kurtulması gerekiyor. Allah’ım o günleri de görecek miyiz?
Duygulanımlarımızı paylaşmaya gayret ettik bu yazıda. Ölmek hem güzel, hem zor.
Güzel bir ölümle göçmektir duamız.
Düşmanlarım bana ne yapabilir ki ?
Ben cennetimi yüreğimde taşıyorum, nereye gitsem o benimle gelir.
Hapsedilmem halvet, sürgün edilmem hicret, öldürülmem şehadettir.
Değil mi ki, göğsümde Allah'ın Kitabı ve Rasulü'nün sünneti vardır!