Hayat bazen tatlı bir hikayedir hani annenin çocuğuna uyurken okuduğu masallar gibi...
ve hiç bitmesini istemediğin masallar...
ama uyandığında arda kalan sadece gözyaşlarıdır avuçlarına dolan
ve şaşkınlık arasında camdan bakarken yıldızlara sana ait olanı bulamamak...
ve ağlar yüreğin sessizce.
duvarların karanlığına,
sokak lambalarının soğukluğuna
ve üşüyen ellerinin arasından kayıp giden hayallerine sığınırsın uzunca...
ama bilirsin ki
zaman direnmek zamanıdır hayata karşı!...
ve sende mülteci olursun bir gün sığınacak yeri olmayan....
hiçbir liman kabul etmez seni de
ve kalakalırsın fırtınaların arasında,
düşünürsün uzunca
boğulmakla boğulmamak arasında kalırsın
ve sonrası yoktur işte
tıpkı
öncesinin olmadığı gibi.
hadi al başını ellerinin arasına
ve ağla hıçkıra hıçkıra…
bir can ölüyordur sensizlikte
tıpkı senin gibi.
ya ölelim birlikte,
ya da uzat ellerini yeniden hayat verelim içimizdeki çiçeğe...
hayatın enkazından toplarken kendini
acılarına gem vurmak artık yetmiyorsa,
unutmak gerekir ve hayata sırtını dönmek zamanıdır; bütün gizeminle kaybolmaktır hayatın keşmekeşliğinde...
‘sahipsiz bir keman sesidir zaman;
o kadar büyüler ki seni ses bittiğinde ışığı göremezsin artık...’
-alıntı-
B).. B).. B)