Olay 1974yılında yapılan Kıbrıs Harekatında yaşanmış.Savaş sırasında birgün,bizim askerlerden birisinin yanına bir başka mehmetçik gelmiş.Biraz hoşbeşten sonra ailesine ulaştırması için ona bir mektup vermiş.Bizimki, "kardeşim savaştayız kimin ne olacağı belli değilki belki sen gidersin ben kalırım" desede diğer asker sürekli "Hayır sen gideceksin ,ben kalacağım" diyormuş. Sonunda başa çıkamıyınca razı olmuş . Mektubu götüreceğine dair söz vermiş. Birdaha o askeri görmemiş.Bir süre sonrada o olayı unutmuş.
Savaştan yıllar sonra,askerlikle ilgili eşyalarını karıştırırken bir anda eline o mektup geçmiş. Verdiği sözü tutamamanın rahatsızlığıyla hemen mektubun üzerindeki adrese doğru yola koyulmuş. Giderkende "döndüyse kendisini görürüm ,şehit olduysa ailesine başsağlığı dileyip mektubu veririm." diye aklından geçiriyormuş.
Sonunda evi bulup kapıyı çalmış.Kapıyı açan yaşlı teyzeye,Kıbrıs'ta birlikte savaştıkları oğullarından bir mektup getirdiğini,kendisiyle görüşmek istediğini söylemiş.Kadın şaşkınlık içinde adamı içeri kocasının yanına götürmüş. Yaşlı adam olayı dinledikten sonra, "iyide evladım,bizim Kıbrıs'ta savaşan bi oğlumuz yokki" demiş. Ardından da diğer odaya gitmişve elinde bir fotoğrafla geri dönmüş. Resmi bizimkine göstererek "sana mektubu veren bu muydu? diye sormuş. Bizim Kıbrıs gazisinin gözleri parlamış "evet,işte bu askerdi. Ama Kıbrıs'ta savaşan oğlumuz yok demiştiniz?" Anne çoktan gözyaşlarına boğulmuştu. Baba ise başını sallayıp üzüntülü bir sesle "Evet bu bizim oğlumuz ancak Kıbrıs'ta değil yıllar önce Kore'de şehit oldu demiş. "ALLAH YOLUNDA ŞEHİT OLANLARA ÖLÜ DEMEYİN ONLAR DİRİDİRLER.LAKİN SİZ SEZMESSİNİZ. (BAKARA SURESİ)
Savaştan yıllar sonra,askerlikle ilgili eşyalarını karıştırırken bir anda eline o mektup geçmiş. Verdiği sözü tutamamanın rahatsızlığıyla hemen mektubun üzerindeki adrese doğru yola koyulmuş. Giderkende "döndüyse kendisini görürüm ,şehit olduysa ailesine başsağlığı dileyip mektubu veririm." diye aklından geçiriyormuş.
Sonunda evi bulup kapıyı çalmış.Kapıyı açan yaşlı teyzeye,Kıbrıs'ta birlikte savaştıkları oğullarından bir mektup getirdiğini,kendisiyle görüşmek istediğini söylemiş.Kadın şaşkınlık içinde adamı içeri kocasının yanına götürmüş. Yaşlı adam olayı dinledikten sonra, "iyide evladım,bizim Kıbrıs'ta savaşan bi oğlumuz yokki" demiş. Ardından da diğer odaya gitmişve elinde bir fotoğrafla geri dönmüş. Resmi bizimkine göstererek "sana mektubu veren bu muydu? diye sormuş. Bizim Kıbrıs gazisinin gözleri parlamış "evet,işte bu askerdi. Ama Kıbrıs'ta savaşan oğlumuz yok demiştiniz?" Anne çoktan gözyaşlarına boğulmuştu. Baba ise başını sallayıp üzüntülü bir sesle "Evet bu bizim oğlumuz ancak Kıbrıs'ta değil yıllar önce Kore'de şehit oldu demiş. "ALLAH YOLUNDA ŞEHİT OLANLARA ÖLÜ DEMEYİN ONLAR DİRİDİRLER.LAKİN SİZ SEZMESSİNİZ. (BAKARA SURESİ)