Anlamıyoruz ; kaybetmeden hiçbir şeyin kıymetini...
Çünkü sahip olamadıklarımız kaplıyor ihtiyaç listemizi ...
Mevcut güzelliklerin farkına varmadan,olmayanlara özlem duyuyoruz bir nevi...
Anlamıyoruz; elimizdekilerin değerini ...
Göz önündeyken mutluluğunu hissetmediklerimiz,
Yokluklarıyla gösteriyorlar hayatımıza ne çok anlam yüklediklerini ....
Olmazsa olmazlarımızı bile unutuyoruz , öyle ki ...
Unutuyoruz; kimliğimizi , gayemizi ...
Unutuyoruz; Hatemül Enbiya'nın kişiliğini ...
Eksiliyoruz kendimizden...
Şükür eksik bizde her dem ...
Unutuyoruz; övülmüş zatın hayatını...
Unutuyoruz; o ibret dolu yaşamı...
Hakkını veremiyoruz islamın...
Kavrayamıyoruz davanın bilincini...
Hissedemiyoruz derinliğini...
Yaşayamıyoruz gerektirdiği gibi...
Benzemiyoruz hiç ashabı kehfe ..
Yanmıyoruz onlar gibi,geçmişi unutuyoruz...
Kopuyoruz zikrimizden...
Nefse uyuyoruz , geleceği unutuyoruz...
Yarım bırakıyoruz hayırları , mücadeleyi unutuyoruz...
Bağlanıyoruz benliğe , bizliği unutuyoruz...
Unutuyoruz can verenleri...
Unutuyoruz bu yolda çile çekenleri...
Görmüyoruz kanıyla bedel ödeyenleri...
Yabancılaşıyoruz gün geçtikçe çevremize...
Kardeşliğimizi unutuyoruz...!!
Tüm alem hayranken O'na...
Ve dünya aydınlanırken bu Nurla...
Muhammed Ümmeti olduğumuzu unutuyoruz...
Mükemmel bir dinle şereflenmişken ...
Şükrü edayı unutuyoruz...
Bilmiyoruz; kalan ömrümüzün son kaç dakikasını tüketiyoruz...?
Ruhla - beden misali yakınken yaşamla - ölüm , daha kaç adım hakkı tanıyacak hayat bize ?
İşte bu mesafede yakınız ebediyete...
Ben zindan , can kafes , hayat kelepçe ...
Nasılsa bir gün son bulur gerekçe ...
Sabırla tecelli eder esaret ...
Düşün , hesap et , zikret ..
Ne zaman biter bu mahkumiyet ...?
Daha kaç nefes uzağımda gizli şehadet ...
Zeynep
09/09/2008
04:00
Çünkü sahip olamadıklarımız kaplıyor ihtiyaç listemizi ...
Mevcut güzelliklerin farkına varmadan,olmayanlara özlem duyuyoruz bir nevi...
Anlamıyoruz; elimizdekilerin değerini ...
Göz önündeyken mutluluğunu hissetmediklerimiz,
Yokluklarıyla gösteriyorlar hayatımıza ne çok anlam yüklediklerini ....
Olmazsa olmazlarımızı bile unutuyoruz , öyle ki ...
Unutuyoruz; kimliğimizi , gayemizi ...
Unutuyoruz; Hatemül Enbiya'nın kişiliğini ...
Eksiliyoruz kendimizden...
Şükür eksik bizde her dem ...
Unutuyoruz; övülmüş zatın hayatını...
Unutuyoruz; o ibret dolu yaşamı...
Hakkını veremiyoruz islamın...
Kavrayamıyoruz davanın bilincini...
Hissedemiyoruz derinliğini...
Yaşayamıyoruz gerektirdiği gibi...
Benzemiyoruz hiç ashabı kehfe ..
Yanmıyoruz onlar gibi,geçmişi unutuyoruz...
Kopuyoruz zikrimizden...
Nefse uyuyoruz , geleceği unutuyoruz...
Yarım bırakıyoruz hayırları , mücadeleyi unutuyoruz...
Bağlanıyoruz benliğe , bizliği unutuyoruz...
Unutuyoruz can verenleri...
Unutuyoruz bu yolda çile çekenleri...
Görmüyoruz kanıyla bedel ödeyenleri...
Yabancılaşıyoruz gün geçtikçe çevremize...
Kardeşliğimizi unutuyoruz...!!
Tüm alem hayranken O'na...
Ve dünya aydınlanırken bu Nurla...
Muhammed Ümmeti olduğumuzu unutuyoruz...
Mükemmel bir dinle şereflenmişken ...
Şükrü edayı unutuyoruz...
Bilmiyoruz; kalan ömrümüzün son kaç dakikasını tüketiyoruz...?
Ruhla - beden misali yakınken yaşamla - ölüm , daha kaç adım hakkı tanıyacak hayat bize ?
İşte bu mesafede yakınız ebediyete...
Ben zindan , can kafes , hayat kelepçe ...
Nasılsa bir gün son bulur gerekçe ...
Sabırla tecelli eder esaret ...
Düşün , hesap et , zikret ..
Ne zaman biter bu mahkumiyet ...?
Daha kaç nefes uzağımda gizli şehadet ...
Zeynep
09/09/2008
04:00