Kardeslerim bu öykü gercek hayattan alinmis bir öyküdür bunu sonuna
kadar okumanizi dilerim. Sebebi bu ailenin hayati ibretlerle dolu insani o
kadar etkiliyor ki kelimelerle anlatamam beni gercekden okuyunca cok
etki altinda birakmisti yazarin adi Halit Ertugrul muhakkak okuyan
kardeslerim vardir tekrardan okumus olurlar insaallah...Rabbimin ne
kadar güzel sevgili kullari varmis ve ne zor imtihandan geciyor.. Allah
hic bir insana kaldiramiyacagi yuku yuklemez ve sevdigi kullarina cok
agir imtihan verirmis Basimiza bir musibet geldiginde hic bir zaman
demeyelim bunu ben nasil atlatacagim Rabbim o imtihani bize laik
gormusku veriyor ama biz aciz kullar o kadar acizikki bu imtihan
karsisinda kendimizi (helak ediyoruz bu ilk once kendi nefsim icindir)
ah bir sabretsek bizi ne guzellikler
bekliyor Rabbim cumlemize su imtihan dunyasinda cokca sabreden
kullardan eylesin ve imtihani kazanan kullar arasina bizleri de katsin
insaallah ...öykümüze gecelim sizlerin kolay okumaniz icin kisa kisa
yazacagim insaallah...
HEM ANLATTI,HEM AGLADI
Inanilmaz,dayanilmaz,yürekleri yakan ve insani gözyaslarina bogan
hayat öyküsünü,onun dilinden dinleyip,tarafimdan duzelterek aktardim.
Bu müthis olaylar silsilesini dayanabilen yüreklere sunuyorum.
Hocam n'olursunuz,benim yasadiklarimi her genc okumali ki,benim
hatalarimin sonuclarini görsünler de,onlar böylesi yanlislara düsüp
hayatlarini karatmasinlar,diye adeta yalvariyordu.
Hani derler ya" Allah kimseye gördügü ve yasadigi günü aratmasin"diye...
Bu öncelere bana sinek viziltisi gibi gelirdi.Simdi anliyorum ki,
yikik bir ev,yirtik bir elbise,kuru bir ekmek ve kaybettiginiz onurunuz,
gecmisimizi öylesine hasretle anlatiyor ki,meger ki en büyük zenginlik
bunlarmis...
Anlatacagim hocam...Her seyi anlatacagim...Biliyorum ki bu öyküye
dayanamiyacak,sizde benim gibi aglayacak,iciniz,kalbiniz yanacak...
Yanacak cünkü yasadigim olaylari dinleyince kendinizden gececeksiniz.
COK MUTLUYDUK COK DA ZENGINDIK
Herkesin,bütün cevrenin,bizi taniyan her insanin imrenerek,gipta edere
"Ah bizde böyle bir aile olsak"dedigi sicaknmutlu ve huzurlu bir yuvamiz
vardi.
Annem melekler gibi bir hanimdi.Onun yemegini yememis,onun tatli
sözünü isitmemis,onun destegini görmemisbir tek komsu,bir tek tanidik
gösterilemezdi.Eli acik,cok hayir ve merhamet sahibiydi.Baskalarinin acisi
icin cok gözyasi döktügüne sahit olmustum.
Annemin fakirleri vardi.Sürekli onlari kollar,yedirip icirir,giydirirve her
hallerine kosardi.Hatta annem cevrede fakir bulamazsa,alirdi eline
cantasiniuzak tanidiklara gider,oralardaki buldugu fakirve yoksullara
yardimda bulunurdu.
Her Cuma günü onun özel sadakalari olurdu.Sadaka vermenin cok
belalar def ettigine inanirdi.Bizleride hayir islemeye tesvik ederdi.Ayrica
bir aliskanligida vardi ki,o da ssimdi hatirladigim zaman beni hala hayrete
düsürmektedir.
her hafta düzenli olarak annesi,babasi basta olmak üzere kabir
ziyaretlerine gider,onlarla konusup dertlesirdi.En sevdigi baska aliskanligi
da hastalarin yardimina kosmakti.Hastalari sik sik ziyaret eder,eve
gelince desagligin,varligin ve nimetlerin sükrü icin Allah'a etmemizi ve
O'nu devamli hatirlamamizi istedi.Inancliydi,dini bütün bir kadindi.
Asil adi feride'ydi.Ama cevredeki taniyanlar anneme "Melek
Hanim"derlerdi.Gercekden melek gibi tertemiz,iyi niyetli,hayir sahibi bir
kadindi.Tabii ki,evede böyle bir hanim olunca da sanki etrafimizda
devamli mutluluklar ucusuyordu.
Babam,Annemin tersine hareketli,vurdumduymaz,hic bir seyi
takmaz,umursamaz zengin bir adamdi.
Birkac tane lokantamiz vardi.Cok icer,ne zaman ne yapacagi belli
olmaz,her türlü pisliklere bulasir,basi beladan kurtulmazdi,Ama annemin
direnci,gayreti hos görüsüyle bu olaylar eve yansimazdi.En azindan
annemin usta davranislariylabunlari bizler evde hissetmezdik.Fakat
disarda dedikodulari duyardik.
Duyduguma göre,babamin sirtindan gecinen bir cok ickici gurubuyla,her
türlü kirli ve pis yerlere takilirlar,er türlü rezaleti cikarillardi.
Bu durum karsisinda annem,cok dikkatliydi.Babam eve gelince kolundan
tutar,banyoya alir,temizlenir,kendine geldikden sonra karsimiza cikarirdi.
Ben ve ablam da bir cok seyin farkina varmadan mutlu ve zengin bir
ailenin cocuklari olmanin ayricaligini yasardik.
Ben o yillarda ilkokul dödüncü sinftaydim.Ablam da benden iki yas büiyük
oldugu icin ortaokul birinci sinifa gidiyordu.
Biz iki cocuk,daha cok annemizin etkisinde muhafazakar bir egitim
aliyorduk.Amma ben cok yaramazdim,ablamda hayati erken tanimak
isteyen birisiydi..Bu yüzden her seyi erak eder,her delige burnunu
sokmak isterdi.Bu yüzden annemin sik sik canini sikardi.Ama asla bze
kizip,bagirip-cagirmaz,her seferinde bizeri karsisina alip,yaptigimiz
yanlisliklari tatilikla anlatir,bizi engellemek isterdi.Her seferinde annemize
söz vermemize ragmen yinede onu üzmeye devam ederdik.
BABAM DAGITMAYA BASLAMISTI
Icki ve diger zararli kötü aliskanliklar her gün biraz daha babami
pisliklere ve batakliklarina sürüklüyordu.Eli acik,zengin ve varlikli adami
yemek icin,ona sayisiz oyunlar hazirlayan insanlar cirit atiyordu,cevrede...
Parasini kapmak ugruna neler yapmadilar ki?Babam"en yakinim dostum"
zannettigi bu insanlarin gercek yüzünü göremedi.Kendisi icin hazirlanan
tuzaklari fark edemedi.Her gün önüne kadin-kiz yigan bu sahte
dostlar,babamin kesesinden,kendi keselerine dolduruyorlardi.
Öyle hale geldi ki,artik annem de olaylari bizdende saklayamaz olmustu.
Is yerimizin ikisi kapanmis,biriside kapanmak üzereydi.Varlik ve imkanlar
icinde yüzen ailemiz,bir cöküsün icine hizla yaklasiyordu.
Bir gece ablam beni kaldirdi.
Kalk ,dedi.Babamla annem neler konusuyorlar,dinle!...
Babamla annemin agiz kavgalari bizlere kadar ulasiyordu.
Annem yalvararak babama:
Yapma bey,aleme rezil oluyoruz.Senin gibi itibarli bir esnaf,bu duruma mi
düsecekti? Cocuklar her seyin farkina variyorlar.Onlarin
okullari,gelecekleri var.
Cocuklara kötü bir örnek olursun,diye korkuyorum.Elimizde bir lokanta
kalmis,o da giderse e yapariz? Hicmi kendini ve bizi dünmüyorsun?
Babam oldum olasi laf dinlemez;hic bir seyini kafaya almazdi.
Kim ac kalmis hanim,diye cevap veriyordu.Giderse gitsin ne yapalim?
Korkma ac kalmazsin.Hadi takma kafanada uyu...
Nasil uyuyabilirim?Ickiler bir taraftan,kadinlar bir taraftan,iflasimiz bir
taraftan,isledigin günahlar bir taraftan...Bunlari kafana takma
diyorsun.Nasil bunlar kafaya takilmaz.Sen nasil bunlari düsünmeden hala
hic bir sey olmamis gibi devam ediyorsun?
