Hadika’da buyuruluyor ki:
Fuhuş, çirkin söz demektir. Haddi aşan her şeye fahiş denir. Buradaki manası çirkin olan işleri açık kelimelerle anlatmak, müstehcen konuşmak demektir. Cima için ve abdest bozmak için kullanılan kelimeleri söylemek böyledir. Bu kelimeleri söylemek fuhuştur. Çünkü bunları söylemek, mürüvvete ve diyanete uygun değildir, hayayı, utanmayı giderir ve başkalarını gücendirir. Cimayı, abdest bozmayı ve necaseti anlatmak gerektiği zaman, açık olarak söylememeli, kinaye olarak söylemelidir! Kinaye,bir şeyi, açık manaları başka olan kelimelerle anlatmaktır. Edepli olan, salih olan, fuhuş söylemeye mecbur olunca, kinaye olarak söyler. Mesela, Allahü teâlâ, Kur'an-ı kerimde, cima için lems [dokunmak] kelimesini söylemiştir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Fuhuş söyleyene Cennet haramdır.) [Ebu Nuaym]
(Haya ve az konuşmak imandan, fahiş söz ve çok söz nifaktandır.) [Tirmizi]
(Kim, dünyada günahını gizlerse, Allahü teâlâ da, Kıyamette, o günahı herkesten saklar.) [Müslim]
(Haya, iffet, dile hakim olmak ve akıl imandandır. Cimrilik, fuhuş, çirkin sözlü olmak ise hayasızlıktan ve münafıklıktandır.) [Beyheki]
(Fahiş ve çirkin sözlerden şiddetle kaçının! ) [Nesai]
(Mümin, ayıplamaz, lanet etmez, fahiş söz söylemez) [Tirmizi]
(Cennet, fahiş ve çirkin söz konuşana haramdır.) [İbni Ebiddünya]
(Allahü teâlâ, fahiş ve çirkin söz söyleyeni sevmez.) [İbni Ebiddünya]
(Çirkin hareketler yapan, çirkin sözler söyleyenden Allahü teâlâ nefret eder.) [Tirmizi]
Bazıları soruyor:
"Biz arkadaşlarımızla kendi aramızda bazen sakıncalı laflar kullanıyoruz. Ama ciddi anlamda değil. Bazı zamanlarda da hiç de hoş olmayan hareketlerde bulunuluyor. Bunlar da şaka mahiyetli. Nadir de olsa küfür bile edenler oluyor. Fakat hiçbiri ciddi anlam taşımıyor. Bu söz ve hareketlerin sakıncası var mıdır dinen? Günah mıdır? "
veya
"Küfretmek caiz midir.Hangi durumlarda yapılabilir? Kavga esnasında küfretmenin hükmü nedir? Amerikaya Busha küfretmek veya kafir ve zalim olduğunu düşündüğümüz zarar veren birine küfretmenin hükmü nedir? "
İnsanın ağzından çıkan her sözün mesuliyeti vardır.İslamiyetin ruhuna ters düşen her türlü hareket ve sözlerde bulunmak caiz değildir. Şaka yolla dahi olsa bunlardan mutlaka uzak durulmalıdır.İnsanların hatalarından dolayı argo sözler söylemek caiz değildir ve kul hakkına sebep olur. Bu günahtan kurtulmak için hemen tevbe ve istiğfar edilmelidir.Hatta gıyabında (arkasından) olumsuz konuşma yaptığımız insandan hellallik istemelidir.
