Senden sonra
Hiç bir şey
Eskisi gibi olmadı
Yapabileceğime
Kani olmam dahi
Beni bana bırakmadı
Derin bir sessizlik ve
Hüzün hâkim oldu,
Yalnızlık kırılan
Umutları toparlayamadı
Demek ki yanılmışım
Zan içinde
İtham etmeye kanmıştım
Hiç dinlemeden,
Haklı olacağını
Düşünmeden kırmıştım
Gözlerin bakarken
Ve hatta sukut ettiren
Kanı görünürken
Sen sabırla sırlaşmıştın
Bir kelam etmedin
Asabiyet içinde
Nefeslendiğimi bilendin
Ne kadar yanlış
Ve hatalı yanlarımı
Görmezden gelmiştin
Ama ben demek ki
Çok bencil ve acizdim,
Nefsime uydum ve
Kalbini dinlemedim
Sen, sessizce gittin
Ben hala hiddet içinde
Etrafıma bakarken
Kırıp, parçalarken,
Sen gözyaşlarına
Refakat ettin, seslenmedin
Edebin ve nezaketin
Her veçhesi senden
Sudur ederken demek ki
Ben hiç göremedim
En çok içime işleyen
Henüz kapıdan
Çıkmamışken, dönüp
Bin hüzün içinde
Gözlerime bakmıştın,
Kim bilir o an
Neler anlatmıştın
Fakat kalp katılaşmıştı,
Hırsın ve hıncın
Esaretine boyun bükmüştü,
Sonra ayrılmıştın
O an ve sonra
İçime işleyen zaman
Neler anlatmıştı bana
Evet, beşeri ve bedevi
Yönlerim ne kadar aşikâr
Ve ayan olan kabalıktı
Şimdi yalnızlığın hüzün
Sokaklarında nefeslenirken,
Yalnızca kendime acıyor
Ve hayıflanıyorum
Mustafa CİLASUN