emin abinin vermiş oldugu deneme yazısının devamı ve tamamı İnşALLAH benim gibi ihtiyacı olan kardeşlerimin ruhlarına ilaç olur
çooook uzun ama okumaya değer. Allah'ın rahmeti üzerinize olsun
Sakin göllerin kuğusuyduk
Oralarda yaratıcının sonsuz aşkına uçan kuğular vardı. Yaratıcının aşkı sarıp sarmalardı kalplerini. Göllerde, denizlerde, okyanuslarda yaşarlar gizli gizli Yaratıcının adını anarlardı. Onlar gözlerini kapar, O'nu düşünür, O'nu anar, O'nu severlerdi. Üzerlerine sağnak sağnak yağan aşk yağmurlarında ıslanırlardı. Bahar kokulu meltem rüzgarları okşardı renga renk tüylerini. Onlar aşk yolunun yolcularıydı. Sevgiyle yanar, aşk sarhoşluğuyla kendilerinden geçerlerdi. Bir nur gelirdi ötelerden, güneş gibi üzerlerine doğardı. O nurun güzelliğiyle kendilerinden geçerlerdi...
Kuğular, göllere, denizlere, okyanuslara doğru uçarlardı. Nazlı nazlı salınırken, yemyeşil nur yağmurlarının altında ıslanır, aşkın sarhoşluğuyla kendilerinden geçerlerdi. Kuğular renk renkti...Kiminin rengi, kırmızı; kiminin pembe, beyaz...Bazıları göllere konar, kimileri denizlere, kimileri okyanuslara...Yüzerler, suya dalarlar, nur yağmurları altında ıslanırlar, bir başka güzel olurlardı...Kuğular sonsuz aşka uçarlardı; gözleri kapalı, yürekleri sevgiyle, aşkla dopdolu...
Onlar sık sık bir araya gelirlerdi aynı yolun yolcuları olarak. Sevgiyle, aşkla bakışır, konuşurlardı. Bakışlarındaki büyülü güzellik, ötelerden armağandı onlara. Ara sıra başlarını gökyüzüne uzatır, Yaratıcının rahmet nurlarını beklerlerdi. Gecenin nilüfer saçlarını okşayan nur rüzgarları büyüleyici bir güzellikte eserdi. Onlar nura aşıklardı; nurla büyür, nurla yaşarlardı...
Birgün yağmurlar yağmaz oldu. Göllerdeki sular çekilmeye başladı. Yemyeşil çimenler üzerinde, nilüfer çiçekleri arasında dalgın dalgın dolanmaya başladılar kuğular...Rahmet rüzgarları esmiyordu artık. Bu yağmursuzluk, bu rüzgarsızlık bunaltmıştı iyice onları. Sevgileri, aşkları yavaş yavaş sönmeye başlamıştı; bunların yerini bunalımlar, sıkıntılar almıştı. Aylar geçiyordu böylece. Kuğuların kılavuzu sabrı tavsiye etmeye başladı...Sakin göllerin kuğularından kimileri bu sıkıntıya dayanamamıştı, bu nedenle kılavuzdan sessizce ayrılıp kanat çırparak uzaklaştılar aşk göllerinden. Kimileri ormana, kimileri, ovaya, bazıları da dağlara uçup gitmişlerdi. Buralarda sevgiye, aşka benzer şeyler vardı; ama geçici ve hep sıkıntılıydı...Çaresiz başladılar buralardaki yaşama uyum sağlamaya...Yiyip içmeye yönelik tadlarla sonsuz aşkı değişmişerdi...Yaşadıkları yerlere nur yağmurları yağmıyordu. Aşkın gölleri de yoktu buralarda...Bir zaman sonra mutluluğu böyle de devam ettireceklerine inanmaya başlamışlardı...Sonunda göllerdeki yaşamlarını tamamen unutup yaşamın yeme içmelerine aşık olmuşlardı...Oysa kılavuzları uyarmıştı onları, bunun bir sınama olduğunu söylemişti onlara; ama dinlememişlerdi...Bunlar birer birer yaşamlarını kaybederek yoldan ayrılmanın burukluğuyla toprağın altına girmişlerdi...Orada kendilerini neyin beklediğini aslında çok iyi bilerek....
Kılavuzla sabrı seçen kuğular nilüfer çiçekleri arasında sevgiyle dolanırlardı.Yaratıcı ansızın onların üzerine aşk yağmurları yağdırmaya başlamıştı...Her yandan nur yağmurları yağıyordu...Dolunaylar gibi doğuyordu nurlar üzerlerine...Yaratıcı sabırları ve sadakatları yüzünden onları korumuştu. Bu kuğular ilham yollu en çıldırtan aşka doğru çekiliyorlardı. Kalplerindeki sıkıntılar bitmiş, yeniden aşk sarhoşluğuyla dopdolu olmuşlardı. Kuğular sonsuz aşka doğru kanat çırpmaya başladılar yeniden...Yaratıcının sevgisiyle, aşkıyla dopdolu olarak çıkıp gitmişlerdi bu yaşamdan birer birer...Sağnak sağnak yağan yağmurlar göllere yağarken, buralara gelecek yeni kuğulara hazırlanıyorlardı sakin göller...O kuğuları ötelerde aşklar bekliyordu ve onlar bunu çok iyi biliyorlardı...
'Sakin göllerin kuğusuyduk
Gece nilüfer saçlarını çözerek gelirdi yanımıza
Sevgiden, aşktan yanardı yüreğimiz
O nurlar, o yağmurlar, göller...