Müslümanları rencide etmek haramdır ve insanı günahkar eder. Hatta kafirde olsa,onu rahatsız etmek İslam dininde yasaktır.Bu rahatsızlık sadece insanlara değil meleklerede yapılıyor.İnsanların rahatsız olduğu şeylerden meleklerde rahatsız olurlar.Mesela hadisi şeriflerde:
(Ağzınızı temizleyin! Kiramen kâtibin melekleri için, ağızdaki yemek artıklarının kokusundan daha kötü bir şey yoktur.) [Deylemi]
(Sarımsak, soğan yiyen, mescidimize gelmesin. Çünkü, insanların rahatsız olduğu şeylerden, melekler de, rahatsız olur.) [Taberani]
(Çıplak durmayın! Yalnız cima ve helada sizden ayrılan hafaza meleklerinden utanın ve onlara saygılı olun!) [Tirmizi]
Görüldüğü üzere,bizden ayrılmayan kirâmen kâtibin melekleri var.Sağımızdaki sevapları,hayır hasenatları, iyilikleri ; solumuzdaki ise günahları,kötülükleri kayıt eder.Ağzımızdan çıkan her argo ve ayıp sözler bu melekleri rahatsız etmektedir.
Dolayısıyla,eğitimle alakalı olarak anne ve babalara da büyük görevler düşmektedir, çocuklarını iyi terbiye etmelidir.Ağaç yaş iken eğilir.Din ve ahlak terbiyesini mutlaka vermelidir.Zira terbiye edilmeyeni ateş terbiye eder.Yani ona ateş dokunur.
Kuranı kerimde yüce Allah şöyle buyurmaktadır :"Ey inananlar! Kendinizi ve ailenizi, yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten koruyun. Onun başında, iri gövdeli, sert tabiatlı, Allah'ın emirlerine karşı gelmeyen ve emredildiklerini yapan melekler vardır."[Tahrim 6]
Hadisi şerifte :
(Hepiniz, bir sürünün çobanı gibisiniz. Çoban sürüsünü koruduğu gibi, siz de evinizde ve emriniz altında olanları Cehennemden korumalısınız! Onlara Müslümanlığı öğretmezseniz, mesul olursunuz.) [Müslim]
(Çocuğu terbiye etmek, tonlarla sadakadan daha sevaptır.) [Tirmizi]
Bir Müslümanın evladı ibadet edince, kazandığı sevap kadar, babasına da verilir. Bir kimse, çocuğuna dinini öğretmeyip, günah olan şeyler öğretirse, bu çocuk ne kadar günah işlerse, babasına da o kadar günah yazılır.
Mü'min, hiçbir kimsenin soy ve sopuna dil uzatmamalı, ölmüş bulunan yakınlarına sövmemelıdir. Vefat etmiş bir şahsa sövmek, hem onun ruhunu ve hem de hayattaki yakınını incitir. Yaşayan insanlardan özür dilese bile, ölmüş kimse ile helallaşmak imkânı yoktur. Edep ufkunun en asil örneği ve dil temizliğinin yegâne mümessili bulunan Resûlullah (s.a.v.) Efendimiz şöyle buyurmaktadır: "Ölülere sövmeyiniz. Zirâ onlar, (kendilerinden) önce gönderdiklerine kavuşmuşlardır" (Buharî c. 2, s. 108).
Ölmüş bulunan ve kendisini müdafaadan âciz kalan bir insana sövmek, mertlik hasletiyle bağdaşmaz. Bu çirkin hareket, Peygamberimiz (s.a.v.)in ahlâkiyle bezenmesi gereken bir müslümana asla yakışmaz.
Bu tür argo konuşmaları alışkanlık haline getirip sürekli yapmak daha büyük bir günahtır. Alışmışız bir kere böyle konuşmaya demek mazeret değildir. En kısa zamanda bu çirkin günahtan tevbe edip bir daha dönmemek gerekir.
İnsan, aslında en güzel şekilde yaratılmış olan muhterem bir yaratıktır. Hiç bir kimseye sövülmemesi gerekir.
Resulullah (s.a.v.) efendimiz bir hadisi seriflerinde:"(Kâmil) bir mü'min zem edici, la'net edici, yaramaz işli ve kötü sözlü olmaz" (Feyz'ül-kadir c. 5, s. 360).
