UYAN!
Baksana kim boynu bükük ağlayan?
Hakk ı hayatın senin ey Müslüman!
Kurtar o biçâreyi Allah için,
Artık ölüm uykularından uyan!
Bunca zamandır uyudun, kanmadın;
Çekmediğin kalmadı, uslanmadın.
Çiğnediler yurdunu baştan başa,
Sen yine bir kere kımıldanmadın!
Ninni değil dinlediğin velvele...
Kükreyerek akmada müstakbele,
Bir ebedî sel ki zamandır adı;
Haydi katıl sende o coşkun sele.
Karlı durulmaz, cereyan sine-çâk...
Varsa duranlar olur elbet helâk.
Dalgaların anlamadın seyrini,
Göz göre girdâba nedir inhimâk
Dehşet-i maziyi getir yâdına;
Kimse yetişmez yarın imdadına.
Merhametin yok diyelim nefsine;
Merhamet etmez misin evladına?
Ben onu dünyaya getirdim...diye,
Kalkışacaksın demek öldürmeye!
Sevk ediyormuş meğer insanları,
Hakk ı übüvvet de bu câniliğe!
Doğru mudur ye s ile olmak tebâh?
Yok mu gayrete bir intibâh?
Beklediğin subh-i kıyamet midir?
Gün batıyor; sen arıyorsun sabah!
Gözleri maziye bakan milletin,
Ömrü temadisi olur nekbetin.
Karşına müstakbeli dikmiş Hudâ,
Görmeye, lakin daha yok niyyetim!
Ey koca Şark, ey ebedi meskenet!
Sen de kımıldanmaya bir niyyet et.
Korkuyorum, Garb ın elinden yarın,
Kalmayacak çekmediğim mel’anet.
Hakk ı hayatın daha çiğnenmeden,
Kan dökerek almalısın mert isen.
Çünkü bugün ortada hak sahibi,
Bir kişidir: Hakkımı vermem! diyen.
Mehmet Akif Ersoy
Baksana kim boynu bükük ağlayan?
Hakk ı hayatın senin ey Müslüman!
Kurtar o biçâreyi Allah için,
Artık ölüm uykularından uyan!
Bunca zamandır uyudun, kanmadın;
Çekmediğin kalmadı, uslanmadın.
Çiğnediler yurdunu baştan başa,
Sen yine bir kere kımıldanmadın!
Ninni değil dinlediğin velvele...
Kükreyerek akmada müstakbele,
Bir ebedî sel ki zamandır adı;
Haydi katıl sende o coşkun sele.
Karlı durulmaz, cereyan sine-çâk...
Varsa duranlar olur elbet helâk.
Dalgaların anlamadın seyrini,
Göz göre girdâba nedir inhimâk
Dehşet-i maziyi getir yâdına;
Kimse yetişmez yarın imdadına.
Merhametin yok diyelim nefsine;
Merhamet etmez misin evladına?
Ben onu dünyaya getirdim...diye,
Kalkışacaksın demek öldürmeye!
Sevk ediyormuş meğer insanları,
Hakk ı übüvvet de bu câniliğe!
Doğru mudur ye s ile olmak tebâh?
Yok mu gayrete bir intibâh?
Beklediğin subh-i kıyamet midir?
Gün batıyor; sen arıyorsun sabah!
Gözleri maziye bakan milletin,
Ömrü temadisi olur nekbetin.
Karşına müstakbeli dikmiş Hudâ,
Görmeye, lakin daha yok niyyetim!
Ey koca Şark, ey ebedi meskenet!
Sen de kımıldanmaya bir niyyet et.
Korkuyorum, Garb ın elinden yarın,
Kalmayacak çekmediğim mel’anet.
Hakk ı hayatın daha çiğnenmeden,
Kan dökerek almalısın mert isen.
Çünkü bugün ortada hak sahibi,
Bir kişidir: Hakkımı vermem! diyen.
Mehmet Akif Ersoy