Ne vakit
hak için çırpınsam..
Hakikatine
malik olmadan
hıçkırıklar içinde ağlasam
Günyüzüne
hasret umutlar için, ruhun
ve kalbin lisanıyla konuşsam
İsmicelalin sıfatlarını
anlamak ve idrakiyle yaşamak
için iradem adına yakarsam
Önyargıyla, önbilgi bir midir
Ruh ve akıl zaten ne için ikram
edilmiş bir lütfun gerekçesidir
İlme malik
olmadan düşünmek
nasıl izanıma dirlik verecektir,
feraset için ihlas ferdir
Ruhun ve kalbin
Rabbine kul olmak...
İnsan için
en zaruri fazilettir,
imansız gönül köledir
Arafta
olmayı söyle kim diler
Muvazeneye
muhtaç bir hal niçin med cezir
misali devran içinde ki galiledir
İnsan emin
oldukça kuvvetli ve davasının
vecdi için ceht eden bir hahif nefestir
Nefsine esir olan kul,
kimin hakkı için kendinden geçen
divanedir, ömür müddetli değil midir
Hazanı seyret,
kuruyan yaprağa muhabbet et
Sinesinde barındırdığı
nice umutların melalini sessizce
zikret, teslimiyetine icabet et
Kanadı kırılmış kuşun
çığlığını duyunca, sokakta
kalmış sabinin mahzunlaşan umuduna
Hicran içinde
ve ibretin şirazesinde
sinenin derinliğinde göster ülfet
Korku
ecele fayda etmez, gam
ve keder nasibi ötelemez
Farkı
fark etmeyen bir kalp
hakkı yla zikredemez
Hangi hevesin
turabında hemhal oluyorsan
Keyfiyetine dalıp
kendinden geçmeyi...
Şayet marifet
sayyorsan aldanırsın,
mesuliyetten asla kaçamazsın
Bahtın kapısı
her an çalınır, vesileler içinde
gizlidir bekleyen bela ve iradey-i kader
Ne vakit uyursan uyu,
ruhun ve kalbin her zaman
teyakkuzda olmalıdır,
hakk edasını bekler
Aşk,
dirişilin, feyzin, hakikatin
mizanında ki nasiptir
İnsan, kul olmak için
hakikatin şirazesinde
umutla niyaz eden nazenindir
İman taat etmeden,
muhtaçlığını bilmeden...
Ruhunu ve aklını
bahşeden Rabbine muhabbet
etmeden vucut bulmaz, taklidin süretidir
Nefsten
nükseden her heves badiredir,
keyfiyet için cazip gelen melanettir,
kalbini lekeler
Mustafa CİLASUN
hak için çırpınsam..
Hakikatine
malik olmadan
hıçkırıklar içinde ağlasam
Günyüzüne
hasret umutlar için, ruhun
ve kalbin lisanıyla konuşsam
İsmicelalin sıfatlarını
anlamak ve idrakiyle yaşamak
için iradem adına yakarsam
Önyargıyla, önbilgi bir midir
Ruh ve akıl zaten ne için ikram
edilmiş bir lütfun gerekçesidir
İlme malik
olmadan düşünmek
nasıl izanıma dirlik verecektir,
feraset için ihlas ferdir
Ruhun ve kalbin
Rabbine kul olmak...
İnsan için
en zaruri fazilettir,
imansız gönül köledir
Arafta
olmayı söyle kim diler
Muvazeneye
muhtaç bir hal niçin med cezir
misali devran içinde ki galiledir
İnsan emin
oldukça kuvvetli ve davasının
vecdi için ceht eden bir hahif nefestir
Nefsine esir olan kul,
kimin hakkı için kendinden geçen
divanedir, ömür müddetli değil midir
Hazanı seyret,
kuruyan yaprağa muhabbet et
Sinesinde barındırdığı
nice umutların melalini sessizce
zikret, teslimiyetine icabet et
Kanadı kırılmış kuşun
çığlığını duyunca, sokakta
kalmış sabinin mahzunlaşan umuduna
Hicran içinde
ve ibretin şirazesinde
sinenin derinliğinde göster ülfet
Korku
ecele fayda etmez, gam
ve keder nasibi ötelemez
Farkı
fark etmeyen bir kalp
hakkı yla zikredemez
Hangi hevesin
turabında hemhal oluyorsan
Keyfiyetine dalıp
kendinden geçmeyi...
Şayet marifet
sayyorsan aldanırsın,
mesuliyetten asla kaçamazsın
Bahtın kapısı
her an çalınır, vesileler içinde
gizlidir bekleyen bela ve iradey-i kader
Ne vakit uyursan uyu,
ruhun ve kalbin her zaman
teyakkuzda olmalıdır,
hakk edasını bekler
Aşk,
dirişilin, feyzin, hakikatin
mizanında ki nasiptir
İnsan, kul olmak için
hakikatin şirazesinde
umutla niyaz eden nazenindir
İman taat etmeden,
muhtaçlığını bilmeden...
Ruhunu ve aklını
bahşeden Rabbine muhabbet
etmeden vucut bulmaz, taklidin süretidir
Nefsten
nükseden her heves badiredir,
keyfiyet için cazip gelen melanettir,
kalbini lekeler
Mustafa CİLASUN