Hoşgeldiniz İslami Forum Sayfası

[_ZÜMRA_]

YETİMLER TOPLUMA BİRER EMANETTİR​

Muhterem Müslümanlar!

Sosyal hayatın insanca ve arzulanan huzur ortamı içinde sürdürülebilmesi için bütün toplum katmanlarına belli bir sosyal ve ekonomik güvence sağlanmış olmalıdır. Bu, adil devlet anlayışının kaçınılmaz bir gereğidir.

Toplumun yakın ilgisine ve sağlayacağı bu sosyal güvenceye en çok muhtaç olanlar, şüphesiz ki yetimlerdir. Baba ocağından ve sıcak bir aile yuvasından mahrum olan bu yavrular, toplumun birer emanetidirler. Babanın ve ailenin rolünü yetimler açısından artık toplum üstlenmiştir. Fiilen bir ailesi olduğu halde, çeşitli nedenlerle adeta sokağa terk edilen çocukları da yetim kavramı içinde değerlendirmek gerekir.

Değerli Mü'minler!

Yüce dinimiz İslam, yetimlerin, ruhen, bedenen ve ekonomik olarak sağlıklı bir ortamda gelişmeleri için tüm önlemleri ciddi ve sistematik bir şekilde almıştır. Her şeyden önce Kur'an, yetimlerin korunması olayını, tarihi boyutu ile ele almış, geçmiş Peygamberlerin bu uğurdaki gayretlerini, tavsiyelerini birer örnek olarak sunmuştur.[1]

Kur'an, yetimlerin korunup gözetilmesini, Hz. Peygamberin şahsında devlete bir görev olarak vermiştir, Rasulüllah'a kendisinin de bir yetim olarak ilahi koruma altında büyüdüğünü hatırlatan Rabbimiz ona şu uyarıda bulunuyor: "Öyleyse sen de yetimi sakın ezme, kahretme."[2]
İslam'ın yetimlere karşı topluma yüklediği görev aktif bir görevdir. Müslümanlar yetime haksızlık etmemekle yetinemezler. Ona iyi bir gelecek de hazırlamak durumundadırlar ALLAH'ın Rasulü şöyle buyuruyorlar:

"Müslüman toplum içinde en hayırlı aile yuvası, içinde bir yetimin barındırıldığı ve ona iyi davranıldığı yuvadır. Müslüman toplum içinde en kötü aile yuvası, bir yetimin barındırıldığı esnada ona kötü davranıldığı yuvadır."[3] Yine Hz.Peygamber (s.a.v) şahadet parmağı ile orta parmağını ayırıp göstererek: "Ben ve yetimin işlerini üstlenen, onların haklarına riayet eden kimse, cennette böylece beraber olacağız."[4] buyurmuşlardır.

Aziz Mü'minler!

Yetimlerin en az diğer çocuklar kadar şefkat ve ilgiye muhtaç olduklarından hareketle ALLAH'ın Rasulü, meseleyi psikolojik boyutu ile de önemser. O şöyle buyurmuştur: "Başı hiç okşanmamış bir yetimin başını okşayan kimseye, elinin değdiği saçlar sayısınca sevap yazılır."[5] Katı kalpli oluşundan şikayet eden bir kimseye sevgili peygamberimiz, yoksulları doyurmasını, yetimleri sevindirmesini, başlarını okşamasını tavsiye buyurmuşlardır.[6]

Muhterem Müslümanlar!

Yetimin içinde bulunduğu zor şartlardan yararlanarak, onun mallarına tecavüze yeltenecekleri ALLAH Teala, şiddetli ifadelerle tehdit buyurmuşlardır. Nisa suresi 10. ayette: "Haksızlıkla yetimlerin mallarını yiyenler, şüphesiz karınlarına ancak ateş doldurmuş olurlar. Zaten onlar yakında alevlenmiş ateşe gireceklerdir." buyurulmaktadır.

Her konuda olduğu gibi, yetimlerin korunması hususunda da İslam'ı iyi anlamaya muhtacız ve gereğini mutlaka yapmalıyız.
[1] Bakara 83
[2] Duha-9
[3] İbn Mace,edeb,6
[4] Buhari,edeb,24, Müslim,zühd,42
[5] Ahmet İbn.Hambel,Müsned, V,250
[6] Ahmet İbn.Hambel,Müsned

zamanbitiyor.com dan alıntıdır

 

[_ZÜMRA_]

54 FARZ

47 - YETİMİN MALINI KORUMAK

ALLAH (c.c) Hz.‘leri, yetimin malını kendi mallarınıza karıştırmayın, ziyan olmasına göz yummamızın büyük günahlardan biri olduğunu birçok ayet-i kerimelerle bize bildirilmiş bulunuyor.