Sövmek, islâm ahlâkına aykırı sözlerin başında gelmektedir.
Sövmenin en ağırı "sin" ve "kef" harflerini birleştirerek sarfedilen, ırz ve namusa tecavüz ifade eden galiz sözlerdir. Bunlardan başka bir şahsın anasının, karısının, kızının, kızkardeşinin ve kendisinin ırzına ve namusuna leke teşkil edecek, şeref ve haysiyetini zedeleyecek sözler sarfetmek de sövme fiiline dahildir.
Cemiyet içinde öyle insanlar görülür ki, kızdığı kimsenin annesine, zevcesine, kızına veya kızkardeşine ağır ifade ve galiz sözlerle tecavüzde bulunur. Böyle bir hareket; dargınlığa, kavgaya ve cinayetle neticelenen hadiselere yol açar.
Ebeveynimize (anne ve babamıza) sövmek, Allah Resulünün diliyle, büyük günahlardan sayılmıştır. Bu iddiamızın delili olan bir hadîs-i şerif mealini inançlı ve faziletli gençlerin bilgi hanesine aktarmak istiyorum:
-"Bir adamın, kendi anne ve babasına sövmesi büyük günahlardandır." Ashâb:
-"Ey Allah'ın Resulü! Bir adam kendi ebeveynine sövebilir mi?" dediler. Efendimiz (s.a.v.):
-"Evet, o, bir adamın babasına söver de o da onun babasına söver. Anasına söver de bu da onun anasına söver" buyurdu (Müslim c. 1, s. 65).
Başka hadisi şerifte şöyle buyurulmuştur :
"Kim bana çene kemiklerinin arasın(daki lisanın)ı, bacaklarının arasın(daki ırzını korumay)ı tekeffül (garanti) ederse, ben de onun için cenneti tekeffül ederim" (Buhârî c. 7. s. 184).
"Müslüman o kimsedir ki,diğer müslümanlar onun dilinden ve elinden emin dir (selamettedir)" (Buhari,Müslim,Ebu davud,Tirmizi,Nesâi)
Her günahda küfre giden bir yol vardır.Argo konuşmada da küfre giden yol vardır.Yani insanın dinden imandan çıkması söz konusu olabilir.
Bazı fıkıh alimlerine göre, bir müminin ağzına sövülmesi [def-i hâcet lafzı ile] küfrü gerektirir. Çünkü müminin ağzı iman ve Kur'an yeridir. Bununla beraber kişi küfre düşmemiş olsa da büyük günah işlemiş olur.
Müslüman,ağzını küfre ve lânete alıştırmamalıdır,hatta öyle ki, yezide dahi lânet etmek hayır ve müstehap değildir,insana sevap kazandırmaz.Aslında Müslüman, bırakın küfür sözlerini, nezâhet ve nezâket dışı sözleri bile ağzına almamaya, dilini bunlara alıştırmamaya gayret etmelidir.
Şu hadis-i şerif bütün mü’minler için ne büyük bir irşaddır!.. Ebu hureyre (r.a.) anlatıyor. Rasûlullah’a (a.s.m.), – ey Allah’ın resûlü! Müşriklere beddua et, onları lânetle! Denilmişti. Şu cevabı verdi: "Ben rahmet olarak gönderildim, lânetleyici olarak değil!.."
İman öyle bir şey ki ,Allahın bir lütfu ve ihsanıdır ve herkeze nasip olmaz.Cennete ancak bununla girilir.Eğer ona zarar gelirse ki haberimiz olmadan gelme ihtimali vardır MazaAllah , öyle durumda , yani imanın ayrılması durumunda , yalnız başına ayrılmadığını bilmek gerekir.1- Nikah, 2-kazanmış olduğumuz tüm sevaplar( elde var 0 ). Zengin ise tekrar hacca gitmesi gerekir. Ve o kişi şu tehlike ile de karşı karşıyadır : Her an imansız gitme tehlikesi; çünki imansız olduğunu bilmiyor ! ,öyle bir durumda (imansız gittiği takdirde) , o kişiye ebedi cehennem yolu gözükmüş oluyor , MazaAllah. Peki bu durumda ne yapılması gerekir ? Acilen iman ve nikah tazelemek gerekir. Kelime-i şehadet getirilmesi ve küfre sebep olan şeye tövbe edilmesi lazım. İman dan sonra birde nikah tazelemesi gerekiyor, çünki kişinin dini nikahı düşmüş idi.
