Kalbimin sessizliğinde nefesimle sözleştim
Ruhumdaki lekeleri inayetle temizlemeden gitmeyecektim
Fedakârlığı hedefleyecektim, nefsimi prangalarından azat edecektim
İrademi aklımın ahengini oluşturan kalbime teslim edecektim sonra gidecektim
Kimseyi suçlamamayı azimle öğrenecektim
Hamasi duygulardan vazgeçerek zahir ve batına inecektim
Hakikatin sahnesinde kavilleşerek tevdi edilen emaneti derleyecektim
Ve sonra tuval için renklerin cümbüşünde şenlenerek acemaşiran dinleyecektim
Hissiyatımı hep vicdanımla yüzleştirecektim
Ruhumla bütünleşerek işaret taşlarıyla ahdime yönelecektim
O vakit mahzunlaşan gülün nazarında kalbimin sayfasında inleyecektim
Laleyle hemhal ederek ezanı saba makamında dinleyecektim ve hali görecektim
Ne anılan sevdalara ve bahsi konu olan aşka
Yar olacaktım masumlara ve bilinmeyen hikmetinde ki sırra
İnşirah için muhtacım niyaza ve kalbi fakirliğimle zikredemediğim aşka
Neyleyim ki artık gidiyorum hicrana ve ruhumda anlamlaşan hüznün sancısıyla
Ne hakkıyla gözlerim ve ne de dizlerim ağardı
Hayatın yokuşlarında bu nefesim mütemadiyen daraldı kaldı
İçim sızlardı, gönlüm dağlandı, yakarışlarım arkamdan umuda sarılırdı
Artık nefesim haberi veriyor, renklerin sesi kayboluyor gidiyor içim elvermiyor
Mefkûreme yöneliyor sessizliğime dalıyorum
Ruhuma seslenen dalgaların dirliğinde aşkı zikrediyorum
Varlığın namında irademe meylederek gerekçelerinde kaybolup eriyorum
Tevdi edilen kutsiyeti ne kadar biliyorum ve geçip giderken rahmetini diliyorum
Ne kadar kul olduğumu anarak yaşasam da
Heveslerimin prangasına kanarak şimdi kaldım yollarda
Biliyorum ki ruhum insicamında sorguluyor zamanı ve kalbime işliyor
Bir türlü nedenler, niçinler bitmek bilmiyor ve zihnimi iflasını öyle haber veriyor
Toprağı anarak ve kopan yaprağa bakıyorum
Rüzgârın sesiyle ve kalbimin takatsizliğiyle dua ediyorum
Artık geriye ne kaldı diyerek ötelerin derinliğinde sayfaları okuyorum
Kitabelerdeki hikâyeleri derliyorum ve dilimi burkan, halimi ağlatana akıyorum
Bilmem ki neden hissiyatımı öyle yazıyorum
Çünkü nefesin azizliğine inanarak umudumla kalıyorum
Niyazın hamiyetine inanıyorum ve vesilelerde ki hikmeti yâd ediyorum
Muhabbetin refakatinde ve kalbimin nezaketindeki sadakatimi teslim ediyorum
Yazmak adına neden bir uğraş vermiyorum
Suskunluğumun orucunu ancak böyle zikrede biliyorum
Lütfen hor görmeyin diliyorum ve kalbi güzelliğinize niyaz ediyorum
Hem hal olmak adına, bilinmeyenlerde kaybolmak izana gönlüm aç bu sevdaya
Mustafa CİLASUN
Ruhumdaki lekeleri inayetle temizlemeden gitmeyecektim
Fedakârlığı hedefleyecektim, nefsimi prangalarından azat edecektim
İrademi aklımın ahengini oluşturan kalbime teslim edecektim sonra gidecektim
Kimseyi suçlamamayı azimle öğrenecektim
Hamasi duygulardan vazgeçerek zahir ve batına inecektim
Hakikatin sahnesinde kavilleşerek tevdi edilen emaneti derleyecektim
Ve sonra tuval için renklerin cümbüşünde şenlenerek acemaşiran dinleyecektim
Hissiyatımı hep vicdanımla yüzleştirecektim
Ruhumla bütünleşerek işaret taşlarıyla ahdime yönelecektim
O vakit mahzunlaşan gülün nazarında kalbimin sayfasında inleyecektim
Laleyle hemhal ederek ezanı saba makamında dinleyecektim ve hali görecektim
Ne anılan sevdalara ve bahsi konu olan aşka
Yar olacaktım masumlara ve bilinmeyen hikmetinde ki sırra
İnşirah için muhtacım niyaza ve kalbi fakirliğimle zikredemediğim aşka
Neyleyim ki artık gidiyorum hicrana ve ruhumda anlamlaşan hüznün sancısıyla
Ne hakkıyla gözlerim ve ne de dizlerim ağardı
Hayatın yokuşlarında bu nefesim mütemadiyen daraldı kaldı
İçim sızlardı, gönlüm dağlandı, yakarışlarım arkamdan umuda sarılırdı
Artık nefesim haberi veriyor, renklerin sesi kayboluyor gidiyor içim elvermiyor
Mefkûreme yöneliyor sessizliğime dalıyorum
Ruhuma seslenen dalgaların dirliğinde aşkı zikrediyorum
Varlığın namında irademe meylederek gerekçelerinde kaybolup eriyorum
Tevdi edilen kutsiyeti ne kadar biliyorum ve geçip giderken rahmetini diliyorum
Ne kadar kul olduğumu anarak yaşasam da
Heveslerimin prangasına kanarak şimdi kaldım yollarda
Biliyorum ki ruhum insicamında sorguluyor zamanı ve kalbime işliyor
Bir türlü nedenler, niçinler bitmek bilmiyor ve zihnimi iflasını öyle haber veriyor
Toprağı anarak ve kopan yaprağa bakıyorum
Rüzgârın sesiyle ve kalbimin takatsizliğiyle dua ediyorum
Artık geriye ne kaldı diyerek ötelerin derinliğinde sayfaları okuyorum
Kitabelerdeki hikâyeleri derliyorum ve dilimi burkan, halimi ağlatana akıyorum
Bilmem ki neden hissiyatımı öyle yazıyorum
Çünkü nefesin azizliğine inanarak umudumla kalıyorum
Niyazın hamiyetine inanıyorum ve vesilelerde ki hikmeti yâd ediyorum
Muhabbetin refakatinde ve kalbimin nezaketindeki sadakatimi teslim ediyorum
Yazmak adına neden bir uğraş vermiyorum
Suskunluğumun orucunu ancak böyle zikrede biliyorum
Lütfen hor görmeyin diliyorum ve kalbi güzelliğinize niyaz ediyorum
Hem hal olmak adına, bilinmeyenlerde kaybolmak izana gönlüm aç bu sevdaya
Mustafa CİLASUN