Nevin_1982
Kayıtlı Kullanıcı
Yine denedim..
hep deniyorum.
kaşlarım yay gibi çatılıyor olsa dahi..
sadece emrolunduğum için yapıyorum bunu.
ve sadece böyle olması istendiği içindir çabalayışım.
Ne olacağını bildiğim halde..
ve her cesaret edişin nihayetinde..
yeniden aldandığımın haberi ile karşılaşıyor olsam bile.
Hep denedim
Belki bunun içindir, hayatın içinde olma girişimime kaslarımın seğirerek tepki verişi artık. Sokakların deniz kıyısına, insanların kuşların olduğu yere doğru itişi. Sükuneti ve sonsuzluğu hayatın kıyılarında buluyorum ancak.Yalanıyla, hırsıyla.. Ve tamahı ve ikiyüzlülüğü ile olanca şehvetini üzerime salandandır sakınışım. İçinde olduğum sürece bir fahişenin kollarında kirlenmiş gibi.. ve kıyısında olduğum zaman bir annenin düşlerindeyim sanki. İşte bu nedenledir yeniden içine girmeye iknâ etmekte zorlanışım.. ve hayatın benim için iki seçenek bırakışı geriye. Ya gitmek buralardan.. ya da kıyısında beklemek. Belki delilerin olduğu yerden bahsediyorum. Ötelere öykündüğüm yerden.. Sorumluluktan kaçtığımı söyleyebilirsiniz bana. Omuzlarındaki yükü hissedenlerden bahsediyorum oysa. Alnın secdede olduğu yerden. Meryem'den bahsediyorum.
Hayatın beni alt etmesine göz yumamam asla.. İster kaçış deyin buna ister delilik. Ayak uydurmak yerine taşlanmayı tercih etmekten bahsediyorum.. İhtirasın hoş kokulu salyalarına bulaşmaktansa çarmıha gerilmekten. Herkesi ardına koyup da üzerine gelse bile dünya.. ve zamanın gerekleri denen yosmanın şehvet dolu kollarında olmaktansa.. alay edilip, hakir görülmekten bahsediyorum...
Ebu Sufyan'ın davetkar bakışlarına binaen.. Mekke'den yüz çevirmekten. Ve Medine'ye kavuşmak adına.. beşeriyetin insanlığı taşlayarak kovduğu yerde olmaktan bahsediyorum.
Ve Addas'ı da istemiyorum artık. O'ndan başka hiçbir şeyi. İsterse koyup gersinler çarmıha. Çek elimi yakamdan! Çek elini Züleyha.
Hayatın kıyısında dokunuyorsam tenine
Taşlanıp kovuluşum suçsa söyle Medine
Pzt, 05/07/2004 - 06:51 — Selim Sevkioglu
hep deniyorum.
kaşlarım yay gibi çatılıyor olsa dahi..
sadece emrolunduğum için yapıyorum bunu.
ve sadece böyle olması istendiği içindir çabalayışım.
Ne olacağını bildiğim halde..
ve her cesaret edişin nihayetinde..
yeniden aldandığımın haberi ile karşılaşıyor olsam bile.
Hep denedim
Belki bunun içindir, hayatın içinde olma girişimime kaslarımın seğirerek tepki verişi artık. Sokakların deniz kıyısına, insanların kuşların olduğu yere doğru itişi. Sükuneti ve sonsuzluğu hayatın kıyılarında buluyorum ancak.Yalanıyla, hırsıyla.. Ve tamahı ve ikiyüzlülüğü ile olanca şehvetini üzerime salandandır sakınışım. İçinde olduğum sürece bir fahişenin kollarında kirlenmiş gibi.. ve kıyısında olduğum zaman bir annenin düşlerindeyim sanki. İşte bu nedenledir yeniden içine girmeye iknâ etmekte zorlanışım.. ve hayatın benim için iki seçenek bırakışı geriye. Ya gitmek buralardan.. ya da kıyısında beklemek. Belki delilerin olduğu yerden bahsediyorum. Ötelere öykündüğüm yerden.. Sorumluluktan kaçtığımı söyleyebilirsiniz bana. Omuzlarındaki yükü hissedenlerden bahsediyorum oysa. Alnın secdede olduğu yerden. Meryem'den bahsediyorum.
Hayatın beni alt etmesine göz yumamam asla.. İster kaçış deyin buna ister delilik. Ayak uydurmak yerine taşlanmayı tercih etmekten bahsediyorum.. İhtirasın hoş kokulu salyalarına bulaşmaktansa çarmıha gerilmekten. Herkesi ardına koyup da üzerine gelse bile dünya.. ve zamanın gerekleri denen yosmanın şehvet dolu kollarında olmaktansa.. alay edilip, hakir görülmekten bahsediyorum...
Ebu Sufyan'ın davetkar bakışlarına binaen.. Mekke'den yüz çevirmekten. Ve Medine'ye kavuşmak adına.. beşeriyetin insanlığı taşlayarak kovduğu yerde olmaktan bahsediyorum.
Ve Addas'ı da istemiyorum artık. O'ndan başka hiçbir şeyi. İsterse koyup gersinler çarmıha. Çek elimi yakamdan! Çek elini Züleyha.
Hayatın kıyısında dokunuyorsam tenine
Taşlanıp kovuluşum suçsa söyle Medine
Pzt, 05/07/2004 - 06:51 — Selim Sevkioglu