İbni Abidin buyuruyor ki : '' Yemin ederim ki, bu zamanda en mühim işlerden biri de elfazı küfürdür ( Küfür sözler ). Çünkü sen çoğu zaman avam halktan küfre götüren sözler işitirsin; halbuki onlar bundan gafildir. İhtiyatli olan ise cahil ( bilgisiz ) kimsenin hergün imanını yenilemesi, tazelemesidir.''
Bir kâfir, bir kelime-i tevhid söylemekle mümin olduğu gibi, bir mümin de, bir söz söylemekle kâfir olur. Küfre düşürücü söz kullananın imanı gider de haberi olmaz. Hadisi şerifte buyuruldu ki:
(Öyle bir zaman gelir ki, kişinin imanı gider de haberi olmaz. Halbuki ondan, gömleğin çıktığı gibi, iman çıkmış olur.) [Deylemi]
İmanın zarar görmemesi için ne yapmak gerekiyor?
1- Doğru imana yani Ehl-i sünnet itikadına sahip olmak.
2- Salih amellere sarılmak. İman, muma benzer, ibadetler mum etrafındaki fener gibidir. Mum ile birlikte fener de, İslamiyet’tir. Olmazsa fener, mum çabuk söner. İmansız İslam olmaz, İslam olmayınca, iman da yoktur. Bunun için Kur’an-ı kerimde, (İman edip salih amel işleyenler) ifadeleri geçmektedir. Demek ki imanı muhafaza edebilmek için, salih ibadetlere sarılmak şarttır. Bunun için de fıkhı iyi bilmek gerekir. Bilmeden yapılan ibadet boşa gider, hem de iman muhafaza edilemez.
Bilmek , yani islamı öğrenmeye çalışmak (Helaller , Haramlar , Farzlar , Vacipler..) nitekim hadisi şerifte '' İlim öğrenmek, müslüman erkek ve kadına farzdır '' buyurulmaktadır. Maalesef bu konuda çok eksiklerimiz mevcuttur . Birde namaza devam etmek, çünki namaz imanın muhafazası için bir kalkan durumundadır. Hadisi şerifte şöyle buyuruluyor : '' Namaz dinin direğidir. Onu bırakan dinini harab etmiş olur.'' Şu da var ki , namazın o kişiye beddua etmemesi için , namazı düzgün kılmak gerekiyor. Düzgün kılınmayan namaz (Tadili erkanına vesair dikkat edilmeyen namaz) beddua ya sebep olur. İlimsiz ibadet olmaz !
Özetleyecek olursak,argo konuşmanın ve sövmenin,madde halinde zararları nelerdir :
1-Büyük günah kazandırır.
2-Kul hakkına sebep olur.
3-Başkalarına,özellikle çocuklara ve gençlere kötü örnek olur.(Onlarda yaptığı takdirde,kendisine de günah yazılır.)
4-Kendisiyle beraber bulunan (kirâmen kâtibin) meleklerine rahatsızlık vermiş olur.
5-Kalbi siyahlaşır ve katılaşır.Buda Allah'tan uzaklaşmasına sebep olur.
6-Resûlullah efendimizi üzmüş olur.
7-Şeytanı sevindirmiş ve ona hizmet etmiş olur.
8-Cehenneme yaklaşır.
9-Belaları üzerine çeker.
10-Allahın nefretine ve gazabına sebep olur.
