Adamın biri parasını sakladığı yeri unutmuştu. Ne kadar düşündü ise günlerce aramasına rağmen parayı sakladığı yeri bir türlü hatırlayamıyordu. Benim bu derdime bir çare bulursa o bulur diyerek doğru İmamı Azam hazretlerinin yanına gitti. Derdini anlatınca, İmamı Azam ona dedi ki
Bu mesele fıkıhla ilgili değil ama yine de sana bir akıl vereyim. Bu gece sabaha kadar namaz kıl, ümit ediyorum ki, paranı koyduğun yeri hatırlarsın.
Adam evine gelir, hazırlıklarını yapar, abdest aldı, namaz kılmaya başlar. Daha gecenin yarısı bile olmadan parasını koyduğu yeri hatırlar. Namazı bırakır, doğru parasının olduğu yere gider ve parayı oradan alır.
Sabah olunca teşekkür için İmamı Azamın yanına gider:
Allah senden razı olsun, bu derdime de çare buldun. Daha gecenin yarısında parayı koyduğum yeri hatırladım, deyince, İmam–ı A'zam:
Keşke sabaha kadar ibadete devam etseydin. Çünkü şeytan senin sabaha kadar ibadet etmene tahammül edemediği için daha gecenin yarısında sana hatırlattı. Sabaha kadar da şükür namazı kılsaydın daha iyi ederdin. Sen parayı bulunca namazı bıraktın...
Bu mesele fıkıhla ilgili değil ama yine de sana bir akıl vereyim. Bu gece sabaha kadar namaz kıl, ümit ediyorum ki, paranı koyduğun yeri hatırlarsın.
Adam evine gelir, hazırlıklarını yapar, abdest aldı, namaz kılmaya başlar. Daha gecenin yarısı bile olmadan parasını koyduğu yeri hatırlar. Namazı bırakır, doğru parasının olduğu yere gider ve parayı oradan alır.
Sabah olunca teşekkür için İmamı Azamın yanına gider:
Allah senden razı olsun, bu derdime de çare buldun. Daha gecenin yarısında parayı koyduğum yeri hatırladım, deyince, İmam–ı A'zam:
Keşke sabaha kadar ibadete devam etseydin. Çünkü şeytan senin sabaha kadar ibadet etmene tahammül edemediği için daha gecenin yarısında sana hatırlattı. Sabaha kadar da şükür namazı kılsaydın daha iyi ederdin. Sen parayı bulunca namazı bıraktın...