Annem yinede kirmadan,üzmeden o nezaketi bozmadan yalvarmaya
devam ediyordu:
Bey diyordu. Sana bir teklifde bulunacagim.Gel gecenin bu saatinde
kalkip abdest alip,Allah'a yönelelim,O'na tövbe,istigfar edelim.Yüce
Mevla'ya siginalim.O kendine acilan elleri,samimane pismanliklari asla
cevirmez...Hem Allah'i sevindir,hem beni sevindir,hem kendini ve hem de
yuvamizi kurtar.
Babam hicbir seyin farkinda degilmis gibi,
- Yat hanim yat. Kimse ac kalmaz... Korkma, size getirecek bir
ekmek bulurum.
O fedakar, sefkatli, merhametli annemin son bir önerisi vardi ki,
hatirlayinca hala icim titrer, hayretler icinde kalirim.
- Bey, dedi. Madem ki, hem kendini hem de bizi bir felakete
sürüklüyorsun. Bu da hic umurunda olmuyor ve seni üzmüyor.
Yapacaklarinda da kararli görünüyorsun. Isten sonra aksam eve gel.
Ben senin icki sofrani hazirlarim, evde ic... Ne istersen hizmetinde olurum.
Asla sana nicin iciyorsun demem... Yeter ki, evimizde gözümüzün önünde
ol. Disarida o pisliklere bulasma...
Babam alayci bir kahkaha atti.
- Sen gercekten bir meleksin, dedi. Ama ne yapalim ki, yanlis biriyle
evlendin. Kendini yorma. Ben hayatimdan memnunum. Fazla üstüme
gelme... Ara sira eve geliyorum. Bundan sonra onu da göremezsiniz.
Ama annem bu inanilmaz sabrina, tahammülüne bir yenisini daha ilave
ediyordu.
- O kadini birakmadin degil mi ?
Babam ise cok rahat bir edayla :
- Hangisini ?
- O Rus'u...
Babam yine bir kahkaha patlatti.
- Onlar coktan gittiler. Yunan, Bulgar, Rus ve Romenler tükendi.
Artik halis bir Türk var. Bu gelip gecici degil. Isler ciddi hanim.
Annem ise, hala bu felaketi önlemek icin cirpiniyordu.
- Madem ki, bir Türk var. Niyetin de ciddi. Gel, bir ev tut. Mazbur bir
evlilik yasa, sadece o pislik yuvalarindan kurtul. Hatta raziyim, al eve
getir, odanin birisini ona verelim. Yeter ki, her sey kontrol altinda olsun,
bir felakete yuvarlanmayalim. O pislik yuvalari seni yutacak, tek korkum
bu...
Günlerimiz bu ve benzeri problemlerle sürüyordu. Mutlu ve zengin
ailemizin tadi kacmis. Melekler melegi annem, mevcut düzeni kurtarmak
icin insanüstü bir cabayla cirpiniyordu. Bir taraftan babami frenlemeye
calisiyor, diger yandan da hicbir sey olmamis gibi, bizleri teselli ediyordu.
Ama isler göründügü gibi degildi. Her an, ama her an bir felaket
bekliyorduk. Nitekim gelismeler de bu dayanilmaz felaketin habercisi
gibiydiler.
ABLAMDA ANORMAL DAVRANIZLAR BASLAMISTI
Ben o yillarda ortaokul ikinci siniftaydim.Ablamda liseye gidiyordu.
Annem ablama iyi bir egitim vermek icin cok ugrasiyordu.Ama ablamin
kendisine has meraki,dogrulari ve istekleri vardi.
Ünlülere olan ilgisi,söhret olma tutkusu,zenginligin verdigi rahatlikve
güzelde bir kiz olmasi,annemin tesirini ve kontrolünü etkisiz kiliyor,artik
babam gibi kimseyi takmamaya basliyordu.
Hic kimseyi kirmayan annem ablamla atisir olmustu.Birbirimizi cok
sevdigimiz biz de öyleydik.Ablami erkeklerle düzensizve laubali gördükce
dayanamiyor,eve gelince kavga etmeye basliyorduk.
Eve o kadar cok telefonlar gelirdi ki,artik bikip usanmistik.
Ablam nihayet cok istedigi bir amacini gerceklestirmk icin,bir özel
kurulusun acmis oldugu güzellik yarismasina muracat etti.Adi hic
duyulmamis,o yila kadar hic güzellik yarismasi düzenlememis bir sirket...
Önce kizlari geziye götürecek,bir ay egitim verecek sonra da yarisma
yapilacakmis.Derece alanlara bir sürü malum teklifler ve söhret kapilari...
Bu, ablam icin bulunmaz bir seydi.
Annem ve ben ablami engellemek icin neler yapmadik ki?..
Onun tazecik hayati göz göre göre heder olmasi,bizleri cok
korkutuyordu.Sonunda beceremedik.Ablam evi terk etmesin diye razi
olduk.
Babam ise kendi dünyasinda,pis islerin icinde gittikce daha fazla
bogusuyor ,evde olanlardan hic haberi olmuyordu.Zaten son zamanlarda
eve de gelmez olmustu.
Ah annem ah...Sen ne büyük sabir abidesi bir kadinmissin.Bir tarafdan
babam,öbür tarafdan ablam....Sen ise hala pes etmeden mucadele
ediyor,benim okulum icin etkilenmemis görünüyordun.Bu nasil müthis bir
iradeymis.Simdi daha iyi anliyorum.
KORKULAN OLUYORDU
Ablam yarisma icin evden cikinca,bir daha geri dönmedi.Güzellik
yarismasini organize eden kurulusu aradik.
Böyle bir kurulus yoktu.Bize biraktigi telefon ise,aradigimiz yerle ilgisi
olmayan bir telefondu.Kendi cep telefonu ise,sürekli kapaliydi.
Cok korktuk,cok telaslandik.Tam on gün...Bir ömre bedel oldu.Sinirleri
tüketen,cökerten o on gün,evimize bir asirlik aci yasatti.
Ilk haber,bir hastanede geldi.Gittigimde ablam intihara tesebbus
etmis,bileklerini kesmis,hap yutmus komadaydi.Tam üc gün ölüm kalim
savasi verdi.Annemle ben üc gün boyunca ecel terleri döktük.Babmin hic
umrunda degildi.Cünkü onun da basi cok ciddi sikintilara girmis,ama
bizim haberimiz yokmus.
Ablam kendine gelince,bizleri karsisinda gördü.O dehset anini size
anlatamam...Birdén nevresimi basina gecirip,"öldürün beni yasamak
istemiyorum,ne olursunuz öldürün beni"diye bagirmaya basladi.
Felaketin boyutlari anlasiliyordu.Güzellik yarismasi adiyla genc kizlari
pazarlayan,hayvanlardan asagi insanlarin eline düsmüs,her seyini
kaybetmisti.
Annem ablami bagrina basti.Ama ablam:
Bana dokunmayin, diye kendini yirtiyordu.Bana dokunmayin ben
kirli,ayipli bir günahkarim.Benim ölmem lazim,artik ben yasayamam,diye
yeri gögü inletiyordu.
Ablam basina gelmis olan,doktor ve hemsireleri de aglatiyordu.
Bir metanet,bir sabir abidesi olan annem,o müthis direncini bitirmis
olacak ki,bu icler yakan feryada daha fazla dayanamadi,oraya yigilakaldi.
DÜNYALARIM CÖKÜYORDU
Benim ise,dünyalarim cöktü.Artik aklim her seye yetiyordu.O anda neler
yapmazdim ki...
Insani pazarlayan,gencecik hayatlari mahveden,dünyalar yikan,ümütler
tükeden bu insanlara neler yapmazdim ki..
Ilk defa caresizligin ne demek oldugu,bir ok gibi icime saplandi.
Babam kendi dünyasinda bitmis...Ablam hayatinin en tatli aninda kendini
tüketmis...Bir sabir timsali annem dayanmaz olmus,caresiz
kalmis...Ortada duran yalnizca benim...
Medet Allah'im medet artik...Bu yollarin bir cikisi olmali...Uzat o rahmet
ve kudret elini...Bizi kurtar bu bataklikdan...
Hayat mücadelesi ve hayatin dayanilmaz cilesi cok erken baslamisti.Bizi
öyle günler bekliyordu ki,bunlar onlarin yaninda ne ki..."Devede kulak"
misali ...
Ablam psikolafi tedavi görüyordu.Sürekli hastanedeydi.Ama asla
düzelmeye ne niyeti vardi,ne de ümidi...
Biliyordum,hayatda ümidini tükeden bir insani aya kaldiracak bir direnc
de olamazdi.Ilk isinin yeni bir intihar girisimi olacagini biliyorduk.Bunun
icin biz ve doktorlar tam bir seferberlik icindeydik.Annem, ablami hayata
döndurmek icin sabahlara kadar gözyaslari icinde Allah'a
yalvariyor,gündüzde gidip ablama destek oluyordu
BIR FELAKET HABERI DAHA
Ablamin bu unutulmaz dramibütün siddetiyle icimizi yakmaya devam
ederken,bir felaket daha caldi kapimizi...