Fuhuş, çirkin söz demektir. Haddi aşan her şeye fahiş denir. Buradaki manası çirkin olan işleri açık kelimelerle anlatmak, müstehcen konuşmak demektir. Cima için ve abdest bozmak için kullanılan kelimeleri söylemek böyledir. Bu kelimeleri söylemek fuhuştur. Çünkü bunları söylemek, mürüvvete ve diyanete uygun değildir, hayayı, utanmayı giderir ve başkalarını gücendirir. Cimayı, abdest bozmayı ve necaseti anlatmak gerektiği zaman, açık olarak söylememeli, kinaye olarak söylemelidir! Kinaye,bir şeyi, açık manaları başka olan kelimelerle anlatmaktır. Edepli olan, salih olan, fuhuş söylemeye mecbur olunca, kinaye olarak söyler. Mesela, Allahü teâlâ, Kur'an-ı kerimde, cima için lems [dokunmak] kelimesini söylemiştir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Fuhuş söyleyene Cennet haramdır.) [Ebu Nuaym]
(Haya ve az konuşmak imandan, fahiş söz ve çok söz nifaktandır.) [Tirmizi]
(Kim, dünyada günahını gizlerse, Allahü teâlâ da, Kıyamette, o günahı herkesten saklar.) [Müslim]
(Haya, iffet, dile hakim olmak ve akıl imandandır. Cimrilik, fuhuş, çirkin sözlü olmak ise hayasızlıktan ve münafıklıktandır.) [Beyheki]
(Fahiş ve çirkin sözlerden şiddetle kaçının! ) [Nesai]
(Mümin, ayıplamaz, lanet etmez, fahiş söz söylemez) [Tirmizi]
(Cennet, fahiş ve çirkin söz konuşana haramdır.) [İbni Ebiddünya]
(Allahü teâlâ, fahiş ve çirkin söz söyleyeni sevmez.) [İbni Ebiddünya]
(Çirkin hareketler yapan, çirkin sözler söyleyenden Allahü teâlâ nefret eder.) [Tirmizi]
Bazıları soruyor:
"Biz arkadaşlarımızla kendi aramızda bazen sakıncalı laflar kullanıyoruz. Ama ciddi anlamda değil. Bazı zamanlarda da hiç de hoş olmayan hareketlerde bulunuluyor. Bunlar da şaka mahiyetli. Nadir de olsa küfür bile edenler oluyor. Fakat hiçbiri ciddi anlam taşımıyor. Bu söz ve hareketlerin sakıncası var mıdır dinen? Günah mıdır? "
veya
"Küfretmek caiz midir.Hangi durumlarda yapılabilir? Kavga esnasında küfretmenin hükmü nedir? Amerikaya Busha küfretmek veya kafir ve zalim olduğunu düşündüğümüz zarar veren birine küfretmenin hükmü nedir? "
İnsanın ağzından çıkan her sözün mesuliyeti vardır.İslamiyetin ruhuna ters düşen her türlü hareket ve sözlerde bulunmak caiz değildir. Şaka yolla dahi olsa bunlardan mutlaka uzak durulmalıdır.İnsanların hatalarından dolayı argo sözler söylemek caiz değildir ve kul hakkına sebep olur. Bu günahtan kurtulmak için hemen tevbe ve istiğfar edilmelidir.Hatta gıyabında (arkasından) olumsuz konuşma yaptığımız insandan hellallik istemelidir.