Resulullah (s.a.v) Efendimiz buyurdular ki :

“Bir kimse ki, bir yetime zulm ederse ve nefsinde sınırı aşarsa ALLAH (c.c) Hz.’leri o kimseye düşman olur. Şayet bir kimseye ALLAH (c.c) Hz.’leri düşman olursa, o kimseye Cehennem azabı vacib olur, yani farza yakın kesinlikle Cehennemlik olur”.


50 - YETİMİN MALINI YEMEKTEN KAÇINMAK

Resulullah (s.a.v) Efendimiz buyuruyorlar :

ALLAH-u Teala’ya şirk koşmak, mü’minle alay etmek , yetimin malını yemek büyük günahlardandır.”

“Yetimin göz yaşından ve mazlumun bedüasından korkunuz. Zira halk uyuduğu halde onlar dolaşırlar.”

yaradan.com dan alıntıdır

 

[_ZÜMRA_]

Yetim mali yemek


Muhterem Müslümanlar!
Yetimleri ve mallarını korumak, tahsil ve terbiyesi ile meşgul olmak, büyüyüp gelişmesine çalışmak, cemiyetin vazifesidir. Bu vazi­feyi yapanlar, dünya ve âhirette ALLAH'ın lûtfuna erecektir.

Yetim, babası ölmüş küçük yavrucuğun adıdır. Anası ölene lâ-tim (öksüz) denilir.

Yetim, babası toprağa düşmüş ve bizim himayemize bırakılmış bir yavru demektir.

Yetim; ağladığı, zaman arşı yüklenen melekleri titreten, güldüğü vakit cennette güller açmasına vesile olan öksüz yavru!

Yetim, barınacak ocaktan, sığınacak şefkatli bir kucaktan mah­rum zavallı küçük!

ALLAH; ana ve babasını aldığı çocuğu, beşerin himayesinden çıka­rıp kendi himayesine almış bulunur.

Görünüşte kimsesiz gibidir. Ha­kikatte Hâfız-ı hakikî olan ALLAH'ın muhafazasında bulunmaktadır. Kim ona dokunursa ALLAH'ın intikam okuna hedef olur. «Yetimlerin mallarım haksız (ve haram) olarak yiyenler, karınlarına ancak bir ateş yemiş olurlar. Onlar, çılgın bir ateşe (cehenneme) girecekler­dir» (1). Hazret-i Ömer'in rivayet ettiği bir hadîs-i şerifte şöyle buy-rulmaktadır:
«Bir yetim dövüldüğü vakit, onun ağlamasına Arsü'r - Rahman titrer. ALLAH Teâlâ. daha iyi bildiği halde, meleklere der ki: EY ME­LEKLERİM! BABASI TOPRAK İÇİNDE KAYBOLMUŞ O YETİMİ KİM AĞLATTI? Melekler de: Rab'oimiz, bizim hiçbir ilmimiz yoktur, derler. ALLAH Teâiâ buyurur ki:
BEN SÎZİ ŞAHİD TUTUYORUM. KİM ONU RAZI (VE HOŞNUD) KILARSA KIYAMET GÜNÜ BEN DE ONU KENDİ KATIMDA (yapacağım ikramda) N RAZI KILACAĞIM.»
Bu hadîs-i şeriften aldığı ilhamla Hazret-i Ömer, nerede bir yetim görse mutlaka başını okşardı.
ALLAHü Teâlâ okumuş olduğum âyet-i kerimede buyuruyor ki:

«Sana yetimleri sorarlar. De ki: Onları yararlı ve iyi bir hâle ge­tirmek hayırlıdır. Şayet bir arada yaşarsanız onlar sizin kardeşleriniz-dir» (2).

Bir baba evlâdını nasıl severse, nasıl acır ve korursa yetimi de • aynı his ve duygularla korumalı ve sevmelidir. Bir çocuk sadece hava­ya, suya.ve gıdaya değil, aynı zamanda sevgi ve şefkate de muhtaç
tır. Sevilen çocuk neş'eli; sevgiden mahrum olan yavru ise boynu bü­kük bir mahzundur. Bunun içindir ki hadîs-i şerifte, «Kim ALLAH rızası için bir yetimin başını okşarsa, elinin dokunduğu saçlar sayısın­ca ona sevaplar (yazılmış) olur. İlim bir kız veya erkek yetime iyilik yaparsa ben onunla cennette işte böyle olurum» buyurdu ve şehadet parmağı ile orta parmağını biraz akladı» (3).
Aziz mü'minler!

Yetimlere karşı vazifelerimizin başında, onların mal ve servetle­rini korumak gelir. Bir âyet-i kerimede ALLAHü Teâlâ buyuruyor ki:

«Yetimlere, (rüşdüne gelince) mallarını verin. Temizi murdara değişmeyin. Onların inallarını kendi mallarınıza (katarak) yemeyin. Çünkü bu, muhakkak büyük bir günâhtır» (4).

