Söyle ey yalnızlık...
Bu defa kimden yadigarsın bize?
Yine hangi vefasızın kahrını yüklendin de geldin...
Gözyaşı esaretini tattırmak için mi?
Her gelişinle bin bir cefa tohumunu ekerek,
Katlanır mı sandın yine bu yürek!
Ey yalnızlık...!
Bizi karanlık yüzlere dost,
Hüzne sırdaş,
Firaka yoldaş eylemeye mi geldin?
Yine apansız , zamansız,
Yine mekansız geldin...
Ahh yalnızlık...!
Varlığın hiç olmasa keşke..
Adınla kalsan, kendinle kalsan
Ve varlığında yok olsan...
Ey yalnızlık!
Seninleyken ızdırapla inlediğimiz naraları duymazmısın?
Tatlı hülyalara dalıp,
Kabuslarla uyandığımızı görmezmisin?
Heyhaat...
Zulmüne esir olmuşluğumuzu bilirizde,
Yinede sitemimiz sana değil;
Ruhumuzu sana ram eden merhametsizleredir bilesin...
Kervanına yoldaş eyledi ya bizleri
Azad etse de bu haletten ne çare
Söyle kapanır mı yürekte ki bu yare...!
Varlığın zulmet ,yokluğun nur olur şu garibe...
(alıntıdır)