Müslümanları rencide etmek haramdır ve insanı günahkar eder. Hatta kafirde olsa,onu rahatsız etmek İslam dininde yasaktır.Bu rahatsızlık sadece insanlara değil meleklerede yapılıyor.İnsanların rahatsız olduğu şeylerden meleklerde rahatsız olurlar.Mesela hadisi şeriflerde:
(Ağzınızı temizleyin! Kiramen kâtibin melekleri için, ağızdaki yemek artıklarının kokusundan daha kötü bir şey yoktur.) [Deylemi]
(Sarımsak, soğan yiyen, mescidimize gelmesin. Çünkü, insanların rahatsız olduğu şeylerden, melekler de, rahatsız olur.) [Taberani]
(Çıplak durmayın! Yalnız cima ve helada sizden ayrılan hafaza meleklerinden utanın ve onlara saygılı olun!) [Tirmizi]
Görüldüğü üzere,bizden ayrılmayan kirâmen kâtibin melekleri var.Sağımızdaki sevapları,hayır hasenatları, iyilikleri ; solumuzdaki ise günahları,kötülükleri kayıt eder.Ağzımızdan çıkan her argo ve ayıp sözler bu melekleri rahatsız etmektedir.
Dolayısıyla,eğitimle alakalı olarak anne ve babalara da büyük görevler düşmektedir, çocuklarını iyi terbiye etmelidir.Ağaç yaş iken eğilir.Din ve ahlak terbiyesini mutlaka vermelidir.Zira terbiye edilmeyeni ateş terbiye eder.Yani ona ateş dokunur.
Kuranı kerimde yüce Allah şöyle buyurmaktadır :"Ey inananlar! Kendinizi ve ailenizi, yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten koruyun. Onun başında, iri gövdeli, sert tabiatlı, Allah'ın emirlerine karşı gelmeyen ve emredildiklerini yapan melekler vardır."[Tahrim 6]
Hadisi şerifte :
(Hepiniz, bir sürünün çobanı gibisiniz. Çoban sürüsünü koruduğu gibi, siz de evinizde ve emriniz altında olanları Cehennemden korumalısınız! Onlara Müslümanlığı öğretmezseniz, mesul olursunuz.) [Müslim]
(Çocuğu terbiye etmek, tonlarla sadakadan daha sevaptır.) [Tirmizi]
Bir Müslümanın evladı ibadet edince, kazandığı sevap kadar, babasına da verilir. Bir kimse, çocuğuna dinini öğretmeyip, günah olan şeyler öğretirse, bu çocuk ne kadar günah işlerse, babasına da o kadar günah yazılır.
Mü'min, hiçbir kimsenin soy ve sopuna dil uzatmamalı, ölmüş bulunan yakınlarına sövmemelıdir. Vefat etmiş bir şahsa sövmek, hem onun ruhunu ve hem de hayattaki yakınını incitir. Yaşayan insanlardan özür dilese bile, ölmüş kimse ile helallaşmak imkânı yoktur. Edep ufkunun en asil örneği ve dil temizliğinin yegâne mümessili bulunan Resûlullah (s.a.v.) Efendimiz şöyle buyurmaktadır: "Ölülere sövmeyiniz. Zirâ onlar, (kendilerinden) önce gönderdiklerine kavuşmuşlardır" (Buharî c. 2, s. 108).
Ölmüş bulunan ve kendisini müdafaadan âciz kalan bir insana sövmek, mertlik hasletiyle bağdaşmaz. Bu çirkin hareket, Peygamberimiz (s.a.v.)in ahlâkiyle bezenmesi gereken bir müslümana asla yakışmaz.
Bu tür argo konuşmaları alışkanlık haline getirip sürekli yapmak daha büyük bir günahtır. Alışmışız bir kere böyle konuşmaya demek mazeret değildir. En kısa zamanda bu çirkin günahtan tevbe edip bir daha dönmemek gerekir.
İnsan, aslında en güzel şekilde yaratılmış olan muhterem bir yaratıktır. Hiç bir kimseye sövülmemesi gerekir.
Resulullah (s.a.v.) efendimiz bir hadisi seriflerinde:"(Kâmil) bir mü'min zem edici, la'net edici, yaramaz işli ve kötü sözlü olmaz" (Feyz'ül-kadir c. 5, s. 360).
Sövmek, islâm ahlâkına aykırı sözlerin başında gelmektedir.