Mallarını yetimlere teslimden önce bize düşen vazifeleri diğer bir âyet-i celâle şöyle açığa koymaktadır:

«Yetimleri nikâh (çağın) a erdikleri zamana kadar (gözetip) de­neyin. O vakit kendilerinde bir akıl ve salâh gördünüz mü mallarını onlara teslim edin. Büyüyecekler (de ellerine alacaklar) diye bunları israf ile tez elden yemeyin. (Velilerden) kim zengin ise (yetimin ma­lını yemeye tenezzül etmesin) kaçınsın. Kim de fakir ise o halde örfe göre (bir şey) yesin. Artık onlara mallarını teslim ettiğiniz vakit kar­şılarında şahid bulundurum. Tam bir hesap sorucu olmak bakımın­dan ise ALLAH yeter» (5).
Onların iyi bir insan olarak yetişmesi, cemiyete faydalı bir hâle gelebilmesi için çalışmalıdır. Onlara hiçbir suretle zarar yapma, «Ye­time (sakın) kahretme!» (6)
.
Yetime yiyecek ve giyecek yardımı yapmak, şüphesiz, iyi bir şey­dir. Fakat onu evimizde ve himayemiz altında yetiştirmek, ona karşı yapılacak-hizmetin en üstün şeklidir.

Bir kimsenin himayesine alacağı yetim, ister kendi yakınlarından birine isterse bir din kardeşine ait olsun; hükmünde bir fark yoktur.. Ecir aynıdır.
Bir insan, bu hamiyetperverliğini artırıp birkaç yetimi büyütüp okutur ve san'at sahibi yaparsa büyük bir saadete hak kazanır.

Pey­gamber Efendimiz bir hadîs-i şeriflerinde:
«Yetimlerden üç tanesini himayesine ala (rak büyüte) n; gecesi­ni (ibadet için) ayakta geçirmiş, gündüzünü oruç tutmuş ve ALLAH yo­lunda kılıç çeken kimsenin gidiş ve gelişi gibi (hareket etmiş) olur. Ben ve o kimse cennette şu iki (parmak) gibi kardeş oluruz.» buyur­du ve şehadet parmağını orta parmağiyle birleştirdi (7).

Üç yetimi barındırıp büyütecek kadar merhameti yüksek ve bu şefkati ile ALLAH Resulüne komşu olan kimseye ne mutlu!
«Ana ve babasının her ikisinden yetim kalan bir çocuğu, yiyecek ve içeceğinde (sofrasına) alana cennet (e girmek) vacip olur» (8) ,

hadîsha--i şerifi yetimi koruyan kimsenin son nefesinde iman ile can vereceğine delâlet etmektedir. İmansız cennete girilemeyeceğine göre, bu hareket onun son nefesini iman ile teslim edeceğine işaret etmekte­dir.

Adamın biri yolda giderken bir yetimin ağladığını görmüş. Yetim, meramını ifade edemeyecek kadar küçük olduğundan, gözünden akıt­tığı yaşlarla derdini ifadeye çalışmakta idi. Bu kimse, bir ara çocu­ğun ayağındaki dikeni gördü. Onu çıkarıp gözünün yaşını silip yolu­na devam etti.
Bu şahıs, kısa bir zaman sonra vefat etti. Bir zat, bu kimseyi rü­yada, gül bahçeleri arasında dolaşırken görmüş ve:
«Ey bahtlı kişi, sen bu saadete nasıl erdin?» diye sormuş. O:
«Bu saadete yetimin göz yaşını dindirmekle erdim. Bu gülleri onun ayağından çıkardığım diken açtı!» demiş.

ALLAH'ın rızası, behâ ile değil behane ile kazanılır.
Cenab-ı Hak, dünya ve âhiret saadetlerini hep birer sebep ve hay­ra bağlamıştır. Yapılan hayrın küçüklüğü veya büyüklüğünden zayi-de ALLAH'ın rızasının büyüklüğü düşünülmelidir.

Peygamber Efendi­miz:
«Kalbinin yumuşamasını, arzularına erişmeyi sever misin? Yeti­mi esirge, başını sıvazla ve kendi yemeğinden ona da yedir. Kalbin yumuşar ve arzuna nail olursun» (9) buyurmuşlardır.
Yeryüzündekilere acıyınız ki, gckdekiler size acısınlar.

Sev ki se-vülesin. Yetimi koru ki mele-i âlâda övülesin

mollacami.com dan alıntıdır

 

[ayşe-rana]

"Müslüman toplum içinde en hayırlı aile yuvası, içinde bir yetimin barındırıldığı ve ona iyi davranıldığı yuvadır. Müslüman toplum içinde en kötü aile yuvası, bir yetimin barındırıldığı esnada ona kötü davranıldığı yuvadır."[3] Yine Hz.Peygamber (s.a.v) şahadet parmağı ile orta parmağını ayırıp göstererek: "Ben ve yetimin işlerini üstlenen, onların haklarına riayet eden kimse, cennette böylece beraber olacağız."[4] buyurmuşlardır.