Henüz nefesin idrakindeydim
Sessizliğin renklerindeki hüznün eşiğindeydim
Hevesin zenginliğini neyleyim, kalbimdeki hicranla bir seferdeyim
Sabrın körüğünde biçareyim, kanaatin bereketinde ecirle umut içindeyim
Sakinliğin ürpertisi ihata ediyor
Gidenler hiç geri gelmiyor, ibret içinde inliyor
Hakikati kimler fark ediyor, an ve vaki olan zaman azimet istiyor
Nefesler her gün diriliyor, umutlar yenileniyor ve ruhun ahengi sesleniyor
Ne kadar kabil utanmak bilsen
Kalbimin lekeleriyle inayetin şevkine erişsem
Nefesin azizliğinde ikamet ederek, enaniyetimden feragat etsem
Fedakârlığın sadakatinde eğleşsem hüznün bereketiyle hazzı nefeslensem
Ey hak bizzat acizliğimi bilensin
Ey zafiyetler ruhumda belalı bir hançerin elisin
Ey iradem söyle neden sefilliğin hengâmesinde koşulsuz zadesin
Ey aklım sen kelam et nerelerdesin ve hangi kalbin bekçiliğinde bir esirsin
Ah neyleyim giderken ne deyim
Hangi kutlu nefesin hamiyetinde idrake ereyim
Gecenin kasvetinden sürura ereyim ve kalbimle istişare edeyim
Yolun nihayetinde fakir halimle dem içindeyim, aşkın nefesinden azadeyim
Bilirim ki hesabın eşiğinde esirim
Hazan kokan umutlarımla düşen yaprak misaliyim
Esen yelin nezaretinde nefeslenirim ve hicranın bahtında kaleyim
Söyleyin kime ne diyebilirim, sessizliğin kollarında umutlarımla dua dilerim
Bir yazan olarak hali arz ederim
Kalbimin sahifelerinde anlamlaşan fakirliğimleyim
Ruhumun nihayetinde neden acizliğimle kavilleşen bir heceyim
Elbette ki bilirim şair olamadığım için şiirin niteliğinden azade bir dilenciyim
Sadece halini beyan eden nefesim
An ve akan zamanda hissiyatımı resmederek giderim
Mısraların hiç birinin ezberimde olmadığını rahatlıkla beyan ederim
Çünkü o an ve hissedilen zamanda kalbin sesinden aldığım esinle seferdeyim
Mustafa CİLASUN
Sessizliğin renklerindeki hüznün eşiğindeydim
Hevesin zenginliğini neyleyim, kalbimdeki hicranla bir seferdeyim
Sabrın körüğünde biçareyim, kanaatin bereketinde ecirle umut içindeyim
Sakinliğin ürpertisi ihata ediyor
Gidenler hiç geri gelmiyor, ibret içinde inliyor
Hakikati kimler fark ediyor, an ve vaki olan zaman azimet istiyor
Nefesler her gün diriliyor, umutlar yenileniyor ve ruhun ahengi sesleniyor
Ne kadar kabil utanmak bilsen
Kalbimin lekeleriyle inayetin şevkine erişsem
Nefesin azizliğinde ikamet ederek, enaniyetimden feragat etsem
Fedakârlığın sadakatinde eğleşsem hüznün bereketiyle hazzı nefeslensem
Ey hak bizzat acizliğimi bilensin
Ey zafiyetler ruhumda belalı bir hançerin elisin
Ey iradem söyle neden sefilliğin hengâmesinde koşulsuz zadesin
Ey aklım sen kelam et nerelerdesin ve hangi kalbin bekçiliğinde bir esirsin
Ah neyleyim giderken ne deyim
Hangi kutlu nefesin hamiyetinde idrake ereyim
Gecenin kasvetinden sürura ereyim ve kalbimle istişare edeyim
Yolun nihayetinde fakir halimle dem içindeyim, aşkın nefesinden azadeyim
Bilirim ki hesabın eşiğinde esirim
Hazan kokan umutlarımla düşen yaprak misaliyim
Esen yelin nezaretinde nefeslenirim ve hicranın bahtında kaleyim
Söyleyin kime ne diyebilirim, sessizliğin kollarında umutlarımla dua dilerim
Bir yazan olarak hali arz ederim
Kalbimin sahifelerinde anlamlaşan fakirliğimleyim
Ruhumun nihayetinde neden acizliğimle kavilleşen bir heceyim
Elbette ki bilirim şair olamadığım için şiirin niteliğinden azade bir dilenciyim
Sadece halini beyan eden nefesim
An ve akan zamanda hissiyatımı resmederek giderim
Mısraların hiç birinin ezberimde olmadığını rahatlıkla beyan ederim
Çünkü o an ve hissedilen zamanda kalbin sesinden aldığım esinle seferdeyim
Mustafa CİLASUN