Sövmenin en ağırı "sin" ve "kef" harflerini birleştirerek sarfedilen, ırz ve namusa tecavüz ifade eden galiz sözlerdir. Bunlardan başka bir şahsın anasının, karısının, kızının, kızkardeşinin ve kendisinin ırzına ve namusuna leke teşkil edecek, şeref ve haysiyetini zedeleyecek sözler sarfetmek de sövme fiiline dahildir.
Cemiyet içinde öyle insanlar görülür ki, kızdığı kimsenin annesine, zevcesine, kızına veya kızkardeşine ağır ifade ve galiz sözlerle tecavüzde bulunur. Böyle bir hareket; dargınlığa, kavgaya ve cinayetle neticelenen hadiselere yol açar.
Ebeveynimize (anne ve babamıza) sövmek, Allah Resulünün diliyle, büyük günahlardan sayılmıştır. Bu iddiamızın delili olan bir hadîs-i şerif mealini inançlı ve faziletli gençlerin bilgi hanesine aktarmak istiyorum:
-"Bir adamın, kendi anne ve babasına sövmesi büyük günahlardandır." Ashâb:
-"Ey Allah'ın Resulü! Bir adam kendi ebeveynine sövebilir mi?" dediler. Efendimiz (s.a.v.):
-"Evet, o, bir adamın babasına söver de o da onun babasına söver. Anasına söver de bu da onun anasına söver" buyurdu (Müslim c. 1, s. 65).
Başka hadisi şerifte şöyle buyurulmuştur :
"Kim bana çene kemiklerinin arasın(daki lisanın)ı, bacaklarının arasın(daki ırzını korumay)ı tekeffül (garanti) ederse, ben de onun için cenneti tekeffül ederim" (Buhârî c. 7. s. 184).
"Müslüman o kimsedir ki,diğer müslümanlar onun dilinden ve elinden emin dir (selamettedir)" (Buhari,Müslim,Ebu davud,Tirmizi,Nesâi)
Her günahda küfre giden bir yol vardır.Argo konuşmada da küfre giden yol vardır.Yani insanın dinden imandan çıkması söz konusu olabilir.
Bazı fıkıh alimlerine göre, bir müminin ağzına sövülmesi [def-i hâcet lafzı ile] küfrü gerektirir. Çünkü müminin ağzı iman ve Kur'an yeridir. Bununla beraber kişi küfre düşmemiş olsa da büyük günah işlemiş olur.
Müslüman,ağzını küfre ve lânete alıştırmamalıdır,hatta öyle ki, yezide dahi lânet etmek hayır ve müstehap değildir,insana sevap kazandırmaz.Aslında Müslüman, bırakın küfür sözlerini, nezâhet ve nezâket dışı sözleri bile ağzına almamaya, dilini bunlara alıştırmamaya gayret etmelidir.
Şu hadis-i şerif bütün mü’minler için ne büyük bir irşaddır!.. Ebu hureyre (r.a.) anlatıyor. Rasûlullah’a (a.s.m.), – ey Allah’ın resûlü! Müşriklere beddua et, onları lânetle! Denilmişti. Şu cevabı verdi: "Ben rahmet olarak gönderildim, lânetleyici olarak değil!.."
İman öyle bir şey ki ,Allahın bir lütfu ve ihsanıdır ve herkeze nasip olmaz.Cennete ancak bununla girilir.Eğer ona zarar gelirse ki haberimiz olmadan gelme ihtimali vardır MazaAllah , öyle durumda , yani imanın ayrılması durumunda , yalnız başına ayrılmadığını bilmek gerekir.1- Nikah, 2-kazanmış olduğumuz tüm sevaplar( elde var 0 ). Zengin ise tekrar hacca gitmesi gerekir. Ve o kişi şu tehlike ile de karşı karşıyadır : Her an imansız gitme tehlikesi; çünki imansız olduğunu bilmiyor ! ,öyle bir durumda (imansız gittiği takdirde) , o kişiye ebedi cehennem yolu gözükmüş oluyor , MazaAllah. Peki bu durumda ne yapılması gerekir ? Acilen iman ve nikah tazelemek gerekir. Kelime-i şehadet getirilmesi ve küfre sebep olan şeye tövbe edilmesi lazım. İman dan sonra birde nikah tazelemesi gerekiyor, çünki kişinin dini nikahı düşmüş idi.
