Ben, her şeye rağmen sözün gücüne hâlâ inanmak istiyorum. "Önce söz vardı" fehvasının delalet ettiği kadim önermenin yürürlükte olduğu kanısı bende köklü bir gerçekliğe tekabül ediyor.
Söz deyince elbette sözde kalan sözü kastetmiyorum. Sözü kullanarak yalanın ifade edilebileceğini bilmiyor değilim. İnsanı sonunda utanca götüren sözlerin kullanılabileceğini de biliyorum.
Söz, insana ta başında onun asal kaynağından fışkırarak iletilmiş olan sözdür. Muhatabı insan olan söz... Bu sözün medlulü daima adaletle, nısfetle, hakkaniyetle aynı düzlemde yer alır.
Benim, gücün iktidarından anladığım da böyle bir şeydir: güç, adaletin, nasafetin, hakkaniyetin sözcüsü olabilirse iktidar olmanın hakkını yerine getirmiş sayılır. Kaba güç dediğimiz istibdat, elinde belki başıbozuk, ceberut bir kuvvet bulundurabilir; ancak o kuvvet adaletin tecellisinde işe yarar hale getirilmediğinden savrulup gider. Savruldukça belki orak gibi göğ ekini de biçip gider.
Söze gücünü sağlayanın böylece onun adaleti yerine getirmekle kaim olduğunu söylemiş oluyoruz. Bu söz, gücünü kendi sinesinde taşır. Çünkü bu söz, kendi hakikatini yerine getirebilecek bir iktidarın ağzında anlam taşır.
Söz, bir adaleti dile getiriyorsa, o adalet özgül kısasını uygulamakla yükümlü olur/olmalıdır.
Ben şimdi o sözü arıyorum. O sözün tekabül ettiği adaleti arıyorum. O adaletin talep ettiği kısasın yolunu gözlüyorum. Ve bunların geciktirilmeden söylenmesini, söylenenin edim olarak dışa vurmasını bekliyorum
Yalana alet edilmiş söz ne denli mide bulandırıcı ise, ifade ettiği adaleti yerine getirmekte acze düşen sözün sahibi de o denli bulantı vericidir. Halen dünya iktidarını elinde tutanlar acaba böyle bir bulantı çukuruna mı yuvarlanıyor diyelim? İnsanoğlunun toptan böyle bir çöküntüye düşmesi havsalanın alacağı şey olmamalı.
Rasim Özdenören/Yeni Şafak
Söz deyince elbette sözde kalan sözü kastetmiyorum. Sözü kullanarak yalanın ifade edilebileceğini bilmiyor değilim. İnsanı sonunda utanca götüren sözlerin kullanılabileceğini de biliyorum.
Söz, insana ta başında onun asal kaynağından fışkırarak iletilmiş olan sözdür. Muhatabı insan olan söz... Bu sözün medlulü daima adaletle, nısfetle, hakkaniyetle aynı düzlemde yer alır.
Benim, gücün iktidarından anladığım da böyle bir şeydir: güç, adaletin, nasafetin, hakkaniyetin sözcüsü olabilirse iktidar olmanın hakkını yerine getirmiş sayılır. Kaba güç dediğimiz istibdat, elinde belki başıbozuk, ceberut bir kuvvet bulundurabilir; ancak o kuvvet adaletin tecellisinde işe yarar hale getirilmediğinden savrulup gider. Savruldukça belki orak gibi göğ ekini de biçip gider.
Söze gücünü sağlayanın böylece onun adaleti yerine getirmekle kaim olduğunu söylemiş oluyoruz. Bu söz, gücünü kendi sinesinde taşır. Çünkü bu söz, kendi hakikatini yerine getirebilecek bir iktidarın ağzında anlam taşır.
Söz, bir adaleti dile getiriyorsa, o adalet özgül kısasını uygulamakla yükümlü olur/olmalıdır.
Ben şimdi o sözü arıyorum. O sözün tekabül ettiği adaleti arıyorum. O adaletin talep ettiği kısasın yolunu gözlüyorum. Ve bunların geciktirilmeden söylenmesini, söylenenin edim olarak dışa vurmasını bekliyorum
Yalana alet edilmiş söz ne denli mide bulandırıcı ise, ifade ettiği adaleti yerine getirmekte acze düşen sözün sahibi de o denli bulantı vericidir. Halen dünya iktidarını elinde tutanlar acaba böyle bir bulantı çukuruna mı yuvarlanıyor diyelim? İnsanoğlunun toptan böyle bir çöküntüye düşmesi havsalanın alacağı şey olmamalı.
Rasim Özdenören/Yeni Şafak