Aşk şarkıları söyleyen gözlerimiz sevgiyle bakışır gülerdi
Ve biz sakin göllerin kuğusuyduk seninle.'
çooook uzun ama okumaya değer. Allah'ın rahmeti üzerinize olsun
Sakin göllerin kuğusuyduk
Oralarda yaratıcının sonsuz aşkına uçan kuğular vardı. Yaratıcının aşkı sarıp sarmalardı kalplerini. Göllerde, denizlerde, okyanuslarda yaşarlar gizli gizli Yaratıcının adını anarlardı. Onlar gözlerini kapar, O'nu düşünür, O'nu anar, O'nu severlerdi. Üzerlerine sağnak sağnak yağan aşk yağmurlarında ıslanırlardı. Bahar kokulu meltem rüzgarları okşardı renga renk tüylerini. Onlar aşk yolunun yolcularıydı. Sevgiyle yanar, aşk sarhoşluğuyla kendilerinden geçerlerdi. Bir nur gelirdi ötelerden, güneş gibi üzerlerine doğardı. O nurun güzelliğiyle kendilerinden geçerlerdi...
Kuğular, göllere, denizlere, okyanuslara doğru uçarlardı. Nazlı nazlı salınırken, yemyeşil nur yağmurlarının altında ıslanır, aşkın sarhoşluğuyla kendilerinden geçerlerdi. Kuğular renk renkti...Kiminin rengi, kırmızı; kiminin pembe, beyaz...Bazıları göllere konar, kimileri denizlere, kimileri okyanuslara...Yüzerler, suya dalarlar, nur yağmurları altında ıslanırlar, bir başka güzel olurlardı...Kuğular sonsuz aşka uçarlardı; gözleri kapalı, yürekleri sevgiyle, aşkla dopdolu...
Onlar sık sık bir araya gelirlerdi aynı yolun yolcuları olarak. Sevgiyle, aşkla bakışır, konuşurlardı. Bakışlarındaki büyülü güzellik, ötelerden armağandı onlara. Ara sıra başlarını gökyüzüne uzatır, Yaratıcının rahmet nurlarını beklerlerdi. Gecenin nilüfer saçlarını okşayan nur rüzgarları büyüleyici bir güzellikte eserdi. Onlar nura aşıklardı; nurla büyür, nurla yaşarlardı...
Birgün yağmurlar yağmaz oldu. Göllerdeki sular çekilmeye başladı. Yemyeşil çimenler üzerinde, nilüfer çiçekleri arasında dalgın dalgın dolanmaya başladılar kuğular...Rahmet rüzgarları esmiyordu artık. Bu yağmursuzluk, bu rüzgarsızlık bunaltmıştı iyice onları. Sevgileri, aşkları yavaş yavaş sönmeye başlamıştı; bunların yerini bunalımlar, sıkıntılar almıştı. Aylar geçiyordu böylece. Kuğuların kılavuzu sabrı tavsiye etmeye başladı...Sakin göllerin kuğularından kimileri bu sıkıntıya dayanamamıştı, bu nedenle kılavuzdan sessizce ayrılıp kanat çırparak uzaklaştılar aşk göllerinden. Kimileri ormana, kimileri, ovaya, bazıları da dağlara uçup gitmişlerdi. Buralarda sevgiye, aşka benzer şeyler vardı; ama geçici ve hep sıkıntılıydı...Çaresiz başladılar buralardaki yaşama uyum sağlamaya...Yiyip içmeye yönelik tadlarla sonsuz aşkı değişmişerdi...Yaşadıkları yerlere nur yağmurları yağmıyordu. Aşkın gölleri de yoktu buralarda...Bir zaman sonra mutluluğu böyle de devam ettireceklerine inanmaya başlamışlardı...Sonunda göllerdeki yaşamlarını tamamen unutup yaşamın yeme içmelerine aşık olmuşlardı...Oysa kılavuzları uyarmıştı onları, bunun bir sınama olduğunu söylemişti onlara; ama dinlememişlerdi...Bunlar birer birer yaşamlarını kaybederek yoldan ayrılmanın burukluğuyla toprağın altına girmişlerdi...Orada kendilerini neyin beklediğini aslında çok iyi bilerek....
Kılavuzla sabrı seçen kuğular nilüfer çiçekleri arasında sevgiyle dolanırlardı.Yaratıcı ansızın onların üzerine aşk yağmurları yağdırmaya başlamıştı...Her yandan nur yağmurları yağıyordu...Dolunaylar gibi doğuyordu nurlar üzerlerine...Yaratıcı sabırları ve sadakatları yüzünden onları korumuştu. Bu kuğular ilham yollu en çıldırtan aşka doğru çekiliyorlardı. Kalplerindeki sıkıntılar bitmiş, yeniden aşk sarhoşluğuyla dopdolu olmuşlardı. Kuğular sonsuz aşka doğru kanat çırpmaya başladılar yeniden...Yaratıcının sevgisiyle, aşkıyla dopdolu olarak çıkıp gitmişlerdi bu yaşamdan birer birer...Sağnak sağnak yağan yağmurlar göllere yağarken, buralara gelecek yeni kuğulara hazırlanıyorlardı sakin göller...O kuğuları ötelerde aşklar bekliyordu ve onlar bunu çok iyi biliyorlardı...
'Sakin göllerin kuğusuyduk
Gece nilüfer saçlarını çözerek gelirdi yanımıza
Sevgiden, aşktan yanardı yüreğimiz
O nurlar, o yağmurlar, göller...
Aşk şarkıları söyleyen gözlerimiz sevgiyle bakışır gülerdi
Ve biz sakin göllerin kuğusuyduk seninle.'
