Suçlu benim haklısın!
Nice acı çektim
Nice söz işittim
Nice özür diledim..
Kalpler kırılmasın istedim..
Suçsuz iken bile..
Suçları kabullendim.
Gönül koyan olmasın istedim..
Suçlu benim haklısın!
Kalp kırılmasın derken.
Ben incindim, benim gördüklerim
Beni görmezken.
Ben kırıldım.
Dönüp bakan olmadı.
Sivrilttim dilimi.
Takmaz oldum naz eden insanları.
Suçlu benim haklısın!
Nice söz verdim
Söz uğruna ezildim, bittim
Kendimi kendimde tükettim..
Niçin? Belki bir umut değer bilen çıkar..
Beni gerçekten anlayan çıkar..
Biraz olsun ferahlarım, azalır kederlerim..
Diye hayal etmiştim..
Başka yoktu dileğim.
Suçlu benim haklısın!
Haddinden fazla fani olana değer biçtim.
Hizmet ve kişisellik arasına ince bir çizgi çektim.
Söz etmeyi sevdiğim gibi
İcraate geçirdiğimde..
İşittiğim sözler,
Darmadağın ettiler..
Toz pembe hayaller..
Binbir parçaya bölünüp yok olup gittiler..
Yüreğime derinden bir çizik bırakıp çekip gittiler..
Suçlu benim haklısın!
Mertliğe önem verdim.
İçim neyse dışımda öyle olsun istedim.
Yalancıktan gülemedim.
Gülemedim işte..
Sonra..
Hizmet dedim..
Kendimi parça parça törpüledim..
Eski bir ben vardı sildim..
Gereken kaldı..
Gerisini yakıp yok etmiştim..
Suçlu benim haklısın!
Kendimden fazla ödün verip
Başımın üzerine çıkmalarına izin verdim..
Hizmet için dedim..
Oysa kişisel menfaatler karışmış..
Nefret ettim..
Nefret ettim..
Yurt bildiğim mekanlardan..
Canımdan çok sevdiğim insanlardan..
Gitmeyi hayal ettim..
Keşke SENden geçebilseydim Rabbim..
Keşke..
Kalırmıydım.. ezilirmiydim..
Yüreğimi katledermiydim?
Suçlu benim haklısın!
Suçlu benim haklısın..
Ağbimin gittiğinde boşluk vardı
Dolduramadım..
Aradım bulamadım..
Bi yürek buldum tutundum..
Sevdim bağlandım..
Yüreğimin baş köşesini o’na adadım..
Çok sevdim belki de haddinden çok..
Sevgi fakiriyim işte..
Az biraz seveyim diye sevdim..
Rabbim biliyor karşılık beklemedim..
Sevsin diye şirin görünmedim..
Ama..
Boş yere suçlamasını da yutup, hazmedemedim.
Nefsime ağır geldi..
Meçbur değildi benim derdimi çekmeye..
Hakkı yoktu beni böyle ezmeye..
Diye düşünsemde işte..
Yürek dinlemiyor..
Sevgi saygıdan vazgeçmiyor..
Haklısın..
Suçlu benim haklısın..
Söz uğruna herşeyden geçtim..
İnsanların beni incitmelerine izin verdim..
Ben beni bilmezken anlatamazken
Başkalarının beni anlamasını bekledim..
Suçlu benim haklısın..
Haklısın.. Haklısınız.
Nice acı çektim
Nice söz işittim
Nice özür diledim..
Kalpler kırılmasın istedim..
Suçsuz iken bile..
Suçları kabullendim.
Gönül koyan olmasın istedim..
Suçlu benim haklısın!
Kalp kırılmasın derken.
Ben incindim, benim gördüklerim
Beni görmezken.
Ben kırıldım.
Dönüp bakan olmadı.
Sivrilttim dilimi.
Takmaz oldum naz eden insanları.
Suçlu benim haklısın!
Nice söz verdim
Söz uğruna ezildim, bittim
Kendimi kendimde tükettim..
Niçin? Belki bir umut değer bilen çıkar..
Beni gerçekten anlayan çıkar..
Biraz olsun ferahlarım, azalır kederlerim..
Diye hayal etmiştim..
Başka yoktu dileğim.
Suçlu benim haklısın!
Haddinden fazla fani olana değer biçtim.
Hizmet ve kişisellik arasına ince bir çizgi çektim.
Söz etmeyi sevdiğim gibi
İcraate geçirdiğimde..
İşittiğim sözler,
Darmadağın ettiler..
Toz pembe hayaller..
Binbir parçaya bölünüp yok olup gittiler..
Yüreğime derinden bir çizik bırakıp çekip gittiler..
Suçlu benim haklısın!
Mertliğe önem verdim.
İçim neyse dışımda öyle olsun istedim.
Yalancıktan gülemedim.
Gülemedim işte..
Sonra..
Hizmet dedim..
Kendimi parça parça törpüledim..
Eski bir ben vardı sildim..
Gereken kaldı..
Gerisini yakıp yok etmiştim..
Suçlu benim haklısın!
Kendimden fazla ödün verip
Başımın üzerine çıkmalarına izin verdim..
Hizmet için dedim..
Oysa kişisel menfaatler karışmış..
Nefret ettim..
Nefret ettim..
Yurt bildiğim mekanlardan..
Canımdan çok sevdiğim insanlardan..
Gitmeyi hayal ettim..
Keşke SENden geçebilseydim Rabbim..
Keşke..
Kalırmıydım.. ezilirmiydim..
Yüreğimi katledermiydim?
Suçlu benim haklısın!
Suçlu benim haklısın..
Ağbimin gittiğinde boşluk vardı
Dolduramadım..
Aradım bulamadım..
Bi yürek buldum tutundum..
Sevdim bağlandım..
Yüreğimin baş köşesini o’na adadım..
Çok sevdim belki de haddinden çok..
Sevgi fakiriyim işte..
Az biraz seveyim diye sevdim..
Rabbim biliyor karşılık beklemedim..
Sevsin diye şirin görünmedim..
Ama..
Boş yere suçlamasını da yutup, hazmedemedim.
Nefsime ağır geldi..
Meçbur değildi benim derdimi çekmeye..
Hakkı yoktu beni böyle ezmeye..
Diye düşünsemde işte..
Yürek dinlemiyor..
Sevgi saygıdan vazgeçmiyor..
Haklısın..
Suçlu benim haklısın..
Söz uğruna herşeyden geçtim..
İnsanların beni incitmelerine izin verdim..
Ben beni bilmezken anlatamazken
Başkalarının beni anlamasını bekledim..
Suçlu benim haklısın..
Haklısın.. Haklısınız.
