Mümin, tabîbi yanında olan hastaya benzer. Tabîbi, ona yarayan ve yaramayanı bilir. Hasta kendine zararlı bir şey isterse, mâni’ olur ve o şeyi alırsan ölürsün der. Müminin hâli budur. O birçok şeyleri arzûlar, ama tâ ölünceye kadar Allahü teâlâ mâni’ olur. Sonra Cennete gider.
Şaşılır şu kimseye ki, dünyâya hırsla sarılır, ama ölüm onu aramaktadır. Unutmuş ama unutulmuş değildir. Güler ama, bilinmez ki, Rabbi ondan râzı mıdır, yoksa değil midir?
Üç şey beni hayrete düşürdü. Bunlar:
1- Ölüm kendisini yakalamak üzere olduğu hâlde, dünyâlık peşinde olan kimselerin hâli.
2- Kendisi gaflete dalıp, kendini unuttuğu hâlde unutulmamış olup, hesâba çekilecek olan kimselerin hâli.
3- Rabbinin kendinden râzı olup, olmadığını bilemediği hâlde, ağız dolusu gülen kimselerin hâli.
İlim çoktur, Fakat ömür kısadır. O hâlde, önce dinde zarûrî lâzım olan ilimleri öğren! Kalp ile bedenin hâli kör ve topal bir kimsenin hâli gibidir. Kör, bir ağacın altına gider, Fakat onda meyve olduğunu göremez. Topal, ağaçtaki meyveyi görür, Fakat alamaz. İlâhî nimetleri, kalp bilmeli, inanmalı, beden de onunla âmil olmalı ki, ahiretteki sonsuz nimetlere kavuşmak nasîp olsun.
Sizler, mümkün olduğu kadar sabâh çarşıya ilk çıkan ve akşam en son dönen olmayınız. Çünkü bu iki vakit, şeytânların harp ettikleri zamânlardır.
Müminler de çok şeyler arzû ederler. Fakat, Allahü teâlâ onlara fâideli olanları yaratır, zararlı olanları yaratmaz. Müminler bu şekilde vefât ederler ve Allahü teâlâ’nın Cennetine girerler.
Bir kimse açık günâh işlerse; tövbesini açık, gizli olarak günâh işlerse, tövbesini gizli yapsın. Tövbe ettikten sonra: “Yâ Rabbî, bu tövbe ile günâhımı afv et”, diye duâ etsin.
Üç şey beni devâmlı ağlatır: Birincisi, Resûlullah’ın “sallallahü aleyhi ve sellem” vefâtı. Bu ayrılığa dayanamadım ve durmadan ağlıyorum. İkincisi, kabirden kalktığım zamân hâlim ne olur, onu bilemediğim için ağlıyorum. Üçüncüsü, Allahü teâlâ beni hesâba çektiği zamân, Cennetlik miyim, Cehennemlik miyim bilemiyorum. O zamân hâlim ne olur, bilemiyorum, onun için ağlıyorum.
HUZUR PINARI - İslamiyet, İslam Dini, Ehl-i Sünnet İtikadı, İlmihal, Kitaplar...Şaşılır şu kimseye ki, dünyâya hırsla sarılır, ama ölüm onu aramaktadır. Unutmuş ama unutulmuş değildir. Güler ama, bilinmez ki, Rabbi ondan râzı mıdır, yoksa değil midir?
Üç şey beni hayrete düşürdü. Bunlar:
1- Ölüm kendisini yakalamak üzere olduğu hâlde, dünyâlık peşinde olan kimselerin hâli.
2- Kendisi gaflete dalıp, kendini unuttuğu hâlde unutulmamış olup, hesâba çekilecek olan kimselerin hâli.
3- Rabbinin kendinden râzı olup, olmadığını bilemediği hâlde, ağız dolusu gülen kimselerin hâli.
İlim çoktur, Fakat ömür kısadır. O hâlde, önce dinde zarûrî lâzım olan ilimleri öğren! Kalp ile bedenin hâli kör ve topal bir kimsenin hâli gibidir. Kör, bir ağacın altına gider, Fakat onda meyve olduğunu göremez. Topal, ağaçtaki meyveyi görür, Fakat alamaz. İlâhî nimetleri, kalp bilmeli, inanmalı, beden de onunla âmil olmalı ki, ahiretteki sonsuz nimetlere kavuşmak nasîp olsun.
Sizler, mümkün olduğu kadar sabâh çarşıya ilk çıkan ve akşam en son dönen olmayınız. Çünkü bu iki vakit, şeytânların harp ettikleri zamânlardır.
Müminler de çok şeyler arzû ederler. Fakat, Allahü teâlâ onlara fâideli olanları yaratır, zararlı olanları yaratmaz. Müminler bu şekilde vefât ederler ve Allahü teâlâ’nın Cennetine girerler.
Bir kimse açık günâh işlerse; tövbesini açık, gizli olarak günâh işlerse, tövbesini gizli yapsın. Tövbe ettikten sonra: “Yâ Rabbî, bu tövbe ile günâhımı afv et”, diye duâ etsin.
Üç şey beni devâmlı ağlatır: Birincisi, Resûlullah’ın “sallallahü aleyhi ve sellem” vefâtı. Bu ayrılığa dayanamadım ve durmadan ağlıyorum. İkincisi, kabirden kalktığım zamân hâlim ne olur, onu bilemediğim için ağlıyorum. Üçüncüsü, Allahü teâlâ beni hesâba çektiği zamân, Cennetlik miyim, Cehennemlik miyim bilemiyorum. O zamân hâlim ne olur, bilemiyorum, onun için ağlıyorum.