Zaman değişti artık.Zulüm geldi,İslam’ın taşıdığı hoşgörünün yerine.Artık ne aşk kaldı gerçekten yaşanan,ne de yaşamak kaldı adam gibi.Mecnun’un mirası kuş olup uçtu.Dağları delen aşıklar yok artık,Kabe duvarında ağlayan aşıklar da yok.
Nereye gidiyoruz ey ümmet?! Rabbin azabına bu kadar yakınken,zaman yolculuğu sona yaklaşırken biz nereye gidiyoruz?!O’ndan uzaklaşıyoruz gitgide hem de tam O’nun huzuruna çıkacakken.Kalplerimize mühürler vuruluyor tek tek...Gözlerimize perdeler iniyor...Kulaklarımıza derin bir ses geliyor...Ve ne görüyoruz O’nun nimetleriniz,ne duyabiliyoruz lafzını,ne de merhamet taşıyoruz kalbimizde O’nun rahmetinden bir iz olarak...O ki bunca günaha batmışken bile bize rahmet ederken,biz O’nun kulu,merhameti kuldan esirgiyoruz...Yazık ki...
Ey mü’min!Şirk koşuyor O’na senin peşinden sürüklendiğin ahali!Onlar mı senin kendini benzettiğin?Küfrediyor peygamberine kul köle olup yalvardığın ahali!Hiçe sayıyor seni!Sapık dinine alet ediyor!Habibin ümmetine zulmediyor!Habibin ümmetine!
O ümmet biziz, farkında mıyız? Habibin, on kat, yüz kat sevap için O’na yalvardığı ümmetiz! Ve bu ümmet, kardeşi yalın ayak savaşırken, sıcak yatağında uyuyabiliyor! Nasıl da nankörüz,nasıl da merhamet yoksunu olmuş kalplerimiz!
Ey ümmet, hangi yoldan hangi yola sapıyoruz? Cennetin kavisli yollarından çok mu korktuk da, rehavete teslim cehennem çıkmazına yöneldik!
Ey ümmet! İslam bu kadar kolay mı?Kime,nasıl sevdiriyoruz dinimizi?! Hangi yasakları deliyoruz,ne hakla,tebliğ örtüsü altında?! Kimi,hangi kolay(!) dine kazandırıyoruz?!
Haramları sen haram kılmadın ki ey mümin,sen helal edesin!Kitabını ne de çabuk rafa kaldırdın ey mümin!Ne çabuk kapatıp kaldırdın haritanı!Hem de en debdebeli yolda!Neyin,kimin fetvasına sığınırsın?!
Ey ümmet! Gafletteyiz, bize yakışmaz! Rahman’dan uzaklaşmaktayız,bunun geri dönüşü olmaz! Asırlar öncesinden halini görüp senin affın için yalvaran peygamber hürmetine,ayağa kalk,sürünme ey ümmet-i Muhammed!!
Allah rızası için düşünelim halimizi ........
Nereye gidiyoruz ey ümmet?! Rabbin azabına bu kadar yakınken,zaman yolculuğu sona yaklaşırken biz nereye gidiyoruz?!O’ndan uzaklaşıyoruz gitgide hem de tam O’nun huzuruna çıkacakken.Kalplerimize mühürler vuruluyor tek tek...Gözlerimize perdeler iniyor...Kulaklarımıza derin bir ses geliyor...Ve ne görüyoruz O’nun nimetleriniz,ne duyabiliyoruz lafzını,ne de merhamet taşıyoruz kalbimizde O’nun rahmetinden bir iz olarak...O ki bunca günaha batmışken bile bize rahmet ederken,biz O’nun kulu,merhameti kuldan esirgiyoruz...Yazık ki...
Ey mü’min!Şirk koşuyor O’na senin peşinden sürüklendiğin ahali!Onlar mı senin kendini benzettiğin?Küfrediyor peygamberine kul köle olup yalvardığın ahali!Hiçe sayıyor seni!Sapık dinine alet ediyor!Habibin ümmetine zulmediyor!Habibin ümmetine!
O ümmet biziz, farkında mıyız? Habibin, on kat, yüz kat sevap için O’na yalvardığı ümmetiz! Ve bu ümmet, kardeşi yalın ayak savaşırken, sıcak yatağında uyuyabiliyor! Nasıl da nankörüz,nasıl da merhamet yoksunu olmuş kalplerimiz!
Ey ümmet, hangi yoldan hangi yola sapıyoruz? Cennetin kavisli yollarından çok mu korktuk da, rehavete teslim cehennem çıkmazına yöneldik!
Ey ümmet! İslam bu kadar kolay mı?Kime,nasıl sevdiriyoruz dinimizi?! Hangi yasakları deliyoruz,ne hakla,tebliğ örtüsü altında?! Kimi,hangi kolay(!) dine kazandırıyoruz?!
Haramları sen haram kılmadın ki ey mümin,sen helal edesin!Kitabını ne de çabuk rafa kaldırdın ey mümin!Ne çabuk kapatıp kaldırdın haritanı!Hem de en debdebeli yolda!Neyin,kimin fetvasına sığınırsın?!
Ey ümmet! Gafletteyiz, bize yakışmaz! Rahman’dan uzaklaşmaktayız,bunun geri dönüşü olmaz! Asırlar öncesinden halini görüp senin affın için yalvaran peygamber hürmetine,ayağa kalk,sürünme ey ümmet-i Muhammed!!
Allah rızası için düşünelim halimizi ........
