Allah'ın(cc) kitabı sevmek ve sevmemek üzerine bina edilmiştir.Şu ayetlerde sevginin insanın amellerinin belirleyecisi olarak nasıl kullanıldığına bakınız.
''Allah(cc) hainleri sevmez''(Enfal suresi/58)
''Allah(cc) tevbe edenleri sever.''(Bakara suresi/222)
''Allah(cc) fesatçıları sevmez.''(Maide suresi/54)
''Allah(cc) müttakileri sever.''(Al-i İmran suresi/76)
''Allah(cc) haddi aşanları sevmez.''(Al-i İmran suresi/57)
''Allah(cc) dengeli olanları sever.''(Maide suresi/42)
''Kuşkusuz Allah(cc) ihanette ilerlemiş günahkarları sevmez.''(Nisa suresi/107)
''Allah(cc), yolunda kurşunla kaynatılmış sağlam duvar gibi saf halinde savaşanları sever.''(Saff suresi/4)
''Çünkü Allah(cc) büyüklük taslayıp böbürleneni sevmez.''(Nisa suresi/107)
''Allah(cc) (her türlü pislikten) temizlenip arınmanı sever.''(Tevbe suresi/108)
Hepsi bu kadar değil elbet.Sevgi ekseni etrafında dönen bu ayetleri çoğaltmak mümkün.Bunlardan başka sevginin belirleyiciliğine, başöğretmeni ve insan sevgisinin ufku Rasulallah'ın(sav) ve ashabının hayatında da çarpıcı örnekler bulabiliriz.
Sevginin gereği, sevgilisini seveni, onun hakkında iyi düşünceler besleyeni sevmek; ona düşman olanları, onu sevmeyenleri ise sevmemektir. Dostun dostu dostum, dostun düşmanı düşmanımdır, diyebilmektir. Bunun tersi ise, "Düşmanın dostu düşmanım, düşmanın düşmanı ise dostumdur." Yani Allah(cc) dostlarını sevmek, onları dost edinmek, düşmanlarını da düşman bilip onları sevmemek sevginin bir gereğidir.