İbni Abidin buyuruyor ki : '' Yemin ederim ki, bu zamanda en mühim işlerden biri de elfazı küfürdür ( Küfür sözler ). Çünkü sen çoğu zaman avam halktan küfre götüren sözler işitirsin; halbuki onlar bundan gafildir. İhtiyatli olan ise cahil ( bilgisiz ) kimsenin hergün imanını yenilemesi, tazelemesidir.''
Bir kâfir, bir kelime-i tevhid söylemekle mümin olduğu gibi, bir mümin de, bir söz söylemekle kâfir olur. Küfre düşürücü söz kullananın imanı gider de haberi olmaz. Hadisi şerifte buyuruldu ki:
(Öyle bir zaman gelir ki, kişinin imanı gider de haberi olmaz. Halbuki ondan, gömleğin çıktığı gibi, iman çıkmış olur.) [Deylemi]
İmanın zarar görmemesi için ne yapmak gerekiyor?
1- Doğru imana yani Ehl-i sünnet itikadına sahip olmak.
2- Salih amellere sarılmak. İman, muma benzer, ibadetler mum etrafındaki fener gibidir. Mum ile birlikte fener de, İslamiyet’tir. Olmazsa fener, mum çabuk söner. İmansız İslam olmaz, İslam olmayınca, iman da yoktur. Bunun için Kur’an-ı kerimde, (İman edip salih amel işleyenler) ifadeleri geçmektedir. Demek ki imanı muhafaza edebilmek için, salih ibadetlere sarılmak şarttır. Bunun için de fıkhı iyi bilmek gerekir. Bilmeden yapılan ibadet boşa gider, hem de iman muhafaza edilemez.
Bilmek , yani islamı öğrenmeye çalışmak (Helaller , Haramlar , Farzlar , Vacipler..) nitekim hadisi şerifte '' İlim öğrenmek, müslüman erkek ve kadına farzdır '' buyurulmaktadır. Maalesef bu konuda çok eksiklerimiz mevcuttur . Birde namaza devam etmek, çünki namaz imanın muhafazası için bir kalkan durumundadır. Hadisi şerifte şöyle buyuruluyor : '' Namaz dinin direğidir. Onu bırakan dinini harab etmiş olur.'' Şu da var ki , namazın o kişiye beddua etmemesi için , namazı düzgün kılmak gerekiyor. Düzgün kılınmayan namaz (Tadili erkanına vesair dikkat edilmeyen namaz) beddua ya sebep olur. İlimsiz ibadet olmaz !
Özetleyecek olursak,argo konuşmanın ve sövmenin,madde halinde zararları nelerdir :
1-Büyük günah kazandırır.
2-Kul hakkına sebep olur.
3-Başkalarına,özellikle çocuklara ve gençlere kötü örnek olur.(Onlarda yaptığı takdirde,kendisine de günah yazılır.)
4-Kendisiyle beraber bulunan (kirâmen kâtibin) meleklerine rahatsızlık vermiş olur.
5-Kalbi siyahlaşır ve katılaşır.Buda Allah'tan uzaklaşmasına sebep olur.
6-Resûlullah efendimizi üzmüş olur.
7-Şeytanı sevindirmiş ve ona hizmet etmiş olur.
8-Cehenneme yaklaşır.
9-Belaları üzerine çeker.
10-Allahın nefretine ve gazabına sebep olur.
Esselâmü aleyküm ve rahmetullàhi ve berekâtühû!