Hic unutmuyorum.Bir cuma sabahiydi.Annem ablama gitmek icin hazirlik
yapiyordu.
Kapimizin zili caldi.Kapiyi ben actim.Bir andan disarda tanimadigim bir
grup insanla gözgöze geldim.Hic görmedigim bu insanlardan,avukat
oldugunu sonradan ogrendigimiz bir bey ileri cikarak:
Evinize "haciz" geldi,dedi.Baban borclarini ödememis,biz evin esyalarini
yazacagiz,Eger iki gün icinde parayi ödemezse,esyalari götürecegiz.
Annem bu ani haber karsisinda ikinci bir sok daha yasayarak orada
bayilmisti.
Ben hemen babami aradim.
Telefondaki ses bir yabanciydi.
Seni tanimadim kücük bey,dedi.Burasi artik sizin degil.Ilk önce devraldik.
Peki babam nerede?dedim.
Onu bizde ariyoruz.Alacagimizi getirmedi.Eger bulursan,bizimde
aradigimizi söyle...
Aman Allah'im!Neler duyuyorum.Ne yapacagim simdi?Bütün felaketler üst
üste...
Annem kendine geldi.Adamlarda evin esyasini yazip,gittiler.Melek annem
benim kolumdan tuttu.
Sakin ol yavrum,dedi.Bu felaketlere ugrayan yalniz biz degiliz.Kendimizi
üzmekle de hicbir seyi cözemeyiz.Biz birbirimize dayanarak bu hayatda
mucadele edecegiz.O büyük Allah'i unutmadan ve O'ndan medet
isteyerek...
Korkma yavrum...Isin ucunda bir ölüm var.Ölüm hayat gibi bir baska
yasam bicimidir.Bizi getiren Allah,ayni zamanda da bizi götürecek
Allah,kullarini daraltir,ama asla bunaltmaz.Mutlaka bir cikis yolu
gösterecektir.Sakin olalim,sakin kafayla olaylari cözmeye calisalim.
Annem beni teselli etmek icin cok mükemmel bir rol yapiyordu.Allah'a
teslimiyeti,elbette ki, bir rol degildi,ama beni teslli edip sakin olmaya
calismasi bir roldü.Roldü,cünkü bu rol,gözlerinden okunuyordu.
Babam kayip,ev hacizli,ablam intiharin esiginde,maddi imkan cökmüs bir
vaziyette...Bu rol degil de neydi?
Buyurun... Cikin su isin icinden nasil cikacaksaniz?..
BABAM KAYIPLARA KARISMISTI
Bir taraftan babami aramaya koyulduk,bir taraftan da her an ölümü
secmek icin firsat kollayan ablamla ilgileniyorduk.
Babam sanki buhar olmus,ucmus gitmisti.Bildigimiz bütün yerleri
aradik,yoktu.Artik aklimizda kesin olarak iki ihtimal vardi.Ya borclarindan
kurtulmak icin kaciyor veya pis islere bulasa bulasa artik dönüssüz bir
yola girmis,ölümü secmisti.
Cok sürmedi.
Herkesin"saray yavrusu"dedigi evimizin esyalari alindi,ardindan da evimiz
de elimizden gitti.
Bütün ama bütün imkanlarimiz sifirlanmisti.
Benim cebimde üc-bes kurus,annemin cüzdaninda da bir o kadarcik
para...Bunlar o günün parasiyla iki günlük kuru ekek demekti.
ANNE-OGUL AGLIYORDUK
Oturdum aglamaya basladim.Ilk defa annem de metanetini yitirerek,o da
bana sarildi.Anne-ogul bu dayanilmaz,bu asilmaz caresizlik karsisinda
gözyasi döküyorduk.
Sagdan-soldan tek-tük uzanna tanidik baslar,sanki yanimiza
yaklasmadan korkuyorlardi.
Nereye gidecektik.Annemin tek mali,üzerinde giyisileriydi.Benimkide
elbiselerimden ibaretti.
Kalktik.
Gidelim ogulum,dedi.Allah bir kapi acacaktir.Onun rahmetinden
beklenir.O bizi asla perisan etmez,ben bütün kalbimle inaniyorum
Annemle yürümeye basladik.Aramizda ise,herkezin gipta ile baktigi huzur
ve varlik dolu bir ev,bir ömür,bir hayati birakarak...
Yürüyorduk...Ama nereye?Amacsiz,hedefsiz,kimsesiz ve teselliye muhtac
bir sekilde...
Yeni yeni kendime geliyordum.
Nereye gidiyoruz anne?dedim.
Ablana oglum,dedi.Ablana gidiyoruz.Onu yalniz birakmamamiz lazim.O
cok zor günler yasiyor.Ona asla yasdiklarimizi anlatmayalim.Her sey
yolundaymis gibi davranalim.
Basimi salladimHer sey yolundaymis gibi...Zaten annem hep öyle
davranmamis miydi? Zaten onca sikintilara ramen gülücükler dagitmayi
becerememis miydi?Kendisinin ici kan aglarken,bize huzur ve mutluluk
rolü yapmamis miydi?
Evet ama...Artik nereye kadar.Artik büyü bozuldu.Gerceklere cok ama
cok aci gerceklerle yüzlesmeye basladik.
TAM BIR CARESIZLIK ICINDEYDIK
Unutamiyorum o günü,asla unutamiyorum.Evimiz satilip,annemi zorla
evden cikaran o cani adamlari unutamiyorum.
Benim kolumu tutup,duvara carpmislardi.Sol kolum catladi.Aylarca o
kolumun sancisi icinde olmustum.
Hele annemi iten o suratsiz herif?Zavalli annem yere yuvarlanmis disi
kirilip,dudagi patlamis,kasi acilmis ve yüzü kanlar icinde kalmisti.
Tek basimiza kalmistik.Anne-ogul ve bir de ölümle pencelesen bir
kiz.Yardim edecek tek bir insan yoktu.Bütün dostlar bitti,tükendi sanki...
Neredesiniz?Bunca annemin yardimina kostugu insanlar?
Neredesiniz."hayir"icin yarisan kadindan iyilik görenler?
Neredesiniz,akrabalar,komsular,can dostlar?Bu kadar da vefaziklik olur
mu?Oluyor,oluyor iste...Düsünmeye görün...Düserseniz bitiyor her sey...
Annemi öyle kanlar icinde görünce beynime sicak bir sey akti.Basim
döndü,sonrasini hatirlamiyorum.
Kendime geldigimde,sokak ortasinda,eli.yüzü kanlara bulanmis
annemle,tek basimiza kalmistik.
Gecti yavrum,bir sey yok,dedi.Kalk gidelim,Allah büyüktür,bunlarda
gecer.
Bütün bunlara ragmen yine o inanilmaz sabriyla,yine o tükenmez
tevekkülü ve teslimiyetiylebana moral vermeye,destek olmaya
calisiyordu.
Kalktim.Hala kendimde degildim.Basim dönüyordu,gözlerimin önü perde
perde oluyordu.
Sokak ortasinda varligi ve mutlulugu tükenmis yalniz basina iki caresiz
insan...
ABLAMIN DAYANILMAZ ACISI BENI KAHREDIYORDU
Hastaneye gittigimizde bizi cok kötü haberler bekliyordu.Ablam yine
intihara tesebbüs etmis,kendini pencerede atmak üzereyken
yetismisti.Tam bir bunalim icindeydi.Bazen de suuru kayiyor,olaylari ve
kisileri birbirine karistiriyordu.
Doktorlarin verdigi bilgiye göre bu hastanede yapilacak cok ciddi bir sey
yoktu.Ama iyi bir tadavi görürse düzelebilirdi.
Ama nasil?Hangi imkanla ve hangi parayla?Bunu kim yapacak?Bize kim
destek verecekti?
Biz ortada kalmis bir insandik.Aksam olunca gidecegimiz bir evimiz
yoktu.Gelirken ablama bir cicek dahi alamadik.
Bu durumda hem ablam,hem annem,hem de ben hayattaki bütün baglari
koparmis,tek kelimeyle caresizligi,ümitsizligi ve dayanilmaz acilari
oynuyorduk.
Annemle ablamin odasina girince,ablam bizi ilk kez derin derin süzdü.
Beni öldürün,beni öldürün,diye bagimaya basladi.Utaniyorum,igreniyorum
bu hayattan...Ben kirli,fazlalik,adi birisiyim.Öldüründe kurtarin beni bu
ayipdan...
Ablam öyle bir ic atesine düsmüs,alev alev yaniyordu ki,dudaklari
kupkuru,gözlerinin alti mosmor,yüzünün her zerresi istirapla
gerilmis.Sanki nefesi ates gibi cikiyordu.
Elinden tutup sarilmak istedim,beni itti.
Yaklasma yanima,dedi.Ben bulasici bir hastaligim artik.Degdigim her yer
kirleniyor.Senide kirletmek istemem.Sen temiz kal,ne olursun,temiz
kal.Beni kirletenlere aldanma.Cok utaniyorum,cok utaniyorum.Beni
kurtarin,öldürün de beni kurtarin.
Bu ic yakan,bu yürek daglayan,bu insani alt-üst eden feryada nasil
dayanirsiniz?Nasil sabir gösterirsin?Kendinizi nasil frenlersiniz?
ANNEM"YA RABBI YETIS ARTIK"DIYE FERYET EDIYORDU
Bu acilari anlatmak da,yazamak da cok zor.Hele annemin,ablama
sarilisini,anne-kizin insani alev alev yakan haykirislarini,ne unutabilirim
ne de anlatabilirim.
Bir anne ki,hayati adadigi kizi,gözü önünde ölüme dogru
sürükleniyor ,hem de her seyini kaybetmis bir sekilde...
Bir kiz ki,taptaze bir genc kizlik baharina baslamadan kendini ac kurtlarin
sofrasinda buluyor,yaptigi yanlislari hayatiyla,gencecik ömrüyle ödüyor.
Bir erkek evlat düsünün ki,yasi henüz 15-16 civarinda...
Tecrübesiz,tek basina,caresiz ve yüregi kinle,hincla ve atesle dolu.Ama
elinden bir sey gelmiyor.Yalnizca tesselligi gözyaslarinda buluyor ve
olaylar karsisinda kahroluyor.
Hemsireler geldiler,annemle-ablami zorla birbirinden ayirdilar
Ablam tam bir suur bulanikligi ve bozuklugu icinde oldugu icin,ne dedigini
bilmiyordu,yalnizca kendisini kandiranlara lanetler yagdiriyor,bir anlamda
da genc kizlara cok aci,ama cok etkili bir mesaj gönderiyordu.
Annem bitmis ve tükenmis bir halde kendisini disari atti.Bekleme
salonun daki bir sandalyeye kendini birakti.
Ilk defa caresizligini bu kadar acik,derin ve agir bir sekilde yüzünden
okuyordum.Bu,bir anlamda her seyin bitisini,tükenisini gösteriyordu.
Yanina oturdum.Göz göze geldik.Sanki"Anne ne yapacagiz?"gibi anlamli
bir bakisim olmus olacak ki,annem ellerini acti:
Ya Rabbi yetis artik,tahammül bitti,dayanamiyorum,diye haykirmaya
basladi.
Ben ise,tam bir tas kesilmis.ne yapacagimi bilemez halde,öylesine
kalakalmistim.Bütün zor sartlara direnen annem de pes ettigine
göre,galiba yolun sonuna gelmistik.
TAM INTIHARI DÜSÜNÜYORDUM KI...O CIKTI...
Icimde müthis bir isyan duygulari yükselmeye basladi.
Nicin bu kadar cile?Neden bunlar Allah'im üstüste bizlere veriliyorum?
Babamin hatasini annemle ben cekmeye mecbur muyuz?Hani Allah
merhametli ve sefkatliydi (hasa)?Öyleyse neden bizlerin bu basina
gelenleri (hasa) görmüyor?
Ilk defa ablam gibi intihar edip kurtulmayi düsündüm.
Ilk defa Allah inancinin icimde sarsildigini hissetmeye basladim.Bunca
cileye ragmen bir elin bize uzanmamasina tahammül edemiyordum.
Ben kendi dünyamda bu cetin celiskileri yasarken omuzuma bir el
dokundu.
Döndüm,tanimadigim elli-altmis yaslarinda gösteren bir bayan:
Sen Selim degil misin?Dedi.Su bizim Melek Hanim'in oglu.
Ohanim,annem karsimda oldugu halde onu fark etmemisti.
Evet,dedim.Feride Hanimin ogluyum.
Biz ona Melek Hanim, derdik.
Annemi isaret edince,
Aaaa!Diye atildi Sizi fark edemedim.Siz de mi buradaydiniz.Cok mutlu
oldum,sizi gördügüme...
Annem de zoraki hareket edip, ayaga kalkti.Sag olun Betül
Hanim,dedi.Bende sizi gördügüme sevindim.
Betül Hanim,halimizi söyle bir taradiktan sonra:
Hayrola insaallah,dedi.Kötü bir durum yoktur,umarim...
Annemin gözlerinde oynasan yaslari görünce:
Siz iyi degilsiniz.Neyiniz var,Melek Hanim?Diye sordu.
Annem ne kadar gecistirmek istediyse de,Betül Hanim birakmadi.Annem
ise,olanlari anlatmak zorunda kaldi.
Betül hanim gözyaslari icinde,hickiriklarla hayat maceramizi bastan sona
dinledi.
Ben geliyorum,sakin bir yere ayrilmayin,diyerek kalkti,gözden kayboldu.
Anne bu kadinda kim? Diye sordum.Annem ötelere ,cok ötelere dogru
daldi.Yüzünde aciyla karisik ibretli bir tebessüm belirdi.Sanki ciliz bir ümit
isgi dogmus gibi mirildandi.
Yillar önceydi,dedi.Bu hanim kardesimizle tanistirilmistim.Birisi vasitasiyla
bana gelmisti.Beyi rahmetli olmus,bir kiziyla kalmisti.Allah kabul etsin,o
günün imkanlariyla hem kendisine,hem de okulu icin kizina üc.bes yil
destek olmustum.
Iste o büyük Allah,en dar zamanimizda karsimiza cikardi.Icimde öyle bir
isik yandi ki,sanki bir cikis yolu hissetmeye basladim.
"Mevla görelim neyler,neylerse güzel eyler"demisler oglum.Biz bir türlü
icinden cikamadigimiz bu acilar karsisinda elbette ki,Mevla'min da bir
plani vardir.
Hey benim temiz,dürüst annem...En aci bir cikmazda da olsa,ölüm anini
da yasasa,ümidini yitirmeyen,cevresindekilere moral veren,yardim eden
annem.Sen ne Melek bir hanimsin böyle...Belki de benim en büyük
sansim senin gibi melek bir hanimdan dogmus olmam...Ama sn büyük
sanssizligim dapisliklere bulasmis bir babmin olmasi...
Ya anne,senin sansizligin...Sen cok iyilere layikken,böylesi bir
insanla,babam gibi bir adamla hayatini birlestirmis olman?..
Bütün bunlar zor bilmeceler.Evet bir Allah var bu kainatin hakimi olan.Var
ama bu zülümler cileler niye?Iste burada tikaniyorum.Bütün bunlarin bir
aciklamasi olmali...
BIR ÜMIT ISIGI
Betül Hanim cok sürmeden nefes nefese yanimiza döndü.
Tuttu annemin kolundan:
Haydi,dedi.Gidiyoruz.
Nereye?diye sordun annem.
Simdi bunlarin konusmanin yeri degil.Hem gideriz,hem de nereye
gittigimizi konusuruz.Asagida kizim bekliyor.Destek olup,okuttugunuz
kizim.Simdi doktor...Bu hastanede...Haydi konusacagimiz cok seyimiz
var...
Baska caremiz yok.Gidecek bir ev aramiyor muyduk?
Kime ve neye güvenelim de gitmeyelim?
Betül hanim,annemin koluna girdi.Ben de zor tasidigim vücudumla onlari
takip ediyordum.
Evet annem dogru hissetmisti.Galiba kücük de olsa bir ümit isigi
yanmisti.En azindan bu gün rahat edebilecegimiz bir eve gidiyorduk.Tabii
ki,ablamin ve babamin icimizdeki kor gibi yanan atesi rahat birakirsa...
Asagi indik ki,son model bir mersedes...Yanibasinda da kapali,genc bir
hanim duruyor.
Bizi görünce kosarak geldi ve annemin eline egildi.
Sizi yeniden görmek ne saadet Melek Abla,dedi.
Ama bu sürpriz karsilasmanin sevinci doyasiya yasanamadi.Zoraki
tebessümlerden baska bir isaret yoktu.
Cok üzüldüm olanlara,dedi doktor hanim.Sizin bende o kadar emeginiz
var ki,hem beni okuttunuz,hem de inancimi,imanimi kurtardiniz.Bundan
sonra sizin emrinizde bir kizinizim.Unutmayi ki,sizin icin yapmayacagim
hicbir fedakarlik yoktur.
Bu duygusal anlarin rüzgari yeniden kalpleri hüzünlendirdi ve gözleri
yeniden nemlendirdi.Vefali annemin iyiliklerinden dolayi karsimiza güzel
seyler de cikacakti.
Birden din dersi ögretmenimizin sik sik tekrar ettigi cümleyi hatirladim:
"Iyilik yap denize at,baik bilmezse Halik (Yaradan)bilir."
Ne kadar dogruydu...
kadar okumanizi dilerim. Sebebi bu ailenin hayati ibretlerle dolu insani o
kadar etkiliyor ki kelimelerle anlatamam beni gercekden okuyunca cok
etki altinda birakmisti yazarin adi Halit Ertugrul muhakkak okuyan
kardeslerim vardir tekrardan okumus olurlar insaallah...Rabbimin ne
kadar güzel sevgili kullari varmis ve ne zor imtihandan geciyor.. Allah
hic bir insana kaldiramiyacagi yuku yuklemez ve sevdigi kullarina cok
agir imtihan verirmis Basimiza bir musibet geldiginde hic bir zaman
demeyelim bunu ben nasil atlatacagim Rabbim o imtihani bize laik
gormusku veriyor ama biz aciz kullar o kadar acizikki bu imtihan
karsisinda kendimizi (helak ediyoruz bu ilk once kendi nefsim icindir)
ah bir sabretsek bizi ne guzellikler
bekliyor Rabbim cumlemize su imtihan dunyasinda cokca sabreden
kullardan eylesin ve imtihani kazanan kullar arasina bizleri de katsin
insaallah ...öykümüze gecelim sizlerin kolay okumaniz icin kisa kisa
yazacagim insaallah...
HEM ANLATTI,HEM AGLADI
Inanilmaz,dayanilmaz,yürekleri yakan ve insani gözyaslarina bogan
hayat öyküsünü,onun dilinden dinleyip,tarafimdan duzelterek aktardim.
Bu müthis olaylar silsilesini dayanabilen yüreklere sunuyorum.
Hocam n'olursunuz,benim yasadiklarimi her genc okumali ki,benim
hatalarimin sonuclarini görsünler de,onlar böylesi yanlislara düsüp
hayatlarini karatmasinlar,diye adeta yalvariyordu.
Hani derler ya" Allah kimseye gördügü ve yasadigi günü aratmasin"diye...
Bu öncelere bana sinek viziltisi gibi gelirdi.Simdi anliyorum ki,
yikik bir ev,yirtik bir elbise,kuru bir ekmek ve kaybettiginiz onurunuz,
gecmisimizi öylesine hasretle anlatiyor ki,meger ki en büyük zenginlik
bunlarmis...
Anlatacagim hocam...Her seyi anlatacagim...Biliyorum ki bu öyküye
dayanamiyacak,sizde benim gibi aglayacak,iciniz,kalbiniz yanacak...
Yanacak cünkü yasadigim olaylari dinleyince kendinizden gececeksiniz.
COK MUTLUYDUK COK DA ZENGINDIK
Herkesin,bütün cevrenin,bizi taniyan her insanin imrenerek,gipta edere
"Ah bizde böyle bir aile olsak"dedigi sicaknmutlu ve huzurlu bir yuvamiz
vardi.
Annem melekler gibi bir hanimdi.Onun yemegini yememis,onun tatli
sözünü isitmemis,onun destegini görmemisbir tek komsu,bir tek tanidik
gösterilemezdi.Eli acik,cok hayir ve merhamet sahibiydi.Baskalarinin acisi
icin cok gözyasi döktügüne sahit olmustum.
Annemin fakirleri vardi.Sürekli onlari kollar,yedirip icirir,giydirirve her
hallerine kosardi.Hatta annem cevrede fakir bulamazsa,alirdi eline
cantasiniuzak tanidiklara gider,oralardaki buldugu fakirve yoksullara
yardimda bulunurdu.
Her Cuma günü onun özel sadakalari olurdu.Sadaka vermenin cok
belalar def ettigine inanirdi.Bizleride hayir islemeye tesvik ederdi.Ayrica
bir aliskanligida vardi ki,o da ssimdi hatirladigim zaman beni hala hayrete
düsürmektedir.
her hafta düzenli olarak annesi,babasi basta olmak üzere kabir
ziyaretlerine gider,onlarla konusup dertlesirdi.En sevdigi baska aliskanligi
da hastalarin yardimina kosmakti.Hastalari sik sik ziyaret eder,eve
gelince desagligin,varligin ve nimetlerin sükrü icin Allah'a etmemizi ve
O'nu devamli hatirlamamizi istedi.Inancliydi,dini bütün bir kadindi.
Asil adi feride'ydi.Ama cevredeki taniyanlar anneme "Melek
Hanim"derlerdi.Gercekden melek gibi tertemiz,iyi niyetli,hayir sahibi bir
kadindi.Tabii ki,evede böyle bir hanim olunca da sanki etrafimizda
devamli mutluluklar ucusuyordu.
Babam,Annemin tersine hareketli,vurdumduymaz,hic bir seyi
takmaz,umursamaz zengin bir adamdi.
Birkac tane lokantamiz vardi.Cok icer,ne zaman ne yapacagi belli
olmaz,her türlü pisliklere bulasir,basi beladan kurtulmazdi,Ama annemin
direnci,gayreti hos görüsüyle bu olaylar eve yansimazdi.En azindan
annemin usta davranislariylabunlari bizler evde hissetmezdik.Fakat
disarda dedikodulari duyardik.
Duyduguma göre,babamin sirtindan gecinen bir cok ickici gurubuyla,her
türlü kirli ve pis yerlere takilirlar,er türlü rezaleti cikarillardi.
Bu durum karsisinda annem,cok dikkatliydi.Babam eve gelince kolundan
tutar,banyoya alir,temizlenir,kendine geldikden sonra karsimiza cikarirdi.
Ben ve ablam da bir cok seyin farkina varmadan mutlu ve zengin bir
ailenin cocuklari olmanin ayricaligini yasardik.
Ben o yillarda ilkokul dödüncü sinftaydim.Ablam da benden iki yas büiyük
oldugu icin ortaokul birinci sinifa gidiyordu.
Biz iki cocuk,daha cok annemizin etkisinde muhafazakar bir egitim
aliyorduk.Amma ben cok yaramazdim,ablamda hayati erken tanimak
isteyen birisiydi..Bu yüzden her seyi erak eder,her delige burnunu
sokmak isterdi.Bu yüzden annemin sik sik canini sikardi.Ama asla bze
kizip,bagirip-cagirmaz,her seferinde bizeri karsisina alip,yaptigimiz
yanlisliklari tatilikla anlatir,bizi engellemek isterdi.Her seferinde annemize
söz vermemize ragmen yinede onu üzmeye devam ederdik.
BABAM DAGITMAYA BASLAMISTI
Icki ve diger zararli kötü aliskanliklar her gün biraz daha babami
pisliklere ve batakliklarina sürüklüyordu.Eli acik,zengin ve varlikli adami
yemek icin,ona sayisiz oyunlar hazirlayan insanlar cirit atiyordu,cevrede...
Parasini kapmak ugruna neler yapmadilar ki?Babam"en yakinim dostum"
zannettigi bu insanlarin gercek yüzünü göremedi.Kendisi icin hazirlanan
tuzaklari fark edemedi.Her gün önüne kadin-kiz yigan bu sahte
dostlar,babamin kesesinden,kendi keselerine dolduruyorlardi.
Öyle hale geldi ki,artik annem de olaylari bizdende saklayamaz olmustu.
Is yerimizin ikisi kapanmis,biriside kapanmak üzereydi.Varlik ve imkanlar
icinde yüzen ailemiz,bir cöküsün icine hizla yaklasiyordu.
Bir gece ablam beni kaldirdi.
Kalk ,dedi.Babamla annem neler konusuyorlar,dinle!...
Babamla annemin agiz kavgalari bizlere kadar ulasiyordu.
Annem yalvararak babama:
Yapma bey,aleme rezil oluyoruz.Senin gibi itibarli bir esnaf,bu duruma mi
düsecekti? Cocuklar her seyin farkina variyorlar.Onlarin
okullari,gelecekleri var.
Cocuklara kötü bir örnek olursun,diye korkuyorum.Elimizde bir lokanta
kalmis,o da giderse e yapariz? Hicmi kendini ve bizi dünmüyorsun?
Babam oldum olasi laf dinlemez;hic bir seyini kafaya almazdi.
Kim ac kalmis hanim,diye cevap veriyordu.Giderse gitsin ne yapalim?
Korkma ac kalmazsin.Hadi takma kafanada uyu...
Nasil uyuyabilirim?Ickiler bir taraftan,kadinlar bir taraftan,iflasimiz bir
taraftan,isledigin günahlar bir taraftan...Bunlari kafana takma
diyorsun.Nasil bunlar kafaya takilmaz.Sen nasil bunlari düsünmeden hala
hic bir sey olmamis gibi devam ediyorsun?
Annem yinede kirmadan,üzmeden o nezaketi bozmadan yalvarmaya
devam ediyordu:
Bey diyordu. Sana bir teklifde bulunacagim.Gel gecenin bu saatinde
kalkip abdest alip,Allah'a yönelelim,O'na tövbe,istigfar edelim.Yüce
Mevla'ya siginalim.O kendine acilan elleri,samimane pismanliklari asla
cevirmez...Hem Allah'i sevindir,hem beni sevindir,hem kendini ve hem de
yuvamizi kurtar.
Babam hicbir seyin farkinda degilmis gibi,
- Yat hanim yat. Kimse ac kalmaz... Korkma, size getirecek bir
ekmek bulurum.
O fedakar, sefkatli, merhametli annemin son bir önerisi vardi ki,
hatirlayinca hala icim titrer, hayretler icinde kalirim.
- Bey, dedi. Madem ki, hem kendini hem de bizi bir felakete
sürüklüyorsun. Bu da hic umurunda olmuyor ve seni üzmüyor.
Yapacaklarinda da kararli görünüyorsun. Isten sonra aksam eve gel.
Ben senin icki sofrani hazirlarim, evde ic... Ne istersen hizmetinde olurum.
Asla sana nicin iciyorsun demem... Yeter ki, evimizde gözümüzün önünde
ol. Disarida o pisliklere bulasma...
Babam alayci bir kahkaha atti.
- Sen gercekten bir meleksin, dedi. Ama ne yapalim ki, yanlis biriyle
evlendin. Kendini yorma. Ben hayatimdan memnunum. Fazla üstüme
gelme... Ara sira eve geliyorum. Bundan sonra onu da göremezsiniz.
Ama annem bu inanilmaz sabrina, tahammülüne bir yenisini daha ilave
ediyordu.
- O kadini birakmadin degil mi ?
Babam ise cok rahat bir edayla :
- Hangisini ?
- O Rus'u...
Babam yine bir kahkaha patlatti.
- Onlar coktan gittiler. Yunan, Bulgar, Rus ve Romenler tükendi.
Artik halis bir Türk var. Bu gelip gecici degil. Isler ciddi hanim.
Annem ise, hala bu felaketi önlemek icin cirpiniyordu.
- Madem ki, bir Türk var. Niyetin de ciddi. Gel, bir ev tut. Mazbur bir
evlilik yasa, sadece o pislik yuvalarindan kurtul. Hatta raziyim, al eve
getir, odanin birisini ona verelim. Yeter ki, her sey kontrol altinda olsun,
bir felakete yuvarlanmayalim. O pislik yuvalari seni yutacak, tek korkum
bu...
Günlerimiz bu ve benzeri problemlerle sürüyordu. Mutlu ve zengin
ailemizin tadi kacmis. Melekler melegi annem, mevcut düzeni kurtarmak
icin insanüstü bir cabayla cirpiniyordu. Bir taraftan babami frenlemeye
calisiyor, diger yandan da hicbir sey olmamis gibi, bizleri teselli ediyordu.
Ama isler göründügü gibi degildi. Her an, ama her an bir felaket
bekliyorduk. Nitekim gelismeler de bu dayanilmaz felaketin habercisi
gibiydiler.
ABLAMDA ANORMAL DAVRANIZLAR BASLAMISTI
Ben o yillarda ortaokul ikinci siniftaydim.Ablamda liseye gidiyordu.
Annem ablama iyi bir egitim vermek icin cok ugrasiyordu.Ama ablamin
kendisine has meraki,dogrulari ve istekleri vardi.
Ünlülere olan ilgisi,söhret olma tutkusu,zenginligin verdigi rahatlikve
güzelde bir kiz olmasi,annemin tesirini ve kontrolünü etkisiz kiliyor,artik
babam gibi kimseyi takmamaya basliyordu.
Hic kimseyi kirmayan annem ablamla atisir olmustu.Birbirimizi cok
sevdigimiz biz de öyleydik.Ablami erkeklerle düzensizve laubali gördükce
dayanamiyor,eve gelince kavga etmeye basliyorduk.
Eve o kadar cok telefonlar gelirdi ki,artik bikip usanmistik.
Ablam nihayet cok istedigi bir amacini gerceklestirmk icin,bir özel
kurulusun acmis oldugu güzellik yarismasina muracat etti.Adi hic
duyulmamis,o yila kadar hic güzellik yarismasi düzenlememis bir sirket...
Önce kizlari geziye götürecek,bir ay egitim verecek sonra da yarisma
yapilacakmis.Derece alanlara bir sürü malum teklifler ve söhret kapilari...
Bu, ablam icin bulunmaz bir seydi.
Annem ve ben ablami engellemek icin neler yapmadik ki?..
Onun tazecik hayati göz göre göre heder olmasi,bizleri cok
korkutuyordu.Sonunda beceremedik.Ablam evi terk etmesin diye razi
olduk.
Babam ise kendi dünyasinda,pis islerin icinde gittikce daha fazla
bogusuyor ,evde olanlardan hic haberi olmuyordu.Zaten son zamanlarda
eve de gelmez olmustu.
Ah annem ah...Sen ne büyük sabir abidesi bir kadinmissin.Bir tarafdan
babam,öbür tarafdan ablam....Sen ise hala pes etmeden mucadele
ediyor,benim okulum icin etkilenmemis görünüyordun.Bu nasil müthis bir
iradeymis.Simdi daha iyi anliyorum.
KORKULAN OLUYORDU
Ablam yarisma icin evden cikinca,bir daha geri dönmedi.Güzellik
yarismasini organize eden kurulusu aradik.
Böyle bir kurulus yoktu.Bize biraktigi telefon ise,aradigimiz yerle ilgisi
olmayan bir telefondu.Kendi cep telefonu ise,sürekli kapaliydi.
Cok korktuk,cok telaslandik.Tam on gün...Bir ömre bedel oldu.Sinirleri
tüketen,cökerten o on gün,evimize bir asirlik aci yasatti.
Ilk haber,bir hastanede geldi.Gittigimde ablam intihara tesebbus
etmis,bileklerini kesmis,hap yutmus komadaydi.Tam üc gün ölüm kalim
savasi verdi.Annemle ben üc gün boyunca ecel terleri döktük.Babmin hic
umrunda degildi.Cünkü onun da basi cok ciddi sikintilara girmis,ama
bizim haberimiz yokmus.
Ablam kendine gelince,bizleri karsisinda gördü.O dehset anini size
anlatamam...Birdén nevresimi basina gecirip,"öldürün beni yasamak
istemiyorum,ne olursunuz öldürün beni"diye bagirmaya basladi.
Felaketin boyutlari anlasiliyordu.Güzellik yarismasi adiyla genc kizlari
pazarlayan,hayvanlardan asagi insanlarin eline düsmüs,her seyini
kaybetmisti.
Annem ablami bagrina basti.Ama ablam:
Bana dokunmayin, diye kendini yirtiyordu.Bana dokunmayin ben
kirli,ayipli bir günahkarim.Benim ölmem lazim,artik ben yasayamam,diye
yeri gögü inletiyordu.
Ablam basina gelmis olan,doktor ve hemsireleri de aglatiyordu.
Bir metanet,bir sabir abidesi olan annem,o müthis direncini bitirmis
olacak ki,bu icler yakan feryada daha fazla dayanamadi,oraya yigilakaldi.
DÜNYALARIM CÖKÜYORDU
Benim ise,dünyalarim cöktü.Artik aklim her seye yetiyordu.O anda neler
yapmazdim ki...
Insani pazarlayan,gencecik hayatlari mahveden,dünyalar yikan,ümütler
tükeden bu insanlara neler yapmazdim ki..
Ilk defa caresizligin ne demek oldugu,bir ok gibi icime saplandi.
Babam kendi dünyasinda bitmis...Ablam hayatinin en tatli aninda kendini
tüketmis...Bir sabir timsali annem dayanmaz olmus,caresiz
kalmis...Ortada duran yalnizca benim...
Medet Allah'im medet artik...Bu yollarin bir cikisi olmali...Uzat o rahmet
ve kudret elini...Bizi kurtar bu bataklikdan...
Hayat mücadelesi ve hayatin dayanilmaz cilesi cok erken baslamisti.Bizi
öyle günler bekliyordu ki,bunlar onlarin yaninda ne ki..."Devede kulak"
misali ...
Ablam psikolafi tedavi görüyordu.Sürekli hastanedeydi.Ama asla
düzelmeye ne niyeti vardi,ne de ümidi...
Biliyordum,hayatda ümidini tükeden bir insani aya kaldiracak bir direnc
de olamazdi.Ilk isinin yeni bir intihar girisimi olacagini biliyorduk.Bunun
icin biz ve doktorlar tam bir seferberlik icindeydik.Annem, ablami hayata
döndurmek icin sabahlara kadar gözyaslari icinde Allah'a
yalvariyor,gündüzde gidip ablama destek oluyordu
BIR FELAKET HABERI DAHA
Ablamin bu unutulmaz dramibütün siddetiyle icimizi yakmaya devam
ederken,bir felaket daha caldi kapimizi...
Hic unutmuyorum.Bir cuma sabahiydi.Annem ablama gitmek icin hazirlik
yapiyordu.
Kapimizin zili caldi.Kapiyi ben actim.Bir andan disarda tanimadigim bir
grup insanla gözgöze geldim.Hic görmedigim bu insanlardan,avukat
oldugunu sonradan ogrendigimiz bir bey ileri cikarak:
Evinize "haciz" geldi,dedi.Baban borclarini ödememis,biz evin esyalarini
yazacagiz,Eger iki gün icinde parayi ödemezse,esyalari götürecegiz.
Annem bu ani haber karsisinda ikinci bir sok daha yasayarak orada
bayilmisti.
Ben hemen babami aradim.
Telefondaki ses bir yabanciydi.
Seni tanimadim kücük bey,dedi.Burasi artik sizin degil.Ilk önce devraldik.
Peki babam nerede?dedim.
Onu bizde ariyoruz.Alacagimizi getirmedi.Eger bulursan,bizimde
aradigimizi söyle...
Aman Allah'im!Neler duyuyorum.Ne yapacagim simdi?Bütün felaketler üst
üste...
Annem kendine geldi.Adamlarda evin esyasini yazip,gittiler.Melek annem
benim kolumdan tuttu.
Sakin ol yavrum,dedi.Bu felaketlere ugrayan yalniz biz degiliz.Kendimizi
üzmekle de hicbir seyi cözemeyiz.Biz birbirimize dayanarak bu hayatda
mucadele edecegiz.O büyük Allah'i unutmadan ve O'ndan medet
isteyerek...
Korkma yavrum...Isin ucunda bir ölüm var.Ölüm hayat gibi bir baska
yasam bicimidir.Bizi getiren Allah,ayni zamanda da bizi götürecek
Allah,kullarini daraltir,ama asla bunaltmaz.Mutlaka bir cikis yolu
gösterecektir.Sakin olalim,sakin kafayla olaylari cözmeye calisalim.
Annem beni teselli etmek icin cok mükemmel bir rol yapiyordu.Allah'a
teslimiyeti,elbette ki, bir rol degildi,ama beni teslli edip sakin olmaya
calismasi bir roldü.Roldü,cünkü bu rol,gözlerinden okunuyordu.
Babam kayip,ev hacizli,ablam intiharin esiginde,maddi imkan cökmüs bir
vaziyette...Bu rol degil de neydi?
Buyurun... Cikin su isin icinden nasil cikacaksaniz?..
BABAM KAYIPLARA KARISMISTI
Bir taraftan babami aramaya koyulduk,bir taraftan da her an ölümü
secmek icin firsat kollayan ablamla ilgileniyorduk.
Babam sanki buhar olmus,ucmus gitmisti.Bildigimiz bütün yerleri
aradik,yoktu.Artik aklimizda kesin olarak iki ihtimal vardi.Ya borclarindan
kurtulmak icin kaciyor veya pis islere bulasa bulasa artik dönüssüz bir
yola girmis,ölümü secmisti.
Cok sürmedi.
Herkesin"saray yavrusu"dedigi evimizin esyalari alindi,ardindan da evimiz
de elimizden gitti.
Bütün ama bütün imkanlarimiz sifirlanmisti.
Benim cebimde üc-bes kurus,annemin cüzdaninda da bir o kadarcik
para...Bunlar o günün parasiyla iki günlük kuru ekek demekti.
ANNE-OGUL AGLIYORDUK
Oturdum aglamaya basladim.Ilk defa annem de metanetini yitirerek,o da
bana sarildi.Anne-ogul bu dayanilmaz,bu asilmaz caresizlik karsisinda
gözyasi döküyorduk.
Sagdan-soldan tek-tük uzanna tanidik baslar,sanki yanimiza
yaklasmadan korkuyorlardi.
Nereye gidecektik.Annemin tek mali,üzerinde giyisileriydi.Benimkide
elbiselerimden ibaretti.
Kalktik.
Gidelim ogulum,dedi.Allah bir kapi acacaktir.Onun rahmetinden
beklenir.O bizi asla perisan etmez,ben bütün kalbimle inaniyorum
Annemle yürümeye basladik.Aramizda ise,herkezin gipta ile baktigi huzur
ve varlik dolu bir ev,bir ömür,bir hayati birakarak...
Yürüyorduk...Ama nereye?Amacsiz,hedefsiz,kimsesiz ve teselliye muhtac
bir sekilde...
Yeni yeni kendime geliyordum.
Nereye gidiyoruz anne?dedim.
Ablana oglum,dedi.Ablana gidiyoruz.Onu yalniz birakmamamiz lazim.O
cok zor günler yasiyor.Ona asla yasdiklarimizi anlatmayalim.Her sey
yolundaymis gibi davranalim.
Basimi salladimHer sey yolundaymis gibi...Zaten annem hep öyle
davranmamis miydi? Zaten onca sikintilara ramen gülücükler dagitmayi
becerememis miydi?Kendisinin ici kan aglarken,bize huzur ve mutluluk
rolü yapmamis miydi?
Evet ama...Artik nereye kadar.Artik büyü bozuldu.Gerceklere cok ama
cok aci gerceklerle yüzlesmeye basladik.
TAM BIR CARESIZLIK ICINDEYDIK
Unutamiyorum o günü,asla unutamiyorum.Evimiz satilip,annemi zorla
evden cikaran o cani adamlari unutamiyorum.
Benim kolumu tutup,duvara carpmislardi.Sol kolum catladi.Aylarca o
kolumun sancisi icinde olmustum.
Hele annemi iten o suratsiz herif?Zavalli annem yere yuvarlanmis disi
kirilip,dudagi patlamis,kasi acilmis ve yüzü kanlar icinde kalmisti.
Tek basimiza kalmistik.Anne-ogul ve bir de ölümle pencelesen bir
kiz.Yardim edecek tek bir insan yoktu.Bütün dostlar bitti,tükendi sanki...
Neredesiniz?Bunca annemin yardimina kostugu insanlar?
Neredesiniz."hayir"icin yarisan kadindan iyilik görenler?
Neredesiniz,akrabalar,komsular,can dostlar?Bu kadar da vefaziklik olur
mu?Oluyor,oluyor iste...Düsünmeye görün...Düserseniz bitiyor her sey...
Annemi öyle kanlar icinde görünce beynime sicak bir sey akti.Basim
döndü,sonrasini hatirlamiyorum.
Kendime geldigimde,sokak ortasinda,eli.yüzü kanlara bulanmis
annemle,tek basimiza kalmistik.
Gecti yavrum,bir sey yok,dedi.Kalk gidelim,Allah büyüktür,bunlarda
gecer.
Bütün bunlara ragmen yine o inanilmaz sabriyla,yine o tükenmez
tevekkülü ve teslimiyetiylebana moral vermeye,destek olmaya
calisiyordu.
Kalktim.Hala kendimde degildim.Basim dönüyordu,gözlerimin önü perde
perde oluyordu.
Sokak ortasinda varligi ve mutlulugu tükenmis yalniz basina iki caresiz
insan...
ABLAMIN DAYANILMAZ ACISI BENI KAHREDIYORDU
Hastaneye gittigimizde bizi cok kötü haberler bekliyordu.Ablam yine
intihara tesebbüs etmis,kendini pencerede atmak üzereyken
yetismisti.Tam bir bunalim icindeydi.Bazen de suuru kayiyor,olaylari ve
kisileri birbirine karistiriyordu.
Doktorlarin verdigi bilgiye göre bu hastanede yapilacak cok ciddi bir sey
yoktu.Ama iyi bir tadavi görürse düzelebilirdi.
Ama nasil?Hangi imkanla ve hangi parayla?Bunu kim yapacak?Bize kim
destek verecekti?
Biz ortada kalmis bir insandik.Aksam olunca gidecegimiz bir evimiz
yoktu.Gelirken ablama bir cicek dahi alamadik.
Bu durumda hem ablam,hem annem,hem de ben hayattaki bütün baglari
koparmis,tek kelimeyle caresizligi,ümitsizligi ve dayanilmaz acilari
oynuyorduk.
Annemle ablamin odasina girince,ablam bizi ilk kez derin derin süzdü.
Beni öldürün,beni öldürün,diye bagimaya basladi.Utaniyorum,igreniyorum
bu hayattan...Ben kirli,fazlalik,adi birisiyim.Öldüründe kurtarin beni bu
ayipdan...
Ablam öyle bir ic atesine düsmüs,alev alev yaniyordu ki,dudaklari
kupkuru,gözlerinin alti mosmor,yüzünün her zerresi istirapla
gerilmis.Sanki nefesi ates gibi cikiyordu.
Elinden tutup sarilmak istedim,beni itti.
Yaklasma yanima,dedi.Ben bulasici bir hastaligim artik.Degdigim her yer
kirleniyor.Senide kirletmek istemem.Sen temiz kal,ne olursun,temiz
kal.Beni kirletenlere aldanma.Cok utaniyorum,cok utaniyorum.Beni
kurtarin,öldürün de beni kurtarin.
Bu ic yakan,bu yürek daglayan,bu insani alt-üst eden feryada nasil
dayanirsiniz?Nasil sabir gösterirsin?Kendinizi nasil frenlersiniz?
ANNEM"YA RABBI YETIS ARTIK"DIYE FERYET EDIYORDU
Bu acilari anlatmak da,yazamak da cok zor.Hele annemin,ablama
sarilisini,anne-kizin insani alev alev yakan haykirislarini,ne unutabilirim
ne de anlatabilirim.
Bir anne ki,hayati adadigi kizi,gözü önünde ölüme dogru
sürükleniyor ,hem de her seyini kaybetmis bir sekilde...
Bir kiz ki,taptaze bir genc kizlik baharina baslamadan kendini ac kurtlarin
sofrasinda buluyor,yaptigi yanlislari hayatiyla,gencecik ömrüyle ödüyor.
Bir erkek evlat düsünün ki,yasi henüz 15-16 civarinda...
Tecrübesiz,tek basina,caresiz ve yüregi kinle,hincla ve atesle dolu.Ama
elinden bir sey gelmiyor.Yalnizca tesselligi gözyaslarinda buluyor ve
olaylar karsisinda kahroluyor.
Hemsireler geldiler,annemle-ablami zorla birbirinden ayirdilar
Ablam tam bir suur bulanikligi ve bozuklugu icinde oldugu icin,ne dedigini
bilmiyordu,yalnizca kendisini kandiranlara lanetler yagdiriyor,bir anlamda
da genc kizlara cok aci,ama cok etkili bir mesaj gönderiyordu.
Annem bitmis ve tükenmis bir halde kendisini disari atti.Bekleme
salonun daki bir sandalyeye kendini birakti.
Ilk defa caresizligini bu kadar acik,derin ve agir bir sekilde yüzünden
okuyordum.Bu,bir anlamda her seyin bitisini,tükenisini gösteriyordu.
Yanina oturdum.Göz göze geldik.Sanki"Anne ne yapacagiz?"gibi anlamli
bir bakisim olmus olacak ki,annem ellerini acti:
Ya Rabbi yetis artik,tahammül bitti,dayanamiyorum,diye haykirmaya
basladi.
Ben ise,tam bir tas kesilmis.ne yapacagimi bilemez halde,öylesine
kalakalmistim.Bütün zor sartlara direnen annem de pes ettigine
göre,galiba yolun sonuna gelmistik.
TAM INTIHARI DÜSÜNÜYORDUM KI...O CIKTI...
Icimde müthis bir isyan duygulari yükselmeye basladi.
Nicin bu kadar cile?Neden bunlar Allah'im üstüste bizlere veriliyorum?
Babamin hatasini annemle ben cekmeye mecbur muyuz?Hani Allah
merhametli ve sefkatliydi (hasa)?Öyleyse neden bizlerin bu basina
gelenleri (hasa) görmüyor?
Ilk defa ablam gibi intihar edip kurtulmayi düsündüm.
Ilk defa Allah inancinin icimde sarsildigini hissetmeye basladim.Bunca
cileye ragmen bir elin bize uzanmamasina tahammül edemiyordum.
Ben kendi dünyamda bu cetin celiskileri yasarken omuzuma bir el
dokundu.
Döndüm,tanimadigim elli-altmis yaslarinda gösteren bir bayan:
Sen Selim degil misin?Dedi.Su bizim Melek Hanim'in oglu.
Ohanim,annem karsimda oldugu halde onu fark etmemisti.
Evet,dedim.Feride Hanimin ogluyum.
Biz ona Melek Hanim, derdik.
Annemi isaret edince,
Aaaa!Diye atildi Sizi fark edemedim.Siz de mi buradaydiniz.Cok mutlu
oldum,sizi gördügüme...
Annem de zoraki hareket edip, ayaga kalkti.Sag olun Betül
Hanim,dedi.Bende sizi gördügüme sevindim.
Betül Hanim,halimizi söyle bir taradiktan sonra:
Hayrola insaallah,dedi.Kötü bir durum yoktur,umarim...
Annemin gözlerinde oynasan yaslari görünce:
Siz iyi degilsiniz.Neyiniz var,Melek Hanim?Diye sordu.
Annem ne kadar gecistirmek istediyse de,Betül Hanim birakmadi.Annem
ise,olanlari anlatmak zorunda kaldi.
Betül hanim gözyaslari icinde,hickiriklarla hayat maceramizi bastan sona
dinledi.
Ben geliyorum,sakin bir yere ayrilmayin,diyerek kalkti,gözden kayboldu.
Anne bu kadinda kim? Diye sordum.Annem ötelere ,cok ötelere dogru
daldi.Yüzünde aciyla karisik ibretli bir tebessüm belirdi.Sanki ciliz bir ümit
isgi dogmus gibi mirildandi.
Yillar önceydi,dedi.Bu hanim kardesimizle tanistirilmistim.Birisi vasitasiyla
bana gelmisti.Beyi rahmetli olmus,bir kiziyla kalmisti.Allah kabul etsin,o
günün imkanlariyla hem kendisine,hem de okulu icin kizina üc.bes yil
destek olmustum.
Iste o büyük Allah,en dar zamanimizda karsimiza cikardi.Icimde öyle bir
isik yandi ki,sanki bir cikis yolu hissetmeye basladim.
"Mevla görelim neyler,neylerse güzel eyler"demisler oglum.Biz bir türlü
icinden cikamadigimiz bu acilar karsisinda elbette ki,Mevla'min da bir
plani vardir.
Hey benim temiz,dürüst annem...En aci bir cikmazda da olsa,ölüm anini
da yasasa,ümidini yitirmeyen,cevresindekilere moral veren,yardim eden
annem.Sen ne Melek bir hanimsin böyle...Belki de benim en büyük
sansim senin gibi melek bir hanimdan dogmus olmam...Ama sn büyük
sanssizligim dapisliklere bulasmis bir babmin olmasi...
Ya anne,senin sansizligin...Sen cok iyilere layikken,böylesi bir
insanla,babam gibi bir adamla hayatini birlestirmis olman?..
Bütün bunlar zor bilmeceler.Evet bir Allah var bu kainatin hakimi olan.Var
ama bu zülümler cileler niye?Iste burada tikaniyorum.Bütün bunlarin bir
aciklamasi olmali...
BIR ÜMIT ISIGI
Betül Hanim cok sürmeden nefes nefese yanimiza döndü.
Tuttu annemin kolundan:
Haydi,dedi.Gidiyoruz.
Nereye?diye sordun annem.
Simdi bunlarin konusmanin yeri degil.Hem gideriz,hem de nereye
gittigimizi konusuruz.Asagida kizim bekliyor.Destek olup,okuttugunuz
kizim.Simdi doktor...Bu hastanede...Haydi konusacagimiz cok seyimiz
var...
Baska caremiz yok.Gidecek bir ev aramiyor muyduk?
Kime ve neye güvenelim de gitmeyelim?
Betül hanim,annemin koluna girdi.Ben de zor tasidigim vücudumla onlari
takip ediyordum.
Evet annem dogru hissetmisti.Galiba kücük de olsa bir ümit isigi
yanmisti.En azindan bu gün rahat edebilecegimiz bir eve gidiyorduk.Tabii
ki,ablamin ve babamin icimizdeki kor gibi yanan atesi rahat birakirsa...
Asagi indik ki,son model bir mersedes...Yanibasinda da kapali,genc bir
hanim duruyor.
Bizi görünce kosarak geldi ve annemin eline egildi.
Sizi yeniden görmek ne saadet Melek Abla,dedi.
Ama bu sürpriz karsilasmanin sevinci doyasiya yasanamadi.Zoraki
tebessümlerden baska bir isaret yoktu.
Cok üzüldüm olanlara,dedi doktor hanim.Sizin bende o kadar emeginiz
var ki,hem beni okuttunuz,hem de inancimi,imanimi kurtardiniz.Bundan
sonra sizin emrinizde bir kizinizim.Unutmayi ki,sizin icin yapmayacagim
hicbir fedakarlik yoktur.
Bu duygusal anlarin rüzgari yeniden kalpleri hüzünlendirdi ve gözleri
yeniden nemlendirdi.Vefali annemin iyiliklerinden dolayi karsimiza güzel
seyler de cikacakti.
Birden din dersi ögretmenimizin sik sik tekrar ettigi cümleyi hatirladim:
"Iyilik yap denize at,baik bilmezse Halik (Yaradan)bilir."
Ne kadar dogruydu...