Sen vardın
Güller gül gibi kokardı..
Sen vardın
Yıldızlar yıldız gibi parlardı..
Sen vardın
Güneş bir başka ısıtırdı..
Sen vardın
Yeryüzü rahmet yağmuruyla yıkanırdı..
Sen vardın
Ashabın vardı..
Sen vardın
Nevbahar vardı..
Sen vardın
Her şeyimiz tamamdı..
Sen Hakk a yürürken
Seninle yürüdü ne varsa âlemde,
Seninle bitti âlemin nuru
Seninle gitti ümmetinin umudu..
En acı çığlığı sensizliğin
Senin gidişinle duyuldu..
Ne varsa ardından geldi
Önce Hz. Ebu Bekir
Sonra Hz. Ömer terk etti..
Hz. Osman ile Hz. Ali
Birer birer şehitlik şerbeti içti.
Gözün nuru Fatıma, Hasan ile Hüseyin
Birer birer ardından alemi terk etti..
Gidişinle hazan çöktü aleme
Birer birer döküldü yapraklar
Kokmaz oldu güller
Şakımaz oldu bülbüller..
Yas tuttu güneş ve yıldızlar
Boğdu bizi karanlıklar..
Yağmurlar da yıkamıyor artık
Pas tutmuş kalbimizi..
Hakikat sustu
Öksüzler sustu
Vahiyler sustu
Zaman durdu Habibim
Sen Hakk'a yürürken..
Sonra karanlıklar sardı bizi
Fitne, hırs, kin dizi dizi
Hasretinle yanmakta bak âlem
Yokluğun ümmetine ne büyük elem..
Şaşkınlıklar sardı her yanı
Oluk oluk akıyor Müslüman kanı..
İslam âlemini sarmışken hüzün
Rasulüm muhtacız sana gel!
Gel de ümmetin son bir kez gülsün.