Yalnızlık yazgıda dövmedir…
Ne yapsan çıkaramazsın..
çoğul yaşar, tekil yaşlanırsın..
yalnız kalmazsın.
senin için ölecekler vardır ama,
can çekişirken bir yazgındaki dövme kalır eceline seyirci..
ve kalabalık bir yalnızlık özletir yalnız bir yalnızlığı…
çok özneli, hiç yüklemli bir tümce gibi kalakalırsın..
hiçbir dilbilgisi kifayet etmez seni tamlamaya..
Yalnızlık yazgıda dövmedir…
Ne zaman ağlayacak olsan, kapanır emrine amade göller..
içinde kendini boğacağın okyanuslara dönüşür üç beş damla yaş..
silinse bir şefkatli sesle, kimse boğulmayacaktır oysa..
Boğulmasa, ağlamayacaktır..
ve ağlamasa boğulmayacak…
Yalnızlık yazgıda dövmedir…
Ne zaman haykırmak istesen,
parça tesirli bir sükut bırakır sessizlikten en korkan yanına..
her susuş, şamar şamar iner korkularına..
ağzı burnu kan içinde,
dudağı patlamış bir teslim oluşla çökersin dizlerinin üstüne..
sağır odalarda bıraktığın umutların duymaz seni
tutmaz ellerinden..
dizlerinin üstünde kalakalırsın…
Yalnızlık yazgıda dövmedir…
Siner yüreğinin mahzenlerine..
Küf kokulu öyküler işler gergefine
Söküp atamazsın..
öyle ki, özüne bile yaban kalır yalnızlığın..
teselli etmek için sarılmaya kalksan kendine,
felçli bir isyanla düşer kolların..
buğulu bir bakış bırakırsın sırrını s-aklayan aynalara
anlamışsındır artık
kendine bile yar olamazsın…
Yalnızlık yazgıda dövmedir…
Ne bir ses, ne bir ten, ne bir dokunuş
Silemez yazgına nakış nakış işlenenleri
ecel gibi beklersin önceleri bir neşteri
kazısın, söküp alsın istersin
sustursun bu tek sesli koroyu
kuytularda yankılanmasın istersin suskuların
cılız bir haykırıyla tutunursun yazgına uzanana
bir bakarsın, avuçlarında sımsıkı tuttuğun yalnızlığın
kaçarken kendinden, sana çıkar çıkmazların..
Sen yazgına, yazgın yalnızlığa yar…
Bir kez daha anlarsın..
Yalnızlık yazgıda dövmedir!
Söküp atamazsın
alıntı