Vefa Duygusu
Geçici bir dünyada yaşıyoruz. Nedense bunu unutarak yaşamamızda önemli bir yeri olan arkadaşlarımızı çabucak unutuyoruz. Halbuki bütün yaşantımız boyunca arkadaşlığın önemli bir yeri vardır. Ebediyete kadar sürmesi beklenen bu arkadaşlığı bazen hiç yoktan bir sebeple unutmak, böylece ahde vefayı göz ardı etmek acaba bize ne kazandırabilir.? Hiçbir şey. Dün aynı bir çatı altında çalıştığımız, çoğu zaman dert ortağı olduğumuz bir arkadaşa karşı bir vefa borcumuz yok mudur? Derdimizle yaşamış, derdimize ortak olmuş bir arkadaşı hemen unutmak iyi bir hareket midir?
Bazen önemli toplantılarımızda iyi arkadaş, iyi insandan söz ederiz. Ama bir bakıyorsun buna itiraz edenlerimiz çıkıyor aramızda. O mu vefasızın birisi, o sizi ancak var günlerinizde arar ve sorar. Bunlar olmadı mı sizi niçin arasın, sizi niçin sorsun? O ancak size yararı olacağı zaman sokulur. Bunun dışında sizi niye arasın ki? Halbuki dün siz onun için can ciğer arkadaştınız. Bugün niye sizi arayıp sormuyor? Bazen siz onu çamurdan bile çıkartmıştınız. Ama o bütün bunları unutmuş gibi size yaklaşmıyor bile. Bu tam bir vefasızlık örneği değil mi?
Halbuki iyi bir arkadaşlık örneğinin yanında VEFALI olmak en başta gelmez mi? Bana göre vefalı bir insan kaderde ve kıvançta bir olmalı. Varlığınız veya yararınız olduğu zaman size yaklaşmamalı, size yaklaşan kişi veya kişilerden vefa beklemeyin. Onlar günün adamıdırlar. Dünün değil. Kendilerine zamanında yapılanları unutmak ve bugünkü yaşantısında bir böbürlenme durumuna girenden ne beklenebilir ki? Onun için el etek öpmek, mevkiini korumak en iyi yoldur. Sen ona geride bıraktığın günler içinde neleri feda etmedin? Ama o bütün yapılanları unutarak senin bir köşeye itilmene karşı sevinç duymaktan başka ne yapabilir ki? Bu nedenle diyorum ki arkadaş seçmek ve hakikaten iyi bir arkadaş edinmek günümüzde zor olan işlerdir. Dün her şeyi hoşgörü ile karşıladığın durumlar için yapılmış bir iyilik değildir. O bu hali ile vefalı bir arkadaş değil, vefasız olan bir arkadaştır.
Hulusi Erdem
Geçici bir dünyada yaşıyoruz. Nedense bunu unutarak yaşamamızda önemli bir yeri olan arkadaşlarımızı çabucak unutuyoruz. Halbuki bütün yaşantımız boyunca arkadaşlığın önemli bir yeri vardır. Ebediyete kadar sürmesi beklenen bu arkadaşlığı bazen hiç yoktan bir sebeple unutmak, böylece ahde vefayı göz ardı etmek acaba bize ne kazandırabilir.? Hiçbir şey. Dün aynı bir çatı altında çalıştığımız, çoğu zaman dert ortağı olduğumuz bir arkadaşa karşı bir vefa borcumuz yok mudur? Derdimizle yaşamış, derdimize ortak olmuş bir arkadaşı hemen unutmak iyi bir hareket midir?
Bazen önemli toplantılarımızda iyi arkadaş, iyi insandan söz ederiz. Ama bir bakıyorsun buna itiraz edenlerimiz çıkıyor aramızda. O mu vefasızın birisi, o sizi ancak var günlerinizde arar ve sorar. Bunlar olmadı mı sizi niçin arasın, sizi niçin sorsun? O ancak size yararı olacağı zaman sokulur. Bunun dışında sizi niye arasın ki? Halbuki dün siz onun için can ciğer arkadaştınız. Bugün niye sizi arayıp sormuyor? Bazen siz onu çamurdan bile çıkartmıştınız. Ama o bütün bunları unutmuş gibi size yaklaşmıyor bile. Bu tam bir vefasızlık örneği değil mi?
Halbuki iyi bir arkadaşlık örneğinin yanında VEFALI olmak en başta gelmez mi? Bana göre vefalı bir insan kaderde ve kıvançta bir olmalı. Varlığınız veya yararınız olduğu zaman size yaklaşmamalı, size yaklaşan kişi veya kişilerden vefa beklemeyin. Onlar günün adamıdırlar. Dünün değil. Kendilerine zamanında yapılanları unutmak ve bugünkü yaşantısında bir böbürlenme durumuna girenden ne beklenebilir ki? Onun için el etek öpmek, mevkiini korumak en iyi yoldur. Sen ona geride bıraktığın günler içinde neleri feda etmedin? Ama o bütün yapılanları unutarak senin bir köşeye itilmene karşı sevinç duymaktan başka ne yapabilir ki? Bu nedenle diyorum ki arkadaş seçmek ve hakikaten iyi bir arkadaş edinmek günümüzde zor olan işlerdir. Dün her şeyi hoşgörü ile karşıladığın durumlar için yapılmış bir iyilik değildir. O bu hali ile vefalı bir arkadaş değil, vefasız olan bir arkadaştır.
Hulusi Erdem