Tahtadan yapilmis bir uzun kutu;
Bas tarafi genis, ayak ucu dar.
Cakanlar bilir ki, bu bos tabutu,
Yarin kendileri dolduracaklar.
Her yandan kücülen bir oda gibi,
Duvarlar yanasmis, tavan alcalmis.
Sanki bir tas bebek kutuda gibi,
Hayalim, icinde uzanmis kalmis.
Ciliz vücuduma tam görünse de,
Icim, bu dar yere sigilmaz diyor.
Geride kalanlar hep dövünse de,
Insan birer birer yine giriyor.
Ölenler yeniden dogarmis; gercek!
Tabut degildir bu, bir tahta kundak.
Bu agir hediye kime gidecek,
Cakilir cakilmaz üstüne kapak
Necip Fazil
Bas tarafi genis, ayak ucu dar.
Cakanlar bilir ki, bu bos tabutu,
Yarin kendileri dolduracaklar.
Her yandan kücülen bir oda gibi,
Duvarlar yanasmis, tavan alcalmis.
Sanki bir tas bebek kutuda gibi,
Hayalim, icinde uzanmis kalmis.
Ciliz vücuduma tam görünse de,
Icim, bu dar yere sigilmaz diyor.
Geride kalanlar hep dövünse de,
Insan birer birer yine giriyor.
Ölenler yeniden dogarmis; gercek!
Tabut degildir bu, bir tahta kundak.
Bu agir hediye kime gidecek,
Cakilir cakilmaz üstüne kapak
Necip Fazil