Bizi yokdan var eden cenâb-ı hakka hamdü senalar olsun. Bizi küffar aleminde değil de, böyle bir Müslümân memleket de dünyâya getirdiği için, cenâb-ı hakka hamdü senalar olsun. Bizi Müslümân anne-babadan dünyâya getirdiği için cenâb-ı hakka hamdü senalar olsun. Bizi iki cihanın sultanı peygâmber efendimiz “sallallahü aleyhi ve sellem“ hazretlerine ümmet eylediği için hamdolsun. Bize sevdiği kullarını tanıttırdığı için hamdolsun. Son nefeste iman nasib eylesin. Cenâb-ı hak, hayatta olduğumuz müddetçe onun emirlerine uymak, Peygâmberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem“ sünnet-i seniyyesine tabi olmak ve dinimize hizmet etmek nasib ve müyesser eylesin. Hertürlü kazadan, belâdan, musibetten, nazardan, kötü gözlerden muhafaza eylesin.
Cenâb-ı Hak bu dünyâda kendi rızası için yapılan her ibâdeti ve ameli kabul eder. İnsanlara gösteriş için, insânlara yaranmak için yapılanları kabul etmez. Binaenaleyh her türlü ibâdetlerimizin, her türlü işlerimizin, her türlü davranışlarımızın halis olması lazımdır. İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyorlar ki; Ahiredde, Allah için yapılan ibâdetler haricindekilerin hepsi icraatin dışında kalacak, hiç biri kabul edilmeyecek. Onun için az fakat, dürüst olanı yani rıza-i ilahi için olanı yapmak lazım. En mühim olan şey Allah rızasıdır. Gülistanda bir hikaye var; Ahmed’e çalışıp da, Mehmed’den para beklemeyin diyor. Kime çalışdıysanız gidin ondan ücretinizi alın diyor. Yapdıklarımızı, insanlar görsünde, ne güzel yapdı desinler diye değil, Allahü teala beğensin diye yapmalıyız.
Allahü teâlâ Kur’an-ı kerimde buyuruyorki; Siz cennete kolayca girebileceğinizimi zannediyosunuz. Biraz sıkıntı çekeceksiniz, biraz üzüntü çekeceksiniz, biraz hastalık çekeceksiniz, biraz fakirlik çekeceksiniz... ama sonsuz olan hayal edemeyeceğiniz, gözle göremeyeceğiniz, rüyasını göremeyeceğiniz güzel hayat orada bekliyor.
Cenabı Hak âlemi ne güzel yaratmış. Herşey Onun emrinde... peki demekten başka çare yok. Her an, her saniye, her salise Allah’ımızın varlığına muhtacız. Hiç böyle bir Allah bırakılırmı... Namaz Allah için kılınır, ekmek Allah için yenir, evlenmek Allah için olur, islama uymak için olur, konuşmak Allah için olur, dinlemek de Allah için olur. Bunların içine bir parça dünyâ karışırsa, zemzeme necaset karıştırmak gibi olur. Dünyâ sevgisi leşdir. İslâmiyet, ibâdet zemzem gibidir, misk gibidir. Bu temizliğe, bu zemzeme, bu güzelliğe pislik bulaştırmamalıdır. Kendimizden konuştuğumuz müddetçe, kendimiz varolduğumuz müddetçe bu zemzem içilmez. Birgün çöp yığınının içinde kediler, köpekler hırlaşıyorlardı. Birisi miyav diyor, birisi hav diyor. Bir şeyler oluyor. İşte Hâdis-i Şerif “Eddünyâ ci’fetün talibuha kilabün“. (Dünyâ çöplükdür, talipleri köpeklerdir). Düşmanımızı iyi tanımalıyız. En büyük düşmanımız nefsimizdir. Dışarıda aramayalım. Düşman dışarıda değil. İçimizde öyle bir hain var, öyle bir mel’un var ki, bize hep en iyi dedirtsin ister, Allah muhafaza eylesin. Sabahleyin her zaman Kur’an-ı Kerim okumalı, sonrada bir miktar ilmihal olkumalı,.. çünkü o, günlük gıda olur.
Cenâb-ı Hak bu dünyâda kendi rızası için yapılan her ibâdeti ve ameli kabul eder. İnsanlara gösteriş için, insânlara yaranmak için yapılanları kabul etmez. Binaenaleyh her türlü ibâdetlerimizin, her türlü işlerimizin, her türlü davranışlarımızın halis olması lazımdır. İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyorlar ki; Ahiredde, Allah için yapılan ibâdetler haricindekilerin hepsi icraatin dışında kalacak, hiç biri kabul edilmeyecek. Onun için az fakat, dürüst olanı yani rıza-i ilahi için olanı yapmak lazım. En mühim olan şey Allah rızasıdır. Gülistanda bir hikaye var; Ahmed’e çalışıp da, Mehmed’den para beklemeyin diyor. Kime çalışdıysanız gidin ondan ücretinizi alın diyor. Yapdıklarımızı, insanlar görsünde, ne güzel yapdı desinler diye değil, Allahü teala beğensin diye yapmalıyız.
Allahü teâlâ Kur’an-ı kerimde buyuruyorki; Siz cennete kolayca girebileceğinizimi zannediyosunuz. Biraz sıkıntı çekeceksiniz, biraz üzüntü çekeceksiniz, biraz hastalık çekeceksiniz, biraz fakirlik çekeceksiniz... ama sonsuz olan hayal edemeyeceğiniz, gözle göremeyeceğiniz, rüyasını göremeyeceğiniz güzel hayat orada bekliyor.
Cenabı Hak âlemi ne güzel yaratmış. Herşey Onun emrinde... peki demekten başka çare yok. Her an, her saniye, her salise Allah’ımızın varlığına muhtacız. Hiç böyle bir Allah bırakılırmı... Namaz Allah için kılınır, ekmek Allah için yenir, evlenmek Allah için olur, islama uymak için olur, konuşmak Allah için olur, dinlemek de Allah için olur. Bunların içine bir parça dünyâ karışırsa, zemzeme necaset karıştırmak gibi olur. Dünyâ sevgisi leşdir. İslâmiyet, ibâdet zemzem gibidir, misk gibidir. Bu temizliğe, bu zemzeme, bu güzelliğe pislik bulaştırmamalıdır. Kendimizden konuştuğumuz müddetçe, kendimiz varolduğumuz müddetçe bu zemzem içilmez. Birgün çöp yığınının içinde kediler, köpekler hırlaşıyorlardı. Birisi miyav diyor, birisi hav diyor. Bir şeyler oluyor. İşte Hâdis-i Şerif “Eddünyâ ci’fetün talibuha kilabün“. (Dünyâ çöplükdür, talipleri köpeklerdir). Düşmanımızı iyi tanımalıyız. En büyük düşmanımız nefsimizdir. Dışarıda aramayalım. Düşman dışarıda değil. İçimizde öyle bir hain var, öyle bir mel’un var ki, bize hep en iyi dedirtsin ister, Allah muhafaza eylesin. Sabahleyin her zaman Kur’an-ı Kerim okumalı, sonrada bir miktar ilmihal olkumalı,.. çünkü o, günlük